H ιδέα ήταν εκπληκτική και η εκτέλεσή της προκάλεσε πάταγο. Ένα ταξίδι στην Gotham City του παρελθόντος, εστιασμένο στο πώς ο απόκληρος της ζωής Arthur Fleck μεταμορφώθηκε στον πιο διάσημο και ψυχολογικά μπερδεμένο ίσως κακό, τον Joker.
Ένα κόμικ αντικόμικ, στα όρια του ψυχοδράματος, που κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας και έδωσε την ευκαιρία στον Joaquin Phoenix να κάνει μια σπαρακτική οσκαρική μεταμόρφωση – αν και η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι ο σκηνοθέτης Todd Phillips. Από την αγαπημένη καφρίλα των Hangover του, πηδάει με βαθιά δραματική διάθεση σε ένα άλλο σύμπαν, παρουσιάζοντας το πορτρέτο ενός ψυχικά σακατεμένου ανθρώπου, αποκλεισμένου από την κοινωνία και αβάσταχτα μόνου. Αποτέλεσμα; μια ταινία σπουδής χαρακτήρα, που επαναπροσδιορίζει το είδος των κόμικ ταινιών. Χρειάζεται αρκετή τόλμη στο πλαίσιο του συντηρητικού Hollywood για να σου επιτραπεί να παίξεις με μία από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις του, τις κινηματογραφικές διασκευές των κόμικ ηρώων, όμως, το τελικό άψογο αποτέλεσμα σε αγγίζει βαθιά και σου προκαλεί ανατριχίλα. Κυρίως επειδή δεν παρουσιάζει έναν κακό με υπερφυσικές ικανότητες, αλλά έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που τον μεταμορφώνει η κοινωνική απόρριψη. Ο Arthur Fleck προσπαθεί να βρει διέξοδο από τη μιζέρια του στην κωμωδία, ως stand up comedian, όμως, αποδεικνύεται απoτυχημένος και ατάλαντος. Τόσο ατάλαντος, που ένας τύπος της τηλεόρασης με βραδινό talk show, τον οποίο υποδύεται ο Robert De Niro, τον καλεί για να σπάσουν πλάκα με την απουσία του ταλέντου του. Εγκλωβισμένος σε ένα άθλιο διαμερισματάκι με την άρρωστη μητέρα του, θα νιώσει σταδιακά την οργή του να αυξάνεται μέχρι να γίνει o Joker, ένας φονικός κλόουν. Όλα αυτά τοποθετημένα σε απόλυτα ρεαλιστικό πλαίσιο, που καθιστά την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζοφερή.
Ο Phoenix και ο Phillips στηρίζονται αρκετά στην πλατφόρμα του Joker όπως τη δημιούργησε ο Heath Ledger και γυρνάνε στις απαρχές αυτού του φαινομένου, σε μια σαπισμένη πόλη. Ο Arthur Fleck είναι ένα θύμα αυτής της πόλης με κάθε δυνατή έννοια, σαν φρικιό. Πέφτει θύμα κακοποίησης και bullying, με αποτέλεσμα η φυσική του τάση για αποξένωση να τρανεύει μέσα του, παίρνοντας την τροχιά της εξέγερσης και κάνοντας τον θεατή να συμπάσχει μαζί του. Το δάκρυ του μουντζουρώνει το κλοουνίστικο μασκάρεμά του, ενώ όλη η πόλη βρίσκει στο πρόσωπό του μια εναλλακτική φιγούρα για να εκφράσει την αγανάκτησή της. Όλα αυτά, σημειωτέον, χωρίς σκηνές δράσης και χωρίς ψηφιακά εφέ. Υποφέρει από μια ασθένεια που του προκαλεί ασταμάτητο γέλιο, ενώ την ίδια ώρα τα μάτια του Joaquin Phoenix είναι γεμάτα από πόνο. Με τη μεταμόρφωσή του, ο αόρατος γίνεται ορατός, ενώ ο ηθοποιός, έχοντας χάσει βάρος ειδικά για τον ρόλο, αποκτά ένα σκελετωμένο πρόσωπο που τον κάνει να φαίνεται ακόμα πιο δυστυχισμένος. Ο απελπισμένος του ψίθυρος μετατρέπεται σταδιακά σε οργή και το σινεμά των κόμικ αποκτά την πιο απροσδόκητη και απελευθερωμένη από κλισέ origin story ενός αντιήρωα σε ένα χαοτικό αναρχικό σύμπαν, που αντλεί μια μικρή έμπνευση από ένα graphic novel του 1988, αλλά από κει και πέρα δεν ακολουθεί τις συμβάσεις του σύμπαντος της DC. Mια ενήλικη κινηματογραφική εμπειρία σαν θανατηφόρο μπαλέτο στο ημίφως, γυρισμένη με αγάπη και φροντίδα, προορισμένη για να σε προβληματίσει και να σε πονέσει, με πολλές ερωτήσεις για τη σχέση σου με τον κόσμο και το σκοτάδι που κρύβεις ή σου δημιουργούν οι άλλοι μέσα σου.
