Η γυναίκα της ελληνικής TV που αξίζει την προσοχή μας δούλεψε σε όλο τον κόσμο και πλέον ξέρει το μυστικό για την επιτυχία: όλα ξεκινούν από ένα χάδι, μια αγκαλιά. Τόσο απλό και υποσχόμενο. Τη βλέπετε στη «Γη της Ελιάς», στο Mega. Γνωρίστε την εδώ.
Από τον Τάσο Μπιμπισίδη
Η περίπτωσή της είναι από τις λίγες που η τελειότητα –εξωτερική και εσωτερική– δεν είναι ουτοπική, δεν είναι προκλητική, δεν είναι τυχαία και σίγουρα δεν είναι εκνευριστική. Με καταγωγή από τη Μάνη, αποφάσισε από μικρή να ακολουθήσει αυθόρμητα τις προκλήσεις που της έφερε η ζωή. Κάπως έτσι βρέθηκε σε μεγάλους οίκους μόδας ως μοντέλο, μετά έγινε καλλιτέχνις, ηθοποιός, πρωταγωνίστρια, μία απόαυτέςτιςυπέροχεςτύπισσεςπουβλέπεις στα αεροδρόμια να τρέχουν από δω κι από κει με μια βαλίτσα στο χέρι και τελικά η Ιουλία της «Γης της Ελιάς», της καθημερινής σειράς του Mega που απέκτησε φανατικό κοινό από την πρώτη μέρα προβολής της. Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε εύκολα και σίγουρα τίποτα δεν έγινε τυχαία. Για όλα υπάρχει μια εξήγηση όταν μιλάς με την Αντιγόνη Κουλουκάκου.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, είσαι σε όλη σου τη ζωή με μια βαλίτσα στο χέρι!
Όντως! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προλάβει να αναλύσω γιατί πραγματικά είμαι μονίμως στο δρόμο. Είτε επειδή δεν θέλω να το σκέφτομαι έτσι και λειτουργεί το υποσυνείδητό μου ως άμυνα για να με διαφυλάξω –μπορεί να μη μ’ αρέσει το συμπέρασμα–, είτε επειδή προφανώς το απολαμβάνω και βλέπω μόνο τα θετικά σε όλο αυτό που ζω. Από την άλλη, είμαι πολύ ελεύθερος άνθρωπος γιατί με έχουν μεγαλώσει με τη φιλοσοφία ότι μπορώ να κάνω και να επιτύχω τα πάντα. Αρκεί να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και να δουλεύω σκληρά μένοντας πιστή στις αρχές μου.
Φαντάζομαι ότι αυτή η συνθήκη σε έχει μάθει να προσαρμόζεσαι σε όλα τα δεδομένα, τις δυσκολίες, τους διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.
Σίγουρα, γιατί τα ταξίδια από μόνα τους και γενικότερα η επαφή με ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες σού ανοίγουν τους ορίζοντες. Καταρχάς, αυτό που σίγουρα έχω κερδίσει από τη συνθήκη αυτή είναι ότι δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο, δεν επαναπαύομαι και είμαι πάντα alert. Σίγουρα υπάρχουν και οι δυσκολίες που λες, απλώς όλες οι νέες συνθήκες και οι περιπτώσεις που θα συναντήσεις στη ζωή σου μπορούν να σου δώσουν ένα μάθημα, μια εμπειρία, ακόμα μία σπουδή. Όλα αυτά με εξελίσσουν καθημερινά, σε μια δουλειά που υπεραγαπώ και θέλω να βελτιώνομαι διαρκώς.
Από όλα τα μέρη που έχεις ζήσει και δουλέψει, πού ένιωσες πιο άνετα;
Η Ιταλία, και ειδικά η Νάπολη, είναι «σπίτι» μου! Αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνω αγαπώ περισσότερο την Ελλάδα. Είναι το DNA μου, οι πρόγονοί μου, οι ρίζες μου, η οικογένειά μου και πλέον το προσωπικό και επαγγελματικό σπίτι μου! Δεν θέλω να κοιτάω πίσω γιατί έχω επιλέξει πάντα να ζω το παρόν και τα δώρα που μου προσφέρει. Είμαι φοβερά ευγνώμων και ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή.
Είχες ονειρευτεί μια τέτοια κοσμοπολίτικη ζωή ή σου προέκυψε;
Κοσμοπολίτικη θεωρείται η ζωή μου; Δεν το είχα σκεφτεί έτσι, σε ευχαριστώ! Το βλέπω μάλλον αλλιώς, γιατί πάω όπου με καλεί το project επειδή έχω σπουδάσει υποκριτική στην Ιταλία και γνωρίζω ελληνικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και τουρκικά, και μπορώ να φέρω εις πέρας ένα ρόλο σε αυτές τις γλώσσες. Έχω την κατάρτιση και τις γνώσεις από τη σχολή μου και έχω μάθει να δουλεύω συνεχώς με γνώμονα την εξέλιξή μου – σκέψου ότι τώρα θέλω να μάθω πιάνο γιατί δεν ξέρω κανένα μουσικό όργανο και νιώθω ότι υστερώ σε αυτό. Με αυτή τη λογική, λοιπόν, είμαι μάλλον στρατιωτάκι, δεν το βλέπω κοσμοπολίτικα. Θεωρώ ότι κάνω μια δουλειά χωρίς σύνορα.
Έχοντας δουλέψει σε τόσες χώρες, φαντάζομαι ότι θα έχεις μια πιο σφαιρική εικόνα για το χώρο. Το κίνημα του #ΜeΤoo, που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια, πώς το βλέπεις;
Λέω πάντα ότι με αφορά προσωπικά οτιδήποτε προσβάλλει και θίγει την ανθρώπινη υπόσταση! Και πάντα θα τάσσομαι υπέρ του αδύναμου και θα θέλω να τον προστατεύω, είτε μιλάμε για γυναίκες είτε μιλάμε για άντρες. Δεν μπορώ να σκεφτώ ή να φανταστώ πώς θα αντιδρούσα αν μου είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο στη δουλειά μου, δεν μπορώ καν να με φανταστώ σε αυτή τη θέση, υποφέρω και στη σκέψη. Το σίγουρο είναι ότι χαίρομαι –ολίγον τι οξύμωρο– που έχουν βγει στην επιφάνεια τέτοιες παθογένειες και μπορούν να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να προλαμβάνονται και να εξαλειφθούν! Γι’ αυτο χαίρομαι με τις διαστάσεις που έχει πάρει το #ΜeΤoo, επειδή οφείλουμε να προστατεύσουμε τα νέα παιδιά, να τους παραδώσουμε ένα καλύτερο παρόν με σταθερές βάσεις και αρχές για να οικοδομήσουν το μέλλον τους!
Τελικά η πατριαρχία υπερτερεί και στην τέχνη;
Νομίζω ότι είμαστε σε μεταβατικό στάδιο. Η εποχή αλλάζει και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Έχουν γίνει πολλά θετικά βήματα και ουσιαστικές κινήσεις. Και δεν μιλάω μόνο για τη δουλειά μου, είναι κάτι που ευτυχώς συμβαίνει παντού. Ήρθε η στιγμή, αυτό πιστεύω. Όλα τα πράγματα γίνονται στην ώρα τους, όταν οι άνθρωποι είναι έτοιμοι. Είμαστε σε μια φάση που ένα σύνολο πραγμάτων δείχνει ότι η κοινωνία αλλάζει. Οι άνθρωποι πια είναι ανοιχτοί να το αποδεχτούν και η αλλαγή τα
αφορά όλα. Η πατριαρχία περιορίζεται και κοινωνικά, και επαγγελματικά, και μέσα στην οικογένεια. Και η αλλαγή θα είναι οριστική, γιατί έρχεται ομαλά και σε όλες τις πλευρές της ζωής μας, οπότε σύντομα θα είναι αποδεχτή από όλους.
Σε έχω ακούσει να μιλάς συνεχώς για τη θετικότητα προς τη ζωή, για καλές ενέργειες! Πόσο εύκολο είναι η θεωρία να γίνει πράξη;
Η ζωή η ίδια μου το έμαθε όλο αυτό με τη θετική ενέργεια! Πιστεύω πολύ στην αγάπη, στην αγκαλιά και το χάδι – να λέω, να δείχνω και να μοιράζομαι. Μπορεί να μην το εκτιμήσουν όλοι, αλλά έναν άνθρωπο να έχω βοηθήσει κι αυτός με τη σειρά του να βοηθήσει τον επόμενο, είμαστε όλοι κερδισμένοι. Αυτή είναι η αλυσίδα της ζωής! Ακόμη και εγωιστικά αν το δω, κοιμάμαι καλύτερα τα βράδια αν μέσα στη μέρα παραμένει μια θετική ενέργεια. Μου δίνει χαρά να βλέπω ανθρώπους χαρούμενους, χαμογελαστούς και γεμάτους. Από εμάς ξεκινάει.
Έχει να κάνει και με τον τρόπο που μεγάλωσες;
Πολύ πιθανόν, γιατί μεγάλωσα υπέροχα. Ήμουν ένα παιδί ανέμελο, που έτρεχε, έκανε ποδήλατο, έπαιζε με τα παιδιά της γειτονιάς, πήγαινε στο μπαλέτο, αλλά πριν το μπαλέτο έπαιζε ποδόσφαιρο!
Σε τι θέση έπαιζες;
Το ποδόσφαιρο ήταν οικογενειακή υπόθεση και το λατρεύαμε! Αν έλειπε ο τερματοφύλακας στα αγόρια, πήγαινα εγώ! Έσκιζα τα πόδια μου, έτρωγα τα μούτρα μου, δεν είχα πρόβλημα. Ήθελα να είμαι παντού. Θυμάμαι ότι η καθηγήτρια που είχα στο μπαλέτο μου φώναζε γιατί πήγαινα με σκισμένα καλσόν, λερωμένα ρούχα και χαλασμένο κότσο – με μάλωνε γιατί όντως ήμουν καλή στο μπαλέτο. Νωρίτερα, έκανα και ενόργανη. Θέλω να πω ότι γενικά μου άρεσε να ασχολούμαι με τα πάντα. Και δεν τα παρατούσα ποτέ. Αυτό έχω μάθει από όλες αυτές τις ασχολίες που είχα από παιδί. Γενικά, βέβαια, ήμουν πάντα αγοροκόριτσο, ό,τι και αν σημαίνει πλέον αυτό. Αγκάλιαζα και αγκαλιάζω την αντρική μου πλευρά.
Τι σημαίνει η αντρική πλευρά που λες;
Θεωρώ ότι γεννιόμαστε άνθρωποι, σε ένα αντρικό ή ένα γυναικείο σώμα. Ίσως οι ευαισθησίες και η λεπτότητα που έχω να συνθέτουν αυτό που λέμε γυναίκα και οι έντονες αντιδράσεις μου αν μου πατήσεις τον κάλο να δείχνουν από που λέμε αντρική πλευρά. Αλλά όλα αυτά είναι κοινωνικοί όροι, κοινωνικές συμπεριφορές. Το θέμα είναι να ισορροπούμε μέσα μας. Η αποδοχή αυτού είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση.
Επέστρεψες πριν από λίγα χρόνια στην Ελλάδα. Τι σε κράτησε εδώ;
Τα όνειρά μου, γιατί εδώ πήραν σάρκα και οστά. Οι άνθρωποι και τα projects που μου προτείναν ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν στην παρούσα φάση της ζωής μου. Εννοείται αυτό σε συνδυασμό με την οικογένεια, τους φίλους και την καθημερινότητά μου εδώ, όπως και το απέραντο γαλάζιο, ο αττικός ουρανός και το φως το ελληνικό, που με κάνουν να ελπίζω για τα καλύτερα και να προσπαθώ γι’ αυτά.
Ένιωθες μόνη σου στο εξωτερικό; Είχες δύσκολες στιγμές;
Δεν ένιωσα ποτέ μόνη μου γιατί τα πάω καλά με τη μοναχικότητά μου, με τη μοναξιά που έχω τη στιγμή που το επιλέγω εγώ. Πολλές φορές αποζητώ να είμαι μόνη μου. Το μόνο που μου έλειπε είναι το να ανήκω κάπου, να μπορώ να αφεθώ. Αυτό που λέμε εδώ στην Ελλάδα είμαι η κόρη κάποιου, είμαι η αδελφή κάποιου. Να νιώθω αυτό που έχει στο εγωιστικό DNA του ο Έλληνας.
Και στις σχέσεις σου πώς ισορροπείς αυτή τη μοναχικότητα που λες ότι έχεις ανάγκη;
Ο έρωτας και η αγάπη είναι ένα μη ελεγχόμενο πράγμα. Τα υπόλοιπα στη ζωή τα ελέγχεις, τα ερωτικά δεν νομίζω ότι μπορείς. Γι’ αυτό λέγονται παράφορα συναισθήματα. Δεν υπάρχουν κανόνες, ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά, ανάλογα με το πώς αισθάνεται. Και επιτρέπω στον εαυτό μου να ζει χωρίς να κρίνω οτιδήποτε νιώθω.
Εντοπίζεις διαφορές στον τρόπο που δουλεύουμε στην Ελλάδα και τον τρόπο που δούλεψες σε παραγωγές του εξωτερικού;
Αυτό εννοείται, και είναι λογικό. Βέβαια τώρα, στη «Γη της Ελιάς», συνεργάζομαι με μια παραγωγή που δουλεύει με πρότυπα εξωτερικού και με ανθρώπους που έχουν διάθεση για λύσεις χωρίς να χάνουν το χαμόγελό τους και τη θετική ενέργεια που λέγαμε πριν. Όλα είναι θέμα διαχείρισης και διάθεσης. Προβλήματα και δυσκολίες υπάρχουν καθημερινά, είτε από εμάς, είτε επειδή μπορεί ξαφνικά ν’ αρχίσει να βρέχει ενώ έχεις ένα εξωτερικό γύρισμα! Αυτά τα χρόνια που είμαι στη δουλειά έχω καταλάβει ότι η συζήτηση και ο διάλογος είναι το Α και το Ω, όπως και ο σεβασμός στις ιεραρχίες και η εμπιστοσύνη στην ειδικότητα του καθενός.
Βέβαια, έχεις κάνει συνεργασίες όπως αυτή με τον Paolo Sorrentino ή τον Al Pacino, οπότε φαντάζομαι ότι ο πήχης σου είναι ανεβασμένος. Πώς ήταν να δουλεύεις με τόσο σημαντικούς καλλιτέχνες;
Ο Sorrentino είναι έρωτας, είναι ο μαέστρος που σε εμπνέει και τον ακολουθείς και στην κόλαση! Είναι εξαιρετικά τελειομανής και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του. Επιβλέπει τα πάτνα – και την παραμικρή λεπτομέρεια. Και σε αυτό μοιάζουμε. Οι φίλοι μου το λένε «ψυχαναγκασμό» ή ότι δεν χαλαρώνω ποτέ. Εγώ γελάω αλλά ίσως να έχουν δίκιο. Με
τον Al Pacino δεν έχω δουλέψει, αλλά τον γνώρισα προσωπικά και με εντυπωσίασε. Θέλω σαν τρελή να συνεργαστούμε, και μάλιστα θέλω να δουλέψω μαζί του όχι στον κινηματογράφο, αλλά στο θέατρο. Είναι συγκλονιστικός θεατρικά! Θυμάμαι πως όταν γνωριστήκαμε ξαφνιάστηκε με το όνομά μου. Άκουσε ότι υπάρχει μια ηθοποιός που λέγεται Αντιγόνη και μου είπε ότι «δεν είσαι μόνο τραγωδία, είσαι μια όμορφη, ζωντανή τραγωδία». Εγώ, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να πω τίποτα, ντράπηκα. Και μετά σκεφτόμουν πόσα θα μπορούσα να του είχα πει. Ξέρεις, όλοι οι καλλιτέχνες που έχω συναντήσει ανά τον κόσμο, λατρεύουν την Ελλάδα και τα αρχαία κείμενα.
Η προϋπηρεσία σου στη μόδα σε βοήθησε όταν αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όλα στη ζωή τα βρίσκεις μπροστά σου και όλα είναι χρήσιμα! Το έλεγε η γιαγιά μου, το λέει η μητέρα μου και θα το πω κι εγώ στα παιδιά μου: Πιστεύω στην εξέλιξη του ανθρώπου από τη στιγμή που τελειώνει το σχολείο, ενηλικιώνεται και ξεκινά το ταξίδι στην ενήλικη ζωή βιώνοντας και δημιουργώντας τις προσωπικές του εμπειρίες. Κάποιοι άνθρωποι ξέρουν από πολύ μικροί τι θέλουν να γίνουν και κάποιοι άλλοι, όπως εγώ, «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον». Και όταν αυτό συμβαίνει, όπως ήταν η υποκριτική για μένα, συνειδητοποιείς πως ό,τι έκανες, σπούδασες, έζησες, ζύμωσες, ήταν αυτό που σε καθοδήγησε εξαρχής.
Πώς είναι λοιπόν φέτος η εμπειρία στη «Γη της Ελιάς»;
Μπορώ να μιλάω ακατάπαυστα και για ώρες γι’ αυτό. Η Ιουλία μου είναι ένας ρόλος που έχω αγαπήσει πολύ, αν και στην αρχή δεν την είδα με καλό μάτι. Προσπαθούσα να σκεφτώ το κλασικό, δηλαδή τι θα έκανα εγώ στη θέση της. Προσπάθησα επίσης να καταλάβω γιατί φέρεται έτσι, γιατί κλαίει συνέχεια, γιατί είναι τόσο πολύ ευαίσθητη. Αλλά αυτό που συμβαίνει με τον καιρό είναι ότι αγκαλιάζεις το ρόλο, τον συμπονάς, τον δικαιολογείς, τον καταλαβαίνεις. Γιατί είναι σαν να ζεις μαζί του 10-12 ώρες καθημερινά στα γυρίσματα. Και άλλες τόσες ώρες τον μελετάς. Γιατί μια τέτοια σειρά απαιτεί διάβασμα καθημερινά, και τα Σαββατοκύριακα, για την προετοιμασία των σκηνών. Από την άλλη, ως Μανιάτισσα, μου είναι πολύ οικεία κάποια πράγματα, ή μπορεί να θέλω να τα οικειοποιηθώ – πάντα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος σε ένα ρόλο. Γι’ αυτό συνήθως επιλέγω να μην κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα και να αφοσιώνομαι ειδικά και συγκεκριμένα.
Γιατί πιστεύεις ότι η σειρά έχει κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία;
Για τους ανθρώπους. Αυτούς που είναι πίσω από τους ρόλους και τις κάμερες, πίσω από το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Είμαστε σε μια εποχή –και το πιστεύω ακράδαντα αυτό– της ηθικής και της δικαιοσύνης. Οι αρετές, όπως η παιδεία, η πνευματική οι αρχές που έχουμε από το σπίτι μας, σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο, συνθέτουν την τέλεια ομάδα. Πιστεύω πως αυτή η σειρά τα έχει όλα αυτά, μπροστά και πίσω από τις κάμερες.
Μετά από όλα αυτά, πώς θα περιέγραφες τη ζωή σου στην παρούσα φάση;
Είμαι καλά με το μέσα μου. Είμαι πολύ τυχερή και ευλογημένη. Αν και πιστεύω ότι η σκληρή δουλειά αργά ή γρήγορα ανταμείβεται, ό,τι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα μας, χωριστά και χρονικά. Έχω φοβερή υπομονή, επιμονή και πειθαρχία στα επαγγελματικά μου. Έχω επίσης πολλά όνειρα και στόχους και αντίστοιχα καινούργια λάθη ακόμα να κάνω και να μάθω.
Φωτογραφίες: Χάρης Κυπριανού
Styling: Ανδρέας Ζαννετίδης
Ρούχα: Ανδρέας Ζαννετίδης
Μακιγιάζ: Ιζαμπέλα Χριστοδούλου
Μαλλιά: Μενεξια Αντωνιάδου
