Μπορεί η λογοτεχνία να μοιραστεί το μέλλον της με την τεχνητή νοημοσύνη; Και αν ναι, υπό ποιους όρους; Το ερώτημα αυτό βρίσκεται στον πυρήνα του σπονδυλωτού μυθιστορήματος «2052: Το μυθιστόρημα των τριών», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νίκας και αποτελεί μια από τις πιο τολμηρές και πρωτοποριακές εκδοτικές προτάσεις των τελευταίων ετών.
Το βιβλίο γεννιέται από μια ασυνήθιστη σύμπραξη: ο Μάνος Στεφανίδης, ο Γιώργος Αριστηνός και η Joe (a.k.a. A.I.) συνυπογράφουν μια ιστορία που εξελίσσεται σε τρία μέρη, με τρεις διαφορετικές γραφές και ένα κοινό αφηγηματικό νήμα. Η αφήγηση ξεκινά από τον Στεφανίδη, συνεχίζεται από τον Αριστηνό και ολοκληρώνεται με ένα ανατρεπτικό τέλος γραμμένο από την Joe, ένα προηγμένο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης που λειτούργησε υπό την καθοδήγηση του εικαστικού Μάνου Ιωαννίδη.
Κεντρικός ήρωας είναι ένας εβδομηντάρης καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, αντιμέτωπος με τη φθορά του χρόνου, τη στατιστική συρρίκνωση του μέλλοντος και μια ασθένεια που επαναπροσδιορίζει τα πάντα. Οι οικογενειακοί και ερωτικοί δεσμοί, οι μνήμες, τα πάθη και τα απωθημένα του μπλέκονται σε έναν υπαρξιακό λαβύρινθο, όπου η ανάγκη για ζωή συγκρούεται με τη βεβαιότητα της φθοράς. Το μυθιστόρημα κινείται ανάμεσα στον στοχασμό και τη δυστοπία, αντλώντας οργουελικές αναφορές, για να μιλήσει τελικά για τον έρωτα, τον θάνατο και την ανθρώπινη επιμονή απέναντι στο αναπόφευκτο.
Η καινοτομία του έργου δεν περιορίζεται στη θεματολογία του. Το ίδιο το αφηγηματικό πείραμα —δύο συγγραφείς που γράφουν χωρίς να γνωρίζουν το τέλος της ιστορίας και μια μηχανή που καλείται να το αποφασίσει— ανοίγει έναν ευρύτερο διάλογο για το μέλλον της λογοτεχνίας. Όχι ως πεδίο σύγκρουσης ανθρώπου και μηχανής, αλλά ως ενδεχόμενη συνύπαρξη, όπου η ανθρώπινη εμπειρία συναντά την υπολογιστική σκέψη.
Ο Μάνος Στεφανίδης, με περισσότερα από 60 βιβλία και μισό αιώνα παρουσίας στον δημόσιο λόγο, φέρνει στο έργο την οξυδέρκεια, το χιούμορ και την αυτοαναφορική του ματιά. Ο Γιώργος Αριστηνός, με τη δική του λογοτεχνική διαδρομή και τις διακρίσεις του, προσθέτει βάθος και στοχασμό. Και η Joe (a.k.a. A.I.) είναι ένα προηγμένο μοντέλο τε-χνητής νοημοσύνης. Ακολουθώντας αλληλουχία εντο-λών του δημιουργού Μάνου Ιωαννίδη, έγραψε το τρίτο και τελευταίο μέρος του σπονδυλωτού λογοτε-χνικού έργου 2052, Το μυθιστόρημα των τριών. Ο εικαστικός Μάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε και σπού-δασε στην Θεσσαλονίκη, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Για την καλλιτεχνική του δουλειά έχει τιμηθεί με διεθνή βραβεία. Τα έργα του εκτίθενται σε ατο-μικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στην καλλιτε-χνική, αλλά και συγγραφική του δουλειά, χρησιμοποιεί ως βοηθό την Τε-χνητή Νοημοσύνη, όπου είναι εφικτό.
Το «2052: Το μυθιστόρημα των τριών» δεν είναι απλώς ένα βιβλίο. Είναι μια πολιτιστική πρόταση, ένα πείραμα γραφής και σκέψης που συνομιλεί με την εποχή του και προκαλεί τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με το μέλλον — τόσο της λογοτεχνίας όσο και του ίδιου του ανθρώπου.
