Στα 22 του χρόνια είναι ήδη δύο φορές πρωταθλητής του NFL και έχει βάλει πλώρη για το τρίτο διαδοχικό πρωτάθλημα. Ο Γιώργος Καρλαύτης, ή Furious George, έμαθε τα μυστικά του NFL, το λάτρεψε, και κατάφερε μέσα από αυτό να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Ένας μαχητής της ζωής που τίποτα δεν του χαρίστηκε και που σε ηλικία μόλις 13 ετών βίωσε την απώλεια του πατέρα του και χρειάστηκε να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Βρέθηκε στην Αμερική, καθώς η μητέρα του χρειαζόταν τη στήριξη της οικογένειάς της για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Μια απόφαση σωστή, όπως ο ίδιος παραδέχεται. Εκεί μετέτρεψε τον πόνο σε δύναμη και βρήκε το κίνητρο μέσα από την απώλεια για να προχωρήσει. Και δεν προχώρησε απλώς… Έγινε αυτό που ονειρευόταν. Χάρη στη δουλειά, το πείσμα, και την αγάπη του για το άθλημα έφτασε στην κορυφή, κόντρα σε όσους δεν τον πίστευαν. Σύστησε στη χώρα μας το αμερικανικό ποδόσφαιρο και μας έκανε να βλέπου- με τα Super Bowl, όχι μόνο τα half time shows.

 

Είναι τεράστιο αυτό που έχεις καταφέρει. Δύο χρονιές επαγγελματίας αθλητής στο NFL με δύο σερί πρωταθλήματα.

Έτσι ακριβώς, και πιστεύω είμαι και ο πρώτος στη θέση μου που έχει κάνει κάτι τέτοιο. Είναι κάτι καταπληκτικό, που με κάνει πολύ περήφανο.

Πόσο σταρ είσαι τώρα στην Αμερική μετά από δύο Super Bowl;

Δε θα έλεγα πως είμαι σταρ, δε θα χρησιμοποιούσα αυτόν τον όρο. Με αναγνωρίζει ο περισσότερος κόσμος, κυρίως εδώ στο Κάνσας, αλλά δε θα με έλεγα σταρ, είμαι απλώς ένας αθλητής που προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα του. Αν πάω στο αεροδρόμιο ή σε κάποιο εστιατόριο με σταματάνε, μου ζητάνε να βγούμε φωτογραφίες, να με γνωρίσουν, τέτοιου είδους πράγματα. Όταν μου συμβαίνει θυμάμαι εμένα με τον αδερφό μου όταν ήμασταν μικροί που πηγαίναμε στο γήπεδο και θέλαμε να βρούμε τον Καραγκούνη, ή τον Νίνη για να βγάλουμε φωτογραφία. Με αναγνωρίζουν όπως έναν αθλητή σε μία πάρα πολύ καλή ομάδα.

Τι σκεφτόσουν τη στιγμή που πανηγύριζες με την ελληνική σημαία;

Για να είμαι ειλικρινής είναι πολλά τα συναισθήματα εκείνη τη στιγμή. Όταν έχεις καταφέρει κάτι τόσο μεγάλο σκέφτεσαι όλη σου τη χρονιά. Σκεφτόμουν αυτά που έχουμε περάσει ως ομάδα αλλά και αγώνες που έχουμε χάσει και αμέσως άρχισα να σκέφτομαι να πάρουμε 3 συνεχόμενα. Και δεν ήμουν ο μόνος, πιστεύω είχαμε όλοι την ίδια σκέψη στην ομάδα. Δύο σερί το έχουν κάνει και άλλες ομάδες, όμως τρία σερί κανείς ποτέ. Οπότε σε αυτό στοχεύουμε.

Σου έχουν δώσει ήδη το προσωνύμιο «Greek Freak» του ποδοσφαίρου, σε παρομοιάζουν με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Πώς νιώθεις για αυτό;

Τον Γιάννη τον έβλεπα ως ένα πρότυπο, ως ένα είδωλο. Τον παρακολουθούσα από μικρός και ήθελα να γίνω σαν αυτόν. Το να με παρομοιάζουν με εκείνον είναι τεράστια τιμή.

Έχετε βρεθεί καθόλου στην Αμερική;

Όχι δεν έχουμε επικοινωνήσει, όμως πιστεύω κάποια στιγμή, σύντομα, θα γίνει.

Την είχες ονειρευτεί την επιτυχία ;

Πάντα ήθελα να γίνω επαγγελματίας αθλητής. Είμαι από αθλητική οικογένεια. Όλοι στην οικογένειά μου έχουν ασχοληθεί και αγαπάνε τον αθλητισμό. Λάτρευα πάντα τον αθλητισμό και μεγαλώνοντας πίστευα πως θα έπαιζα μπάσκετ στον Παναθηναϊκό ή πόλο με το οποίο ασχολούμουν. Κάποια στιγμή όταν είδα σε εμένα κάποιες ικανότητες, το πίστεψα, το ονειρεύτηκα, και το προσπάθησα. Όμως δεν πίστευα με τίποτα πως θα βρισκόμουν στην Αμερική.

Μεγάλωσες, μέχρι τα 13 σου, στην Ελλάδα. Πώς ήρθε αυτή η μεγάλη αλλαγή;

Καταρχάς η μητέρα μου είναι από την Αμερική και ο πατέρας μου Έλληνας. Γνωρίστηκαν όταν ο πατέρας μου σπούδαζε στην Αμερική. Εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, έκαναν εμένα και τα τρία μου αδέρφια, και μεγαλώναμε εκεί. Στα 13 μου, στις αρχές Ιουνίου, από το πουθενά,πέθανε ο πατέρας μου, στα 44 χρόνια του. Ήταν κάτι εντελώς ξαφνικό, που δεν περιμέναμε. Για εμάς ήταν η μεγαλύτερη αλλαγή που έχουμε βιώσει ως οικογένεια. Η μαμά μου έμεινε με 4 παιδιά. Εκείνη είχε την οικογένειά της στην Ιντιάνα, της Αμερικής, και θεώρησε πως εκεί θα ήταν λίγο πιο εύκολα τα πράγματα, σε μία μικρότερη πόλη, έχοντας μία βοήθεια. Έτσι κάναμε αυτή την αλλαγή και αποδείχθηκε μία πολύ σωστή απόφαση της μητέρας μου.

Πώς το βίωσες εσύ ως μικρό παιδί; Πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή;

Εγώ περισσότερο δυσκολεύτηκα στο σχολείο. Οι πρώτοι μήνες ήταν πολύ δύσκολοι. Πήγαινα πρώτη γυμνασίου, είχα συνηθίσει το ελληνικό σύστημα, και το σύστημα στην Αμερική είναι εντελώς διαφορετικό, οπότε με δυσκόλεψε πολύ. Για όλους μας όμως ήταν πολύ δύσκολο. Και τα αδέλφια μου δυσκολεύτηκαν πολύ, ίσως σε άλλους τομείς περισσότερο. Αυτός ο πρώτος χρόνος για εμένα ήταν πολύ δύσκολος, αλλά «everything happens for a reason».

Εισέπραξες και περίεργες συμπεριφορές εκεί από ανθρώπους; Υπήρχαν σχόλια που σε στεναχώρησαν;

Όχι, ήξεραν τι είχα περάσει, διότι είχα και έναν ξάδερφο στην ίδια ηλικία, οπότε με βοήθησε και αυτό. Είχα πάντα τσαμπουκά μέσα μου, ήμουν και πιο ογκώδης από τα περισσότερα παιδιά, οπότε δεν είχα θέμα. Ίσως κάποια παιδιά που μου έλεγαν ότι ονειρεύομαι, όταν έλεγα ανοιχτά, χωρίς να ντρέπομαι, αυτά που θέλω να πετύχω στον αθλητισμό. Πάντα ήμουν αφοσιωμένος στα όνειρά μου. Είχα ένα πλάνο από μικρή ηλικία και το πίστευα ότι θα τα καταφέρω στον αθλητισμό.

Τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε πιο πολύ;

Το μεγαλύτερο πράγμα που με δυσκόλεψε, ήταν το ότι δεν είχα τον πατέρα μου. Η μητέρα μου έκανε εξαιρετική δουλειά, παρότι ήταν μόνη της με 4 παιδιά και τόσες ευθύνες. Η οικογένειά μου, και στην Ελλάδα και στην Αμερική, ήταν πάντα κοντά μας, δίνοντάς μας ό,τι μπορούσαν, αλλά η μεγαλύτερή μου έλλειψη ήταν ότι δεν είχα τον πατέρα μου.

Είναι αλήθεια πως ο πατέρας σου φοβόταν να παίξεις αμερικανικό ποδόσφαιρο; Και παρ’ όλα αυτά το έκανες…

Ισχύει, ο πατέρας μου είχε δοκιμάσει το άθλημα και είχε χτυπήσει στο κεφάλι. Ήξερα πως είναι ένα σκληρό άθλημα. Μας έλεγε «μακριά», δεν ήθελε καν να το συζητήσουμε. Τον πρώτο χρόνο που ήμουν στην Αμερική δεν το πλησίασα καν, γιατί είχα συνέχεια στο μυαλό μου τα λόγια του πατέρα μου. Μετά όμως έβλεπα πως έπαιζαν οι περισσότεροί μου φίλοι, είδα πως είχαν αλλάξει οι κανό- νες, και είπα να το δοκιμάσω. Στην αρχή δεν ήξερα καθόλου τι έκανα. Όταν κατάλαβα το άθλημα, τότε διέπρεψα, και μετά ξεκίνησαν όλα. Το αγάπησα και το αγαπώ, αλλά στην αρχή το φοβόμουν.

Όντως και σε εμάς, ως θεατές, φαίνονται πραγματικά σκληρά τα χτυπήματα. Είναι έτσι; Είχες κάποιον τραυματισμό που θυμάσαι;

Ευτυχώς δεν έχω τραυματιστεί ποτέ άσχημα. Φαίνεται βάρβαρο, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει πολλή τεχνική, σκέψη, και αντίληψη. Είναι σαν ένα παιχνίδι σκάκι. Υπάρχουν τρακαρίσματα σε κάθε φάση του παιχνιδιού, αλλά πρέπει να έχεις σωστή τεχνική, να προφυλάσσεσαι, και να κάνεις ειδικές ασκήσεις για να μην τραυματιστείς.

Υπήρξαν ποτέ στιγμές που ένιωσες να λυγίζεις;

Είχα πάντα μέσα μου την αυτοπεποίθηση, πάντα ήξερα πως θα κάνω κάτι στον αθλητισμό. Είχα και ένα επιπλέον κίνητρο μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Ήθελα να τα καταφέρω για τον εαυτό μου, αρχικά, και μετά για τον πατέρα μου και την οικογένειά μου.

Θυμάσαι μία πολύ ευτυχισμένη στιγμή που σου έδωσε ο αθλητισμός;

Είναι η στιγμή που κέρδισα αυτά τα δύο πρωταθλήματα. Για εμένα ήταν πραγματικά μία εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Κάθε παίκτης στην ομάδα μου έχει μία ιστορία να πει. Όπως έχω εγώ την Ελλάδα, έχουμε παίκτη από τη Νιγηρία που κάνει τον κόσμο στη Νιγηρία να αγαπήσει το άθλημα. Έχουμε παίκτη από τη Γαλλία που κάνει το ίδιο αντίστοιχα. Ή έχουμε παίκτη από Μισισιπή με φιλανθρωπικές δράσεις αλλάζοντας προς το καλύτερο τη ζωή πολλών ανθρώπων. Είμαστε σαν ένα παζλ ανθρώπων από πολλές διαφορετικές χώρες του κόσμου και ενωνόμαστε όλοι μαζί, γινόμαστε μία ομάδα, για να κερδίσουμε ένα παιχνίδι.

Τώρα που λέμε για τους συμπαίκτες σου, δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω… Κάνετε παρέα με τον Travis Kelce;

Ναι βέβαια.

Την Taylor Swift την έχεις γνωρίσει;

Ναι, την έχω γνωρίσει (χαχα). Βγαίνουμε όλοι μαζί με τον Travis, που είναι πολύ καλός μου φίλος, την κοπέλα μου, την Κai, και την Taylor. Είναι σαν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος, πολύ ταπεινή. Αν δεν ήξερες ποια είναι, δε θα καταλάβαινες πως είναι μία σουπερ στάρ.

Τον πειράζετε; Τι του λέτε στα αποδυτήρια;

Καθόλου. Για εμάς δεν αλλάζει τίποτα. Τον Travis τον ξέραμε και πριν τη σχέση του με την Taylor. Απλώς τυχαίνει η κοπέλα του να είναι η τοπ τραγουδίστρια στον κόσμο. Είναι ωραίο, σίγουρα, και τραβάει πλέον την προσοχή επάνω του, αλλά όλο αυτό δεν τον έχει αλλάξει καθόλου.

Συζητιέται και εκεί πολύ αυτό το ζευγάρι;

Συζητιέται πάρα πολύ, αλλά μέσα στην ομάδα καθόλου. Δηλαδή εμείς δεν έχουμε αναφέρει ποτέ κάτι στον Travis, εκτός αν από μόνος του θέλει να μας πει κάτι που μπορεί να έγινε, όπως λες κάτι στους φίλους σου.

Η Taylor ξέρει ότι είσαι Έλληνας; Σε έχει ρωτήσει κάτι για την Ελλάδα;

Ξέρει, ναι, ήταν από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε, το ότι δεν έχει έρθει στην Ελλάδα, αλλά θα το ήθελε πολύ.

Τα Super Bowl είναι έτσι εντυπωσιακά και γκλάμουρους όπως τα βλέπουμε;

Ναι, ναι. Είναι από τα μεγαλύτερα αθλητικά γεγονότα του κόσμου, πραγματικά ένας διαφορετικός αγώνας. Τα εισιτήρια πολύ ακριβά, όλοι ντύνονται πολύ ωραία, είναι ξεχωριστό γεγονός.

Εσείς οι αθλητές στο half time, που είναι το highlight της βραδιάς, κρυφοκοιτάτε λίγο;

Όχι, καθόλου είμαστε στα αποδυτήρια, αφοσιωμένοι στον αγώνα.

Έχεις κάποιο παρατσούκλι στην ομάδα;

Mε φωνάζουν Furious George…

Όταν έρχεσαι Ελλάδα, τι σου λέει ο κόσμος;

Μου δίνουν συγχαρητήρια, θέλουν να με γνωρίσουν, ή μου ζητάνε φωτογραφίες. Για εμένα είναι κάτι πολύ τιμητικό όλο αυτό. Με κάνει πολύ περήφανο. Ήταν το όνειρο μου να κάνω καριέρα στον αθλητισμό. Οι περισσότεροι βέβαια με ρωτάνε πώς λειτουργεί αυτό το άθλημα, το μπερδεύουν με το ράγκμπι, ενώ είναι τελείως διαφορετικό. Επειδή δεν υπάρχει το άθλημα στην Ελλάδα είναι δύσκολο να το καταλάβουν. Στην Αμερική οι περισσότεροι μεγαλώνουν με το football, όπως εμείς μεγαλώνουμε με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Για να γίνει κατανοητό το άθλημα θα πρέπει να υπάρξει και σε άλλες χώρες, εκτός της Αμερικής. Θα ήθελα πολύ με κάποιον τρόπο να φέρουμε το άθλημα στην Ελλάδα και πιστεύω με πολλή προσπάθεια μπορεί να γίνει.

Στην Αμερική αντίστοιχα τι σου λένε για την Ελλάδα;

Όλοι λένε πως θέλουν να επισκεφθούν την Ελλάδα, τα ελληνικά νησιά, και να δοκιμάσουν το φαγητό. Και όσοι την έχουν επισκεφθεί μου λένε ότι είμαι πολύ τυχερός που είμαι από αυτή τη χώρα.

Τα ώρα πώς είσαι μοιρασμένος; Κάθε πότε έρχεσαι;

Είμαι περίπου 9 μήνες στο Κάνσας και έρχομαι 2-3 φορές τον χρόνο Ελλάδα.

Η οικογένεια από την πλευρά του πατέρα σου είναι Ελλάδα;

Ναι, ο παππούς, ο θείος, η θεία, και τα ξαδέρφια μου.

Τι σου λείπει όταν δεν είσαι στην Ελλάδα; Αγαπημένη συνήθεια;

Πάρα πολλά. Αρχικά, η οικογένειά μου. Το φαγητό, ο καιρός, το σπίτι μου. Το καλοκαίρι πηγαίνω στη Χρυσή Ακτή, στην Πάρο. Είναι το αγαπημένο μου νησί. Αλλά όταν είμαι στην Αθήνα, μου αρέσει να τρώω στα αγαπημένα μου εστιατόρια που μου λείπουν όταν είμαι στην Αμερική.

Είχες πάει τις προάλλες και στο γήπεδο να δεις την αγαπημένη σου ομάδα, τον Παναθηναϊκό. Έχει διαφορά η ατμόσφαιρα στα ελληνικά γήπεδα;

Τελείως. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Στην Ελλάδα όλοι συμμετέχουν στο παιχνίδι, με συνθήματα και υπάρχει πάθος. Στην Αμερική δεν είναι πάντα έτσι. Μπορεί να πηγαίνουν στο γήπεδο και να είναι γεμάτο, αλλά δεν υπάρχει αυτό το πάθος για την ομάδα, όπως στην Ελλάδα.

Θέλω να σε ρωτήσω και για το περιστατικό βίας από το οποίο στιγματίστηκε η φετινή σας παρέλαση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Δεν το είδαμε εμείς γιατί είχαμε μπει στα πούλμαν και είχαμε φύγει. Ήταν όμως ένα πραγματικά πολύ θλιβερό γεγονός και προσπαθήσαμε ως ομάδα να βοηθήσουμε όσο και με όποιον τρόπο μπορούμε.

Στην Ελλάδα θα επέστρεφες μόνιμα;

Ήταν αυτό που πάντα ήθελα και σχεδιάζω να κάνω μετά την καριέρα μου στο NFL.

Τώρα τι άλλα πλάνα έχεις;

Τώρα είμαι στο Κάνσας. Έχω λίγη ακόμα ξεκούραση πριν αρχίσω προετοιμασία για τη νέα σεζόν και θα επιστρέψω στην Αθήνα το καλοκαίρι.

Να ευχηθώ το τρίτο σερί;

Βέβαια, αυτός είναι ο στόχος.