Πριν ένα μήνα είχε γενέθλια. Ο σύζυγος της και αγαπημένος φίλος και συνάδελφος Γιώργος Σκευοφύλακας, μαζί με τους πιο κοντινούς της ανθρώπους, της πήγε μια τούρτα για να σβήσει τα κεράκια της. Το κάνε. Άκουσε και το «happy birthday». Μετά είπε, «δε νιώθω καλά. Να με πάτε στο νοσοκομείο». Ένα χρόνο αγωνίστηκε και νίκαγε την ασθένεια. Δεν το βάζε κάτω, ποτέ. Ούτε τώρα θα δείλιαζε. Εκείνη ύπουλη, έκανε πως υποχώρησε αλλά καραδοκούσε, στο σκοτάδι, για να την υποτάξει, μην αντέχοντας τη χαρά, την αισιοδοξία, την ζωντάνια, τα γέλια, τη δοτικότητα, τη ψυχραιμία, τη δημιουργικότητα της Κατερίνας. 6 Αυγούστου 2023. Τελευταία ανάσα και πάει. Το παράλογο, το απαράδεκτο, το απάνθρωπο, το αδιανόητο είναι εδώ. Και η Κατερίνα όχι!
Αγαπούσε τα ταξίδια, τα καλοκαίρια, τη θάλασσα, τα λουλούδια που μυρίζουν, τα κεράκια, τα παιδιά, τα γλυκά, τα παγωτά, τα αδέσποτα σκυλιά, τα γρήγορα αυτοκίνητα, το βόλεϊ, το μπάσκετ, την Εθνική Ελλάδος σε όλα, τον αθλητισμό γενικά, τα όμορφα φουστάνια, τα ψηλά τακούνια, τις μεγάλες τσάντες, το κόκκινο χρώμα, την καλοσύνη των ανθρώπων. Αγαπούσε, αν ποτέ έπινε, τις βότκες, τα ελληνικά τραγούδια, τις λέξεις, τη δουλειά της, τα βιβλία, το site της, την ώρα που σουρούπωνέ στο Αιγαίο.
Ξεκίνησε να δημοσιογραφεί στην Sportime, όταν η εφημερίδα έκανε επανάσταση στα δεδομένα του αθλητικού τύπου. Πέρασε από τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, σε τηλεοπτικούς σταθμούς και σε ψηφιακές πλατφόρμες. Σε Novasports, ΕΡΤ, Downtown, OK!, Γυναίκα, ET Weekly, People, Queen.gr. Αρχισυντάκτρια, owner, πολλά άλλα. Δούλευε ακούραστα και δημιουργούσε γύρω συνθήκες ψυχραιμίας, χωρίς υστερίες και φωνές. Τη λέγαμε γουρλού. Είχε πάντα μπισκότα, καραμέλες, σοκολατακια στα συρτάρια, όχι για την ίδια, αλλά για μας όλους, που θα λιγωνόμασταν απ τη πείνα, όταν όλα θα ‘ταν κλειστά και ήξερε πως θα της ζητάγαμε. Είχε χιούμορ, απρόβλεπτη ατάκα, ετοιμολογία και γέλαγε δυνατά, καμπανιστά, με πολλά «κ». Αγάπησε πολύ. Αγαπήθηκε ακόμα περισσότερο από όλους μας. Έσβησε αυτό το καλοκαίρι, μα εμείς, σα να της κρατάμε το χέρι σφιχτά και να ακούμε το γέλιο της, μακρινό αντίλαλο. Θα σαι πάντα μαζί μας, Κατερίνα, μέσα μας, στις ψυχές, δικιά μας, καταδικιά μας…
