Υπάρχει ένα στάδιο μεταξύ ύπνου και ξύπνιου που επιστημονικά ονομάζεται «υπναγωγία» και το έχουν αγαπήσει μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες, από τον Thomas Edison και τον Albert Einstein μέχρι τον Edgar Allen Poe και τον Vladimir Nabokov. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, κατά τη διάρκειά του μπορεί να αποδεσμεύονται στο μυαλό μας κύματα διαύγειας και δημιουργικότητας, κάτι που λίγο πολύ το έχουμε ζήσει όλοι. Αυτό λοιπόν το πεδίο ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο είναι το θέμα της ομαδικής έκθεσης με τίτλο Hypnagogia, που παρουσιάζεται στη Nitra Gallery, στην Αθήνα. Συμμετέχουν έξι Έλληνες εικαστικοί, ο Βαγγέλης Γκόκας, η Αικατερίνη Γεγησιάν, η Ράνια Εμμανουηλίδου, η Μαρία Οικονομοπούλου, ο Αναστάσης Στρατάκης και η Μανταλίνα Ψωμά, που δουλεύουν με διαφορετικές τεχνικές και μέσα. Όπως συμβαίνει και με τα ίδια μας τα όνειρα, κάποια έργα τους απεικονίζουν καταστάσεις που μοιάζουν τρομακτικά οικείες, ενώ άλλα δεν έχουν ίχνος ρεαλισμού.
Το Falling Tight της Αικατερίνης Γεγησιάν βάζει δίπλα δίπλα υπάρχουσες φωτογραφίες για να αντιπαραθέσει τις ιδεολογικές συγκρούσεις του ψυχρού πολέμου και το παρελθόν της φωτογραφικής εικόνας.
Η Μαρία Οικονομοπούλου, που χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη στη δουλειά της εκδόσεις εφημερίδων, αντλεί πρωτογενές υλικό από φύλλα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» από την αρχή της κρίσης έως σήμερα, πάνω στα οποία επεμβαίνει κεντώντας και δημιουργώντας μοτίβα.
Το έργο Hypnagogia της Ράνιας Εμμανουηλίδου πραγματεύεται την έννοια του υποσυνείδητου ως μέσου προσέγγισης του εαυτού και ενδοσκόπησης, χρησιμοποιώντας σύμβολα που αναφέρονται στο ζωικό ένστικτο, τα παραμύθια αλλά και στον κύκλο της ζωής.
O Βαγγέλης Γκόκας εμπνέεται από μια ταινία μικρού μήκους από τα τέλη του 19ου, το «Le Manoir du Diable» (Το Σπίτι του Διαβόλου), μια παραγωγή της εταιρίας Star του Ζώρζ Μελλιέ. Αρκετοί ιστορικοί του κινηματογράφου θεωρείται ότι δεν είναι μόνο η πρώτη ταινία τρόμου αλλά και η πρώτη ταινία που απεικονίζει έναν βρικόλακα όπως τον ξέρουμε σήμερα.
Η Μανταλίνα Ψωμά δημιουργεί με το έργο Living Room το περιβάλλον ενός καθιστικού, σαν ενσταντανέ βγαλμένο από κινηματογραφική ταινία.
Στην Αποκατάσταση της χρωματικής τελετής του Ολυμπιακού Φωτισμού κατά τη διάρκεια της Ελληνικής στρατιωτικής Χούντα (1967), ο Αναστάσης Στρατάκης έχει πάρει υλικό από την κινηματογράφηση της εκδήλωσης που περιγράφεται στον τίτλο και έχει επιχρωματίσει ένα προς ένα τα καρέ.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 9 Απριλίου 2020
Nitra Gallery – Αθήνα: Αλωπεκής 34, Κολωνάκι
