Τον Μάρτιο του 2020 η καθημερινότητα όλων κάπως πάγωσε, κάπως φρέναρε, κάπως άλλαξε. Νέες συνήθειες και έννοιες μπήκαν στη ζωή μας, όπως η λέξη καραντίνα. Ξέρετε, αυτό που μάθαμε καλά πόσα πλακάκια έχει το σπίτι μας και οι επιδρομές στο ψυγείο δεν είχαν τελειωμό. Και μέσα σ’ αυτήν τη νέα συνθήκη, ήρθε ένα βίντεο σφηνάκι, 12 λεπτών, από τον Βασίλη Κεκάτο να μας υπενθυμίσει ότι δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό και ότι η ομορφιά και η τρυφερότητα υπάρχουν τελικά παντού.

“Όταν κοιμάσαι ο κόσμος αδειάζει” είναι ο τίτλος της ταινιάς μικρού μήκους του Κεκάτου, στην οποία συνοψίζεται η ιστορία μιας καραντίνας, κάποιον Μάρτιο. Ο αφηγητής της ιστορίας, ένα αγόρι, αποτυπώνει με την κάμερα του όσα βλέπει σε έναν κόσμο που μια πανδημία ήρθε να τον πλήξει και αφηγείται όλη αυτή τη νέα πραγματικότητα στην κοπέλα του που θα δει αυτό το βίντεο όταν …ξυπνήσει από την πανδημία, της οποίας κι εκείνη υπήρξε θύμα.

Και γιατί ξεχωρίζει τελικά ένα βίντεο που δείχνει πόσο άδεισαν οι ζωές μας λόγω της πανδημίας; Γιατί ο Βασίλης Κεκάτος γέμισε τελικά τις ζωές μας φως, με εικόνες που έφεραν στο σαλόνι μας ηλιοβασιλέματα και έρωτα και θάλασσες κι όση τρυφερότητα είχαμε ανάγκη. Ο Βασίλης Κεκάτος έντυσε τα σχεδόν ρετρό πλάνα με την τρυφερή φωνή του και το τραγούδι του Παύλου Παυλίδη απογείωσε το αποτέλεσμα και μας θύμισε πως “Άμα το πιστέψεις, κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί” .