Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό λέμε συχνά εννοώντας πως οι δυσκολίες της ζωής και η σωστή διαχείριση συναισθημάτων σκληραγωγούν τον άνθρωπο , σφυρηλατώντας το ψυχικό μέταλλο του. Και είναι αλήθεια πως βιώνοντας δύσκολες καταστάσεις, αντιμετωπίζοντας σύνθετα προβλήματα χτίζουμε την προσωπικότητα, τον δυναμισμό και το χαμόγελό μας. Στις δυσκολίες της ζωής μαθαίνουμε να διακρίνουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, τον καλό από τον κακοπροαίρετο, τις αξίες της ζωής, όσα πραγματικά μετράνε.
Τι συμβαίνει όμως όταν ο άνθρωπος προσπαθεί διαρκώς να επιβληθεί στα συναισθήματά του; Είναι αυτό μια μορφή διαχείρισης πραγμάτων, ένας τρόπος να αφήνουμε πίσω μας πληγωτικές ,περίπλοκες ή καταστάσεις που ενεργοποιούν ένα καλά κρυμμένο κομμάτι του ψυχικού μας κόσμου; Είναι ο δυναμισμός δύναμη;
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν πως ναι. Το να κλείνεις την πόρτα στα συναισθήματά σου δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως μπορείς να τα διαχειριστείς και αν σε υπερβαίνουν ή σε καθιστούν αδύναμο να τα ξεπεράσεις. Δημιουργεί την ψευδαίσθηση της απόλυτης αυτοκυριαρχίας. Οι άνθρωποι που επιβάλλονται στα συναισθήματά τους θεωρούν αδυναμία το να βρεθούν σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης, το να κλάψουν μπροστά σε άλλους ή ακόμη και μόνοι τους, το να φοβηθούν ή να ερωτευτούν ή και να θυμώσουν.
Η ατσαλάκωτη εικόνα μιας μόνιμης ευτυχίας μπορεί να ταυτιστεί με ψυχική δύναμη αλλά μόνο προσωρινά. Μπορεί να θεωρήσουμε πως ένας άνθρωπος που κλαίει συχνά είναι πιο αδύναμος από έναν άλλο που δεν κλαίει ποτέ αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Το κλάμα έχει θεραπευτικές ιδιότητες για τον ψυχισμό μας, είναι μια εκτόνωση της ψυχής που μας βοηθά να απαλλαγούμε από τα αρνητικά συναισθήματα, είναι η φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού στη στενοχώρια.
Οι άνθρωποι που δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους να βιώσουν ένα αρνητικό συναίσθημα είναι πρόσκαιρα ευτυχισμένοι. Μακροπρόθεσμα όμως τα καταπιεσμένα συναισθήματά τους αφήνουν μέσα τους ανεξίτηλα τα σημάδια τους. Όταν τα καταπιεσμένα συναισθήματα ξυπνούν ο άνθρωπος που νομίζαμε για δυνατό βιώνει ακραίες συναισθηματικές αντιδράσεις, κάμπτεται με την πρώτη δυσκολία, αδυνατεί να διαχειριστεί και τις πιο απλές καταστάσεις. Η παρατεταμένη προσπάθειά του να παραμείνει αλώβητος τον έχει πια εξουθενώσει σωματικά και ψυχικά, τον έχει φέρει αντιμέτωπο με όσα είχε καταχωνιάσει στο χρονοντούλαπο της ψυχής του. Η συναισθηματική καταπίεση στην οποία ο ίδιος υπέβαλλε τον εαυτό του τον έχει πια διαλύσει.
Γιατί η πραγματική δύναμη έρχεται μέσα από την συνειδητοποίηση των συναισθημάτων, την αποδοχή και την έκφραση τους. Ό τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό αλλά μόνο αν αφήσεις πρώτα τον εαυτό σου να είναι έστω και για πολύ λίγο αδύναμος.
by Θεοδώρα K. Μιχαλολιάκου
