Με κοίταξε σχεδόν με απέχθεια όταν του είπα ότι δεν σκοπεύω να ταλαιπωρηθώ –αλλά καθόλου– για ένα μπάνιο. «Πες μου για παραλίες με ήπια πρόσβαση και φυσικά με σκιά. Δεν θα γίνω… Ιντιάνα Τζόουνς
ούτε τώρα ούτε στα 80!» Έβαλε τα γέλια και γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ήταν για τον Ιντιάνα! Όταν μιλάει ο Σταύρος, που έχει φάει με το κουτάλι την Πάτμο από την ηλικία των μηδέν(!), δεν είναι εύκολο να φέρεις αντιρρήσεις!
«Πας καλά, ρε φίλε; Ήρθες στην Πάτμο και δεν θα δεις την Ψιλή Άμμο; Τέτοια μαγεία δεν έχεις αντικρίσει στη ζωή σου! Ό,τι σου λέω είναι καραντί. Εκτός αν είσαι… σάπιος!» Ο εγωισμός μου χτύπησε συναγερμό. «Σε μένα το λες, ρε Σταύρο; Σε μένα που έπαιζα μπάλα ως τα 40; Που πέρασα μέσα από λιοντάρια και κροκόδειλους στο
Παγκόσμιο Κύπελλο στη Νότια Αφρική; Που ρούφηξα δέκα τσουβάλια δακρυγόνα σε συγκρούσεις;»
Το υπομειδίαμα δεν μου άρεσε καθόλου, ούτε η κουβέντα του. «Αυτά είναι… last year. Πάμε για φρέσκα κουλούρια. Λοιπόν, μόλις φτάσεις στείλε μου φωτογραφία.» «Απίστευτος ο τύπος…» Έφτασα στις Αλυκές, κι αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι κι ας με είχε κάνει ο ήλιος σαν τον… Καρλ Λιούις. Γιατί αμέσως μετά, κι αφού πέρασα μια σιδερένια πόρτα, είδα την… κόλαση του Δάντη! Άρχισα να ανεβαίνω έναν ανηφορικό
κατσικόδρομο, σαν νταμάρι. Πέτρα και των γονέων! Πρέπει να περπατούσα κάπου είκοσι λεπτά στην κόλαση
και πήγαινα λίγο πιο αργά γιατί γλιστρούσε και έπρεπε να προσέχω πολύ. Όταν έφτασα στην κορυφή με συγκλόνισαν δύο πράγματα. Η μαγεία της παραλίας με την άμμο που έκοβε την ανάσα αλλά και το γεγονός ότι είχα να διασχίσω πλέον έναν κατηφορικό καρόδρομο, άλλη τόση διαδρομή δηλαδή.
«Δεν μασάς, ρε, προχώρα, τι να σου πουν τώρα», παρότρυνα τον εαυτό μου κι ας με κορόιδευαν σκαρφαλωμένα στα βράχια μερικά αγριοκάτσικα. Όταν έφτασα στον προορισμό πέταξα τα πράγματα στην άμμο κι έφυγα σφαίρα για τη θάλασσα. Ήταν σαν να ξέπλενα τις αμαρτίες μου στη γαλάζια κολυμπήθρα! Το νερό τις πήρε όλες! «Σιγά που δεν μπορούσα, ρε καταραμένε!» είπα μέσα μου, κάνοντας τον Σταύρο… μία χόρτα! Έκανα απλωτές και βουτιές από τα βράχια σαν να μην υπήρχε αύριο! Κι όταν «βαφτίστηκα» στην απόλυτη μαγεία, έφτιαξα την πετσέτα κάτω από ένα αρμυρίκι κι έσπευσα στο ταβερνάκι.
Αμ δε! Δεν υπήρχε ούτε καρέκλα ούτε σκαμνί κι έτσι έμεινα να χαζεύω το κατσικάκι στο φούρνο, τη φάβα, το τσιγαριστό κρέας! Έπρεπε να πάρω μια γρήγορη απόφαση. Αν έμενα για να περιμένω, πρώτον ίσως έτρωγα ακόμα και μετά από ένα δίωρο, και δεν το άντεχα, και δεύτερον μπορεί να είχαν τελειώσει τα φαγητά.
Έτσι έκανα το απονενοημένο διάβημα! Έφυγα μέσα στο λιοπύρι, αυτό που θα γονάτιζε και ελέφαντα. Η απόσταση μου φάνηκε μαραθώνιος, δεν ξέρω πώς κρατήθηκα και δεν έκλαψα! Κι όταν τα κατάφερα να κατέβω, ξαναβούτηξα στο νερό για να πάρει την κάψα.
Καλοκαίρι, σου λέει! Ψήνεσαι σαν χταπόδι στον ήλιο. Σκέφτηκα να πάω στο ξενοδοχείο και να πάρω αγκαλιά το
air condition. Αλλά ο Θεός του καλοκαιριού με λυπήθηκε και με φρόντισε. Στη Χώρα της Πάτμου, λίγο πιο κάτω από το συγκλονιστικό μοναστήρι του 1088 με εντολή του Αλέξιου Α ΄Κομνηνού, στον Όσιο Χριστόδουλο, βρήκα ένα φανταστικό εστιατόριο που έσπασε τη μύτη μου κι έτσι είμαι από τότε. Με σπασμένη μύτη! Τι λαβράκια πεντανόστιμα, τι βραστές σαλάτες, τι φάβα για βραβείο, τι ψητή σπανακοτυρόπιτα, τι σαλάτα με λεπτό γαυράκι, τι φασολάκια για… εξαγωγή! Ήταν τόση η λαιμαργία και η νοστιμιά, που δεν μου καιγόταν καρφί που λάδωσα την μπλούζα μου. Ένας… ερυθρόδερμος όπως εγώ, έζησε την απόλυτη απόλαυση! Κι όταν ζήτησα το λογαριασμό, σχεδόν αιφνιδιάστηκα.
«Πολύ βιαστικός δεν είστε; Μείνετε λίγο ακόμα γιατί έχουμε μια έκπληξη…» Μία μόνο; Ήρθε ένας δίσκος με καρπούζι, πεπόνι, σταφύλια και ροδάκινο, κι από δίπλα λεμονόπιτα, γαλακτομπούρεκο με παγωτό βανίλια.
Δεν έμεινε ούτε κόκκος! Συγγνώμη, γατούλα, που δεν σου έδωσα κάτι. Την επόμενη φορά σίγουρα. Α, κι αν δεν καθαρίσει η μπλούζα που γέμισε λεκέδες –και βέβαια κόκκινο ζουμί καρπουζιού– δεν πειράζει καθόλου!
INFO
Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος περιμένει εναγωνίως την έκδοση του εικοστού βιβλίου του –ορόσημο γι’ αυτόν– τον προσεχή Οκτώβριο. Τα δύο τελευταία βιβλία του από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι: «Πορφυρός Κώδικας» (Μάρτιος 2023) και «Ενός λεπτού σιγή» (Οκτώβριος 2022).
*Τα σημεία διανομής του free DownTown: https://downtown.gr/poy-tha-vreite-to-neo-downtown-freepress/
