Καλεσμένος στο Dot. της Κυριακής βρέθηκε ο Τάσος Χαλκιάς, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Ο γνωστός ηθοποιός, όπως δεν τον έχετε συνηθίσει, παραχωρεί μια βαθιά προσωπική συνέντευξη. Αναφέρεται στα δύσκολα παιδικά χρόνια και τη σχέση με τον πατέρα του. Αποκαλύπτει ότι το όνειρο του ήταν να γίνει καπετάνιος και μιλά για τα πρώτα του βήματα στον χώρο της υποκριτικής. Τι λάθη έκανε και πώς έφτασε στην οικονομική καταστροφή; Φυσικά, από τη συζήτηση δε θα μπορούσε να λείπει το στήριγμα του, η οικογένειά του.

O γνωστός ηθοποιός  αναφέρθηκε στη συμμετοχή του στη σειρά “Χαιρέτα μου τον πλάτανο” και σχολίασε την απομάκρυνση του Πέτρου Φιλιππίδη από το σίριαλ. “Δε νιώθω άβολα. Ο Πέτρος πρέπει να αγωνιστεί για να δείξει ότι δεν είναι αυτό που λένε. Εγώ είχα φωναχτεί στη σειρά για να παίξω… Εγώ δεν είμαι άγνωστος με τον Πέτρο. Επικοινωνήσαμε, του είπα για τη σειρά” είπε και σημείωσε: “Επικοινώνησα με τον Πέτρο μετά τις καταγγελίες. Δεν υπήρχε αμηχανία στο τηλεφώνημα μας. Δεν έπεσα από τα σύννεφα. Μπορώ να ακούσω το οτιδήποτε. Άλλο άκουσα κάτι, άλλο είδα κάτι, άλλο μου το είπε κάποιος. Είναι φίλος μου και του τηλεφώνησα γιατί έτσι γούσταρα. Παραμένει φίλος μου παρά τα όποια σφάλματα μπορεί να έχει κάνει”.

Ο Τάσος Χαλκιάς αναφέρθηκε και στα δύσκολα παιδικά του χρόνια. “Δουλεύω από έξι χρονών στη δουλειά του μπαμπά μου, ως ψυκτικός μηχανικός στα πλοία. Βαριά δουλειά και δύσκολη. Ήταν πολύ σκληρό. Όταν είσαι έξι χρονών δικαιούσαι άλλα πράγματα. Τα παιδικά μου χρόνια είναι γεμάτα εμπειρίες. Εγώ έπαιζα με τα καδρόνια της οικοδομής ως παιδί” δήλωσε.

Όσο για τη σχέση με τους γονείς του, τόνισε πως με τον πατέρα του δεν είχαν και τις καλύτερες επαφές, σε αντίθεση με τη σχέση με τη μητέρα του. “Το σ’ αγαπώ από τον πατέρα μου το άκουσα μετά τα 75 του. Εκείνοι οι άνθρωποι δεν εκφράζονταν με αυτό το ρήμα. Ο πατέρας μου ήρθε μετά από 28 χρόνια να με δει στο θέατρο πρώτη φορά. Δεν πίστευε ότι αυτό είναι επάγγελμα. Εγώ ήθελα να γίνω καπετάνιος, όμως” ανέφερε και συμπλήρωσε: “Η μάνα μου ενθουσιάστηκε με την επιλογή μου και είχε απωθημένο με την καλλιτεχνία. Με αγκάλιασε αμέσως. Τίμησε από την πρώτη στιγμή την επιλογή μου. Δεν έχασε ποτέ της παράστασή μου. Με τη μάνα μου είχα μια άλλη σχέση παρότι δεν την τίμησα στη ζωή της όπως της άξιζε. Την βασάνισα ως παιδί.”

Το θέατρο, όπως δήλωσε, τον εξευγένισε και η οικογένεια του τον στήριξε σε όλες τις δυσκολίες -οικονομικές κυρίως- που τον βρήκαν. Ο ηθοποιός φυσικά μίλησε εκτενώς για τα πρώτα του βήματα στο Εθνικό θέατρο και τον Στέλιο Βόκοβιτς, τον δάσκαλο που ποτέ δε θα ξεχάσει και συγκινείται αφηγούμενος ιστορίες τους.