Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα είναι η πρώτη μέρα των διακοπών όλης της οικογένειας! Ο μπαμπάς φόρτωσε το αυτοκίνητο, αλλά είχε πάρα πολλά νεύρα και φώναζε στη μαμά ότι πάλι πήρε όλο το σπίτι μαζί για
μια εβδομάδα που θα λείψουμε κι εγώ δεν το κατάλαβα αυτό καθόλου. Η μαμά μου ούτε τον μπουφέ πήρε ούτε τον καναπέ ούτε κανένα άλλο έπιπλο… Η μαμά δεν του απαντάει, κι αυτό, όλοι το ξέρουμε, σημαίνει πως αργότερα θα τα πει όλα μαζεμένα! Δεν είναι τρομερό;

Μετά μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για το λιμάνι. Είμαι χαρούμενη επειδή πρώτη φορά θα μπω σε πλοίο και δεν καταλαβαίνω γιατί ο μπαμπάς λέει συνεχώς ότι είναι η τελευταία φορά που πληρώνει μια περιουσία για «ακτοπλικά»… Κάπως έτσι το είπε… Να θυμηθώ, όταν του περάσουν τα νεύρα, να τον ρωτήσω τι είναι αυτά τα «ακτοπλικά» που έχουν φτάσει στον Θεό, γιατί μπερδεύτηκα! Ο Θεός, όπως μου έχει μάθει η γιαγιά, είναι στον ουρανό και το πλοίο είναι στη θάλασσα…

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, είναι υπέροχο το ταξίδι με πλοίο! Μόνο μια στιγμή νευρίασα μ’ έναν κύριο
που κάπνιζε και μετά πέταξε το τσιγάρο του στη θάλασσα! Και μετά έφαγε κάτι και πέταξε και το σακουλάκι στη θάλασσα! Τι θα φάνε τα ψαράκια και οι γλάροι; Αποτσίγαρα και χαρτιά; Αφού το λέει και η τηλεόραση: Όχι σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές! Και ο μπαμπάς μου το πρόσεξε και του είπε πολύ ευγενικά να χρησιμοποιεί τους κάδους απορριμμάτων, που έχει ένα σωρό το πλοίο, και ο κύριος θύμωσε και παραλίγο θα δέρνονταν, αλλά βρέθηκαν κι άλλοι που υποστήριξαν τον μπαμπά μου και ο κακός κύριος έφυγε κι ανέβηκε στο επάνω κατάστρωμα. Εγώ νομίζω ότι τώρα θα πετάει τα σκουπίδια του από εκεί! Δεν είναι τρομερό;

Μόλις φτάσαμε στο σπίτι που θα μέναμε, η μαμά και ο μπαμπάς ξεφόρτωσαν το αυτοκίνητο κι εγώ έπρεπε να κάνω παρέα και να προσέχω τον αδελφό μου. Ξέχασα να σου πω ότι έχω κι έναν αδελφό, αλλά δεν μου αρέσει καθόλου γιατί μόνο κλαίει και φτύνει σάλια, γι’ αυτό δεν θέλω πολλά πάρε δώσε μαζί του. Η μαμά λέει ότι έτσι ήμουν κι εγώ στην ηλικία του, αλλά δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι μου λέει ψέματα για να τον συμπαθήσω.

Καλό μου ημερολόγιο, επιτέλους πήγαμε στην παραλία. Ο μπαμπάς έστησε τη δικιά μας ομπρέλα πιο πέρα και είπε κλέφτες αυτούς που νοικιάζουν τις ξαπλώστρες γιατί ζητάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους! Μπερδεύτηκα! Εγώ ποτέ δεν θα έδινα τη μαμά και τον μπαμπά για δύο ξαπλώστρες και μία ομπρέλα! Δεν είναι τρομερό; Μετά η μαμά έστρωσε τις ψάθες και από πάνω έβαλε πετσέτες και από πάνω πετρούλες για να μη μας
πάρει τα πράγματα ο αέρας, αλλά δεν φυσούσε καθόλου! Ο μπαμπάς μάς έβαλε τόνους αντηλιακό και
καθόλου δεν μου αρέσει αυτό, αλλά δεν με ρώτησε κανείς! Και φοράω και καπέλο και μπρατσάκια και ένα μαγιό που είναι σαν στολή αστροναύτη γιατί λένε ότι ο ήλιος βλάπτει! Δεν είναι τρομερό; Πάντως νομίζω ότι μόνο η δική μου οικογένεια ακούει αυτά που λέει η τηλεόραση για τις παραλίες μας! Όσοι έφυγαν, δεν πήραν μαζί τα σκουπίδια τους!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν θέλω να σε κουράσω άλλο. Εγώ περνάω πολύ καλά εδώ, αλλά έχω μια απορία: Γιατί η μαμά μου λέει συνεχώς «Χριστέ μου, τι ταλαιπωρία! Μετά από αυτές τις διακοπές, χρειάζομαι επειγόντως διακοπές»;