Υπήρξε μια εποχή που όλοι είχαμε τον αγαπημένο μας τηλεοπτικό chef. Που ανταλλάσσαμε συνταγές με mails και ορκιζόμασταν στο λεμονάτο της Μπαρμπαρίγου. Μια νέα εμμονή ήρθε να γεμίσει τις άδειες μας τηλεοπτικές ώρες. Τα realities μόδας. Και ξαφνικά γέμισε η ΤV τρέσες, τακούνια και στρας – και φυσικά αρέσει. Γιατί όμως αυτά τα shows άρεσουν τόσο πολύ; Έχουμε και λέμε:
1. Καταρχάς, επιβεβαιώνουν όλα τα σεξιστικά κλισέ. Και ό,τι κλισέ επιβεβαιώνεται, λειτουργεί σχεδόν ανακουφιστικά για τον τηλεθεατή. Για παράδειγμα:
α. Οι όμορφες είναι χαζές. Και όμως, βλέποντας το Μy Style Rocks νιώθεις πως οι όμορφες γυναίκες είναι όντως χαζές.
β. Οι γυναίκες είναι ανταγωνιστικές, σκληρές μεταξύ τους και το φυσικό τους περιβάλλον είναι το κομμωτήριο. Το Shopping Star το αποδεικνύει περίτρανα.
γ. Τα περισσότερα μοντέλα έχουν σπουδάσει νηπιαγωγοί, αεροσυνοδοί, είναι ευκολόπιστα και έχουν πείσμα.
δ. Η μόνη εποικοδομητική κριτική που μπορούν να κάνουν οι γυναίκες είναι να κράζουν η μία την άλλη, ειδικά όταν η άλλη δεν είναι μπροστά.
ε. Η θεώρηση του κόσμου μιας γυναίκας ορίζεται από το κραγιόν και τη σωστή παγέτα.
2. Είναι τηλεοπτικά προϊόντα ανάλαφρα, γρήγορα, χαρούμενα και μπορείς να τα παρακολουθήσεις οποιαδήποτε ώρα τα πετύχεις χωρίς να ανησυχείς για το πριν και το μετά. Δεν είναι μίζερα, είναι υπερπαραγωγές με άφθονο κουτσομπολιό που αφορά το μοντέλο της διπλανής πόρτας.
3.Το shopping είναι εθιστικό και ειδικά το shopping που αφορά τα ρούχα και τα αξεσουάρ. Είναι το ίδιο εθιστικό με την απόλαυση του φαγητού. Αγγίζει πολλές comfort zones του τηλεθεατή και υπό αυτή την έννοια σε οδηγεί στη χαλάρωση έως την αποχαύνωση.
4. Το να βλέπεις τα σωστά ρούχα σε λάθος σώματα και το αντίστροφο είναι μια κλασική διαστροφική ευχαρίστηση.
5. Και όμως, πολλές γυναίκες θεωρούν ότι παίρνουν χρήσιμες πληροφορίες για το στυλ, ειδικά από τη Βίκυ Καγιά, στο Shopping Star.
6. Οι κριτικές επιτροπές. Άνθρωποι από τον χώρο της μόδας από τα ’90s και ’00s, τότε που υπήρχε πραγματικά η ελληνική μόδα, θυμούνται τα παλιά, λένε ιστορίες και αμέσως μετά ξεκατινιάζονται με τις διαγωνιζόμενες. Αυτό αποτελεί μια ευχάριστη εναλλαγή συναισθημάτων.
7. Τα ίδια που ισχύουν για τις γυναίκες που τους αρέσει να βλέπουν όμορφες γυναίκες να πλακώνονται, να είναι μνησίκακες και να βρίζονται, ισχύουν και για τους άντρες, από διαφορετική, βέβαια, οπτική.
8. Η μόδα πρέπει να είναι επιλογή όχι ανάγκη, έλεγε η Coco Chanel, αλλιώς είναι δράμα. Και σε αυτές τις εκπομπές συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οπότε, υπό μια έννοια, τους δίνει έναν δραματικό χαρακτήρα.
9. Όλες όσες συμμετέχουν, μπροστά στην κάμερα αναπαράγουν προκαταλήψεις και στερεότυπα, εγκλωβίζοντας και βραχυκυκλώνοντας όλους μας στον προσωπικό τους μικρόκοσμο. Αυτό, από την άλλη, είναι θετικό υπό την έννοια ότι σου δίνει χαρά η σκέψη πως «δόξα τω Θεώ, υπάρχουν και χειρότερα».
10. Εύπεπτη pop ή εύπεπτη ανοησία; Τα realities μόδας αυξάνονται για έναν ακόμη ταπεινό λόγο. Αντικατέστησαν με πιο εντυπωσιακά σκηνικά και συντελεστές το κενό που άφησε η trash TV. Δηλαδή, άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι να ξεκατινιάζονται για το τίποτα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για ένα κομμάτι τσίτι.
