Πολλοί περίμεναν τον τρόπο που θα αντιδρούσε η Ellen DeGeneres στην έναρξη της νέας τηλεοπτικής σεζόν και ενός ακόμη κύκλου της υπερδημοφιλούς εκπομπής της “Ellen”. Πολλά γράφονται από χθες, κυρίως αρνητικά, εστιάζοντας, ωστόσο, στα λεγόμενα της παρουσιάστριας που εδώ και μήνες κατηγορείται για τοξικό περιβάλλον εργασίας και για απάνθρωπες συμπεριφορές σε ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε.
Όμως, δυστυχώς, η ουσία δεν είναι στο “τι” είπε. Η πραγματική άποψη της παρουσιάστριας, η οποία ποτέ κατά το παρελθόν δεν σχολίαζε αρνητικές δηλώσεις ή δημοσιεύματα που την αφορούσαν είναι στο “πώς” τα είπε.
Ας δούμε, λίγο τη στάση της από την αρχή έως το τέλος της εκπομπής.
«Μπορεί να το ακούσατε φέτος το καλοκαίρι, ότι υπήρξαν ισχυρισμοί για ένα τοξικό περιβάλλον εργασίας στην εκπομπή μας και μετά έγινε έρευνα. Εμαθα ότι συνέβησαν πράγματα που ποτέ δεν θα έπρεπε να έχουν συμβεί. Το παίρνω πολύ σοβαρά και θέλω να πω ότι λυπάμαι πολύ για τους ανθρώπους που επλήγησαν. Γνωρίζω ότι είμαι σε προνομιούχα θέση και θέση εξουσίας και συνειδητοποιώ ότι αυτό συνεπάγεται ευθύνες, και αναλαμβάνω την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στην εκπομπή μου».
Μάλιστα. “Μπορεί να ακούσατε” και “ισχυρισμοί”, τη στιγμή που διεξάγονται έρευνες και τη στιγμή που υπάρχουν δεκάδες καταγγελίες για αντεργατική και καθόλου ανθρώπινη συμπεριφορά, δεν είναι ξεκάθαρη θέση. Θα αρκούσε ένα “έχει συμβεί αυτό κι εκείνο και το άλλο και είμαι διατεθειμένη να το αλλάξω και απολύτως θλιμμένη για το πώς ξέφυγε η κατάσταση”, θα ήταν απολύτως έντιμο και σεβαστό. Πάμε, παρακάτω, όμως:
«Υπήρχαν επίσης άρθρα στον Τύπο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έλεγαν ότι δεν είμαι αυτή που φαίνομαι στην τηλεόραση επειδή έγινα γνωστή ως η καλή κυρία και να τι συνέβη. Άρχισα να λέω να είστε ευγενικοί ο ένας στον άλλον όταν ένας νεαρός άνδρας ονόματι Τάιλερ Κλεμέντι αυτοκτόνησε όταν του έγινε μπούλινγκ, επειδή ήταν ομοφυλόφιλος. Νόμιζα ότι ο κόσμος χρειαζόταν περισσότερη καλοσύνη και ήταν μια υπενθύμιση ότι όλοι το χρειαζόμασταν. Νομίζω ότι το χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ. Το να είσαι γνωστός ως η καλή κυρία, είναι κάτι πολύ δύσκολο».
Ωραία. Είναι η στιγμή που το μπαλάκι πετιέται στην εξέδρα, η παρουσιάστρια αλλάζει θέμα, περνάει σε κάτι άσχετο, για να κάνει σύνδεση με τη δική της υπόθεση. Έξυπνο, αλλά όχι πειστικό. Δεν αντιπαρέρχεσαι την ταμπέλα του “καλού παιδιού”, κάνοντας αναφορές σε ζητήματα και υποθέσεις άλλων. Μένεις στη δική σου “καυτή πατάτα” και προσπαθείς να τη διαχειριστείς.
«Η αλήθεια είναι ότι είμαι εκείνο το άτομο που βλέπετε στην τηλεόραση. Είμαι επίσης πολλά άλλα πράγματα. Μερικές φορές λυπάμαι. Θυμώνω. Νιώθω άγχος. Απογοητεύομαι. Και δουλεύω πάνω σε όλα αυτά τα θέματα. Είμαι ένα έργο σε εξέλιξη. Δεν ξέρω. Είμαι μια οικοδέσποινα ενός talk show, αλλά ίσως κάποιοι από εσάς ξέρετε ότι ήμουν ηθοποιός. Έπαιξα πολλές στρέιτ γυναίκες σε ταινίες αλλά δεν νομίζω ότι είμαι τόσο καλή ώστε να μπορώ να βγαίνω εδώ καθημερινά επί 17 χρόνια και να σας ξεγελάσω».
Φτηνό. Το να επικαλείσαι την πραγματική σεξουαλική σου ταυτότητα σε συνάρτηση με τους ρόλους που κατά καιρούς έχει υποδυθεί είναι τεράστιο σφάλμα και δημιουργεί τεράστια σύγχυση στους συνειρμούς που μπορεί να κάνει ο θεατής για τους γκέι ηθοποιούς και τους στρέιτ ρόλους τους. Δεν χρειαζόταν αυτή η αναφορά. Θα αρκούσε να παραδεχθείς ότι ναι, όλοι κάποτε είμαστε καλά ή κακά παιδιά και δεν έχει καμία σχέση με τη σεξουαλική μας προτίμηση.
«Γνωρίζω ότι είμαι σε θέση προνομίου και δύναμης και συνειδητοποιώ ότι αυτό έρχεται με ευθύνες και αναλαμβάνω την ευθύνη για ότι συμβαίνει στην εκπομπή μου. Αυτή είναι η εκπομπή Ellen, είμαι η Ellen DeGeneres, το όνομά μου είναι εκεί, το όνομά μου είναι παντού, το όνομά μου είναι πάνω σε ένα εσώρουχο (αστείο)… Είχαμε πολλές συνομιλίες τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με την εκπομπή μας, τον χώρο εργασίας μας και αυτό που θέλουμε για το μέλλον. Μπήκα σε αυτή την δουλειά για να κάνω τους ανθρώπους να γελούν και να νιώθουν καλά. Αυτή είναι η αγαπημένη που θέλω να κάνω. Αυτό και το Τζένγκα. Λατρεύω αυτό το παιχνίδι. Και τώρα είμαι αφεντικό 270 ατόμων. 270 άτομα που συμβάλλουν στην δημιουργία και τη μετάδοση αυτής της εκπομπής, 270 άτομα για τα οποία είμαι τόσο ευγνώμων. Το μόνο που θέλω είναι όλοι να είναι χαρούμενοι και να είναι περήφανοι που εργάζονται εδώ».
Συγκινητικό. Μόνο που ανάληψη ευθύνης, σημαίνει παραίτηση. Και όταν χρειάζεται να τονίσεις ποιος είναι το αφεντικό, συμβαίνει για δύο λόγους: είτε δεν αισθάνεσαι καθόλου έτσι, οπότε έχεις την ανάγκη να το τονίσεις, είτε αισθάνεσαι ακριβώς έτσι και λες να το υπογραμμίσεις για να οπισθοχωρήσουν όσοι ετοιμάζονται να επανέλθουν με αποδεικτικά στοιχεία.
Και φυσικά, όταν αποφασίσεις για πρώτη φορά να πάρεις θέση για μία σειρά από τόσο σοβαρές καταγγελίες -σεξουαλική παρενόχληση των στελεχών σου εναντίον εργαζομένων, ρατσιστικές και προσβλητικές συμπεριφορές, κ.α. – δεν κάνεις καθόλου πλάκα. Καθόλου. Ούτε για μια στιγμή.
