Αναλογίστηκες ποτέ γιατί πολλοί έξυπνοι άνθρωποι , μαθηματικές διάνοιες, προικισμένα μυαλά , σπουδαίοι καλλιτέχνες αποτυγχάνουν στα πιο απλά , στα πιο καθημερινά μα απαραίτητα συστατικά μιας επιτυχημένης ζωής ;
Αναλογίστηκες ποτέ γιατί ένας χαρισματικός άνθρωπος μπορεί να μην έχει φίλους ; Να βιώνει ένα συνεχές αίσθημα εσωτερικής μοναξιάς ; Να αδυνατεί να ανταποκριθεί σε μια απλή συζήτηση , να μην καταφέρνει να ξεκλειδώσει το μυστικό της ευτυχίας ; Μια έρευνα του πανεπιστημίου Harvard ήρθε για ανατρέψει ριζικά όσα πιστεύαμε για τον επιτυχημένο άνθρωπο.
Παρακολουθώντας την εξέλιξη πολλών αριστούχων του πανεπιστημίου σε βάθος χρόνου παρατηρήθηκε πως παρά το γεγονός πως κατείχαν σπουδαίες θέσεις σε νευραλγικούς τομείς της αμερικανικής οικονομίας και κοινωνίας υπήρχαν τομείς της ζωής τους που είχαν αποτύχει παταγωδώς . Πολλοί από αυτούς δεν είχαν δημιουργήσει οικογένεια ή μετρούσαν πολλά διαζύγια . Ήταν περισσότερο κλεισμένοι στον εαυτό τους και εμφάνιζαν τάσεις απομόνωσης.
Αντιθέτως , άτομα με μέτριες πανεπιστημιακές επιδόσεις είχαν καταφέρει να βρουν την απόλυτη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής . Είχαν επιλέξει το επάγγελμα που περισσότερο ανταποκρινόταν στις δεξιότητές τους και ενώ κατείχαν εξίσου υψηλές θέσεις με εκείνες των αριστούχων είχαν παράλληλα καταφέρει να δημιουργήσουν μια επιτυχημένη οικογενειακή ζωή σταδιοδρομώντας στον κοινωνικό στίβο.
Αυτό που διαφοροποιούσε την δεύτερη κατηγορία σπουδαστών συγκριτικά με την πρώτη ήταν πως παρότι δεν είχαν ιδιαιτέρως αυξημένα επίπεδα IQ ήταν συναισθηματικά ευφυείς. Κατείχαν δηλαδή το κλειδί της συναισθηματικής νοημοσύνης κοινώς της ενσυναίσθησης ! Με το χάρισμα τους αυτό κατάφερναν να δημιουργήσουν υγιείς συναισθηματικούς δεσμούς , να προσεγγίζουν αρκετά εύκολα την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου , τα θέλω και τις ανάγκες τους .
Έτσι με όχημα την διανθρώπινη επαφή πετύχαιναν πάντα τους στόχους τους ξεκλειδώνοντας το μυστικό της επιτυχίας ! Ήταν αληθινά συμπονετικοί με τους ανθρώπους .Μπορούσαν να αξιολογούν και να διακρίνουν τους καλούς από τους κακούς συνεργάτες , τους καλούς από τους κακούς φίλους . Είχαν αλάθητο ένστικτο και σπουδαία αντιληπτική και κριτική ικανότητα που τους προσέδιδε αυξημένη οξύνοια. Τι κι αν δεν μπορούσαν να λύσουν τον κύβο του Ρούμπικ μπορούσαν να καταλάβουν πότε ένας συνεργάτης τους λέει ψέματα , ποια συμφωνία είναι επωφελής και ποια όχι , ποιος είναι ο ιδανικός σύντροφος για αυτούς Μπορούσαν με άλλα λόγια να κατακτήσουν τη ζωή και την ευτυχία !
Κι αν αυτό το μυστικό που ακούει στο όνομα συναισθηματική νοημοσύνη δεν είναι στοιχείο του χαρακτήρα μας ; Τα καλά νέα είναι πως η συναισθηματική νοημοσύνη καλλιεργείται μέσα από απλά βήματα της καθημερινότητας!Δεν χρειάζεται να γίνουμε γκουρού ψυχικής υγείας για να ξεκλειδώσουμε το μυστικό! Αρκεί να μάθουμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου , να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε περισσότερο τον άνθρωπο γύρω μας και θα κάνουμε ένα πρώτο μεγάλο βήμα στο δρόμο μιας ισορροπημένης ζωής !
ΑΠΟ ΤΗΝ Θεοδώρα K. Μιχαλολιάκου
