Αν βρεθείς σε ένα χώρο με πολλούς ανθρώπους και παρατηρήσεις τις αντιδράσεις τους θα διαπιστώσεις πως οι ανθρώπινες συμπεριφορές διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους … Υπάρχουν άνθρωποι κοινωνικοί, άνθρωποι κλεισμένοι στον εαυτό τους, άνθρωποι αδιάφοροι, άνθρωποι μνησίκακοι… Kαι υπάρχουν και άνθρωποι που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως ανώτεροι. Όχι γιατί έχουν κάποια ιδιαίτερα ταλέντα και δεξιότητες που τους κάνουν να ξεχωρίζουν από το πλήθος αλλά γιατί διακρίνονται από κάποιου είδους ψυχικής ανωτερότητας που τους κάνει να χαίρονται με την χαρά του άλλου και να λυπούνται με την λύπη του.
Με άλλα λόγια οι ανώτεροι άνθρωποι δεν ζηλεύουν. Δεν ζηλεύουν ποτέ και σε καμία περίπτωση. Δεν ζηλεύουν όταν οι ίδιοι είναι ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι, ακμαίοι, λαμπεροί αλλά κι όταν δεν είναι που σημαίνει πως η ανωτερότητά τους δεν έχει ημερομηνία λήξης, δεν σταματάει σε μια δική τους δύσκολη στιγμή που σε άλλους θα γεννούσε συναισθήματα εμπάθειας, μνησικακίας και ζήλειας. Γιατί ο ανώτερος άνθρωπος αγαπά τον συνάνθρωπό του και εύχεται το καλό του ανεξαρτήτως των προβλημάτων που ο ίδιος μπορεί να βιώνει.
Πως λέει κανείς όλοι εύχονται το καλό σου αρκεί να μην είναι καλύτερο από το δικό τους; Ε για τον ανώτερο άνθρωπο ισχύει ακριβώς το αντίθετο! Κι αυτό όχι γιατί όλοι οι ανώτεροι άνθρωποι είναι αλτρουιστές ή έχουν αυτό που αποκαλούμε χρυσή καρδιά αλλά γιατί έχουν συνειδητοποιήσει πως η δική τους ευτυχία δεν εξαρτάται από τη δυστυχία των άλλων. Ο ανώτερος άνθρωπος δεν προβάλλει τη δική του ζωή στις ζωές των άλλων γιατί αντιλαμβάνεται ότι οι άλλοι άνθρωποι είναι αυτό ακριβώς που λέει η λέξη, άλλοι άνθρωποι. Άνθρωποι με διαφορετικές ζωές και διαφορετική πορεία, παράλληλες γραμμές που δεν θα συναντήσουν ποτέ τη δική μας ζωή.
Και κάπως έτσι συνειδητοποιεί κανείς πόσο παράλογη είναι η ζήλια. Οι άνθρωποι που ζηλεύουν αδικούν τον εαυτό τους, αφήνουν στην άκρη τη δική τους ζωή και παρακολουθούν τις ζωές των άλλων. Δεν ενδιαφέρονται να γίνουν οι ίδιοι ευτυχισμένοι παρά στενοχωριούνται για την ευτυχία του διπλανού τους. Η ζήλια ποτίζει την ψυχή τους αρνητική ενέργεια και τελικά τους διαβρώνει.
Ακόμη και στην προσωπική ζωή που το πράσινο τερατάκι της ζήλιας μπορεί να κάνει την εμφάνιση του κ σε ανθρώπους που δεν έχουν την τάση να ζηλεύουν θα πρέπει κανείς να σκεφτεί πως αν η σχέση του δεν του εμπνέει θετικά συναισθήματα παρά ξυπνάει μέσα του έναν κατώτερο εαυτό ίσως να μην είναι και η ιδανική επιλογή.
Τελικά το φάρμακο της ζήλιας είναι ένα και μόνο. Αγάπησε τον εαυτό σου στις καλές και στις κακές μέρες του! Αγάπησε τον εαυτό σου σταθερά , δυνατά και απροϋπόθετα! Έτσι θα μάθεις να αγαπάς και τους γύρω σου , έτσι θα γίνεις κι εσύ ανώτερος άνθρωπος!
by Θεοδώρα K. Μιχαλολιάκου
