Δώσαμε ο ένας στον άλλον
Ό,τι είχαμε να δώσουμε.

Και γνωρίζουμε κι οι δυο μας, ασχέτως του τι θα κάνω μετά
Θα είμαι πάντα εκείνο το παιδί με τις ανασηκωμένες κάλτσες
Σκουπιδοτενεκές στη γωνία
:05 δευτερόλεπτα μένουν στο ρολόι
Η μπάλα στα χέρια μου.
5 … 4 … 3 … 2 … 1

Σ’αγαπώ πάντα,
Κόμπι

Ένα απόσπασμα από το ποίημα «Dear Basketball», που δημοσίευσε ο Κόμπι Μπράιαντ τον Νοέμβριο του 2015, για να αποχαιρετίσει το μπάσκετ, ύστερα από 20 σεζόν στο NBA με τους Los Angeles Lakers, τέταρτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ, πέντε φορές πρωταθλητής, διπλός Ολυμπιονίκης και νεότερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ, όταν εμφανίστηκε, το 1996.

Η Αμερική, όπως κάθε Κυριακή, παρακολουθεί αγώνες των παιδιών, πηγαίνει για φαγητό στους γονείς, συχνάζει στα sport bars για μπύρα και πικάντικα buffalo wings, νωρίς, πριν αρχίσει άλλη μια εργατική εβδομάδα νωρίς την επόμενη μέρα. Παίζει λαχεία που κληρώνουν σε λίγο και κοιτάει νούμερα, τρώγοντας ντόνατς και πίνοντας αμερικανικό καφέ με άρωμα φουντούκι, marshmallow, ή γαλλική βανίλια. Στη μια ακτή είναι ακόμα πρωί και ο καιρός είναι γλυκός, σε αιώνια άνοιξη. Στην ανατολική, πάλι, πιάνει απόγευμα και τα χιόνια στις άκρες των δρόμων γίνονται καφέ και γκρι, έχοντας χάσει την λευκότητα της πρώτης τους εμφάνισης. Οι τηλεοράσεις κάνουν breaking news. Τα ραδιόφωνασταματoύν τα beat, ακόμα και ο Kiss FM, που παίζει το αμερικανικό billboard. Σαν να έκανε παύση για ο χρόνος στην αχανή χώρα, για μια ελάχιστη στιγμή. Ο Κόμπι Μπράιαντ, λέει, η 13χρονη κόρη του, Gianna, και άλλα επτά άτομα σκοτωθήκαν, όταν ιδιωτικό ελικόπτερο που τους μετέφερε για να λάβουν μέρος στο τουρνουά μπάσκετ νέων της Mamba Sports Academy του Κόμπι συνετρίβη στο λουσάτο Καλαμπάσας, που όμως καλυπτόταν από πυκνή ομίχλη εκείνο το πρωί, δυτικά του Λος Άντζελες. Η Αμερική συγκλονίστηκε!

Αν ήταν ίσως ένας πολιτικός, ακόμα κι ένας σταρ, οι Αμερικανοί της γιορτινής πάντα Κυριακή θα έλεγαν «κρίμα» και θα συνέχιζαν τις ασχολίες της ανάπαυλας. Τώρα, όμως, ήταν ένας αγαπημένος αθλητής ενός σπορ λατρεμένου από όλους, του μπάσκετ. Ήταν ο Black Mamba, πρότυπο στους αφροαμερικανικούς πληθυσμούς για τη σοβαρότητά του, τις αρχές του, το ότι από τις δυσκολίες της φτώχειας και το να παίζει μπάσκετ σαν παιδί στους σκουπιδοτενεκέδες βρέθηκε στην κορυφή των ονείρων του και του κόσμου όλου. Είναι αυτός που πρόσφερε θέαμα και νίκη σε όλους, του φανατικούς αυτού του σπορ, του τόσο αμερικάνικου, που γεννήθηκε μια παγωμένη μέρα σε ένα σχολείο του Springfield MA, από έναν καθηγητή ο οποίος ήθελε να απασχολήσει τους μαθητές του για να μη βαριούνται.

Τα blue collars κοίταζαν με κατάπληξη τις τεράστιες οθόνες στα μπαρ. Οι μπίρες ζεστάθηκαν και buffalo wings έμειναν ανέγγιχτα, βουλιαγμένα και μαραζωμένα μεσ’ τα πιπέρια και τη σάλτσα τους. Μπορεί να είσαι με τους Celtics στη Βοστώνη, με τους Giants στη Νέα Υόρκη, ή με τους Bulls στο Σικάγο, αλλά πώς να μην αναγνωρίσεις το μεγαλείο αυτού του παίχτη των LA Lakers, που είχε γράψει ποίημα για το μπάσκετ, που είχε πάρει και Όσκαρ όταν έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους; Στα οικογενειακά τραπέζια, σφίχτηκαν όλοι λίγο πιο κοντά, να αγγίζονται. Έφυγε με το ένα από τα τέσσερα κορίτσια του, την Τζιάνα, εκείνη που ήθελε να παίζει μπάσκετ με την ομάδα του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, ως φοιτήτρια! Άλλωστε, αφού σταμάτησε επισήμως να παίζει μπάσκετ το 2016, ο Κόμπι Μπράιαντ είχε πει πως δεν σκόπευε να ασχοληθεί άλλο με το άθλημα, αλλά η κόρη του τον έκανε να επιστρέψει στο μεγάλο του πάθος.

«Δεν ήμουν εγώ εκεί, ξέρεις ως αθλητής ή παίκτης ή κάτι παρόμοιο, δεν έχει να κάνει με μένα, δεν μου αρέσει αυτό. Έχει να κάνει με εκείνη, περνούσε τόσο καλά», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξη του για την Gigi, όπως τη φώναζε χαϊδευτικά, στην οποία είχε φανερή αδυναμία του. Ο 41χρονος σταρ της πορτοκαλί μπάλας προπονούσε τη σχολική της ομάδα, για να την έχει πάντα ευτυχισμένη και να της μάθει όλα όσα ήξερε. Την Κυριακή, στις 27 Ιανουαρίου του 2020, άφησαν τον κόσμο μας παρέα. Μαζί τους ήταν η προπονήτρια της Τζιάνα, Κριστίνα Μόσερ, ο προπονητής του κολεγιακού μπέιζμπολ της κομητείας του Όραντζ, Τζόνι Αλτομπέλι, η γυναίκα του, Κέρι, και η κόρη του, Αλίσα, η Πέιτον Τσέστερ, συμπαίκτρια της Τζιάνα, και η μητέρα της, Σάρα, και ο πιλότος του ελικοπτέρου, Άρα Ζομπαγιάν.

Την επόμενη μέρα, στα high schools της χώρας, οι έφηβοι δεν έχουν άλλο θέμα συζήτησης από αυτό. Οι καθηγητές κάνουν διαχείριση του πένθους τους, λέγοντας πως εκτός από τον σταρ του NBA και την αθλήτρια κόρη, χάθηκαν άλλοι εφτά άνθρωποι και αξίζει σε όλους τους θλίψη και σοβαρός αποχαιρετισμός. Τα παιδιά, όμως, πιστεύουν πως ο θάνατος, όπως στα video game,s παίρνει πόντους και κερδίζεις ζωές. Ή, ίσως, όπως στην ταινίες, που αν ο ήρωας της Marvel πεθάνει σε ένα πλάνο, στο sequel θα χει αναστηθεί και μάλιστα ανανεωμένος από νέες αισθητικές επεμβάσεις. Πώς είναι δυνατόν οι rich & famοus να μην είναι αθάνατοι; Άλλωστε, το βράδυ της Κυριακής παρακολούθησαν όλα από τα κινητά τους την 62η απονομή των GRAMMY, όπου όλα τους τα ινδάλματα έδειχναν πιο ανθρώπινα και λιγότερο άτρωτα. Στη αρχή της βραδιάς, η Alicia Keys έκανε αναφορά στην τραγική απώλεια του Κόμπε Μπράιαντ και της κόρης του, αλλά και όλων εκείνων που χάθηκαν στη συντριβή του ελικοπτέρου. Στην συνέχεια, οι περισσότεροι αναφέρθηκαν στην οδυνηρή αυτή ιστορία, με τη Lizzo να παραλαμβάνει τα 3 Grammy της και να μιλά για τον πιο αγαπημένο αθλητή, που θα ’ναι πάντα μαζί τους. Και εκεί η τεράστια οθόνη, το θαύμα της σύγχρονης τεχνολογίας, βούλιαζε απ’ τη θλίψη του χαμού του, παίζοντας ξανά και ξανά τα καρφώματά του στις μπασκέτες, τα πετάγματά του, τον αγώνα του, που έδειχνε ανάλαφρος, ενάντια στους νόμους της βαρύτητας.

Ήδη από την Κυριακή το απόγευμα, ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Μπαράκ Ομπάμα εξέφρασαν τη θλίψη τους για τον θάνατο του Μπράιαντ. Για «φρικτή είδηση» έκανε λόγο ο Αμερικανός πρόεδρος, με τον προκάτοχό του να σχολιάζει ότι ήταν ακόμη πιο «σπαρακτική για εμάς ως γονείς», καθώς πατέρας και κόρη έφυγαν νωρίς. Για τον θρυλικό Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, επίσης μεγάλο παίκτη των LA Lakers, η δήλωση του δείχνει το μεγάλο του πένθος. «Οι περισσότεροι θα θυμούνται τον Κόμπι ως τον μεγαλειώδη αθλητή που ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά. Όμως εγώ θα τον θυμάμαι ως έναν άνθρωπο που ήταν πολλά περισσότερα από απλώς και μόνο ένας αθλητής». Ο μέγας Μάικλ Τζόρνταν, των Chicago Bulls, δηλώνει: «Είμαι σοκαρισμένος από τα τραγικά νέα του θανάτου του Κόμπι και της Τζιάνα. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τον πόνο που νιώθω. Τον αγαπούσα τον Κόμπι, ήταν σαν μικρός μου αδερφός. Μιλούσαμε συχνά και θα μου λείψουν αυτές οι συζητήσεις πάρα πολύ. Ήταν ένας ατρόμητος ανταγωνιστής, ένας από τους κορυφαίους του αθλήματος και μία δημιουργική δύναμη. Ο Κόμπι ήταν και εκπληκτικός πατέρας που αγαπούσε υπερβολικά την οικογένειά του και ένιωθε περήφανος για την αγάπη που είχε η κόρη του για το μπάσκετ. Η Ιβέτ κι εγώ στέλνουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην Βανέσα, στους Lakers και σε όλους τους φαν του μπάσκετ στον κόσμο». Άλλος ένας θρύλος των Lakers, ο Έργουιν «Μάτζικ» Τζόνσον, δεν δίστασε να παραδεχτεί πως έκλαιγε για ώρες μετά τον θάνατο αυτού που ο ίδιος θεωρεί τον σπουδαιότερο παίκτη που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της τεράστιας ομάδας του Λος Άντζελες.

Συγκλονισμένοι δήλωσαν και αθλητές εκτός μπάσκετ, που δημοσίευσαν επίσης συγκινητικά μηνύματα για τον Κόμπι Μπράιαντ, ανάμεσά τους οι Ραφαέλ Ναδάλ, Νεϊμάρ, Λούις Χάμιλτον, Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι. Με δύο κατακόκκινες καρδιές και μια φωτογραφία του Κόμπι Μπράιαντ με την κόρη του δήλωσε τη θλίψη το, ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Στους χθεσινούς αγώνες τους, δυο πρωταθλήτριες ομάδες του NBA, οι Ράπτορς του Τορόντο και οι Σπερς του Σαν Αντόνιο, άφησαν στην πρώτη τους επίθεση το χρονόμετρο των 24 δευτερολέπτων απλώς να λήξει: αυτός ήταν ο δικός τους τρόπος να τιμήσουν τον Μπράιαντ, που φόραγε τον αριθμό 24 στη φανέλα του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο «Greek freak» του ΝΒΑ και μεγάλο σύγχρονο αστέρι στο αμερικάνικο μπάσκετ, με μια συμβολική κίνηση έκλεισε όλους τους λογαριασμούς που διατηρεί στα social media, αποτίνοντας με τη «σιωπή» του φόρο τιμής στον Κόμπι Μπράιαντ, με τον οποίο ήταν τυχερός γιατί πρόλαβε να παίξει ως αντίπαλος, ενώ είχαν γνωριστεί επίσης προσωπικά και προπονήθηκε από αυτόν. Ο Κόμπι Μπράιαντ είχε αναφερθεί με πολύ κολακευτικά λόγια στον Γιάννη, ο οποίος είχε μιλήσει για την τιμητική εμπειρία του να προπονείται με τον Black Mamba.

Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα παίζουν ξανά και ξανά την είδηση, έχουν νεότερα, λένε λεπτομέρειες, ψάχνουν, νομίζεις, στα συντρίμμια μαζί με τους διασώστες για περισυλλογή προσωπικών στοιχείων που θα δώσουν τίτλους. Αρχίζουν τα αφιερώματα, σε εκείνον τον υπέροχο παίκτη του μπάσκετ, που με τον θάνατο του στα 41 θα γίνει θρύλος. Το πρωί της Δευτέρας, ο Κόμπι και η Τζιάνα είναι σε όλα τα πρωτοσέλιδα, αγκαλιασμένοι, γελαστοί, ανύποπτοι, σε στιγμές ευτυχίας, σε εφημερίδες απλωμένες στα σταντ των convenience stores. Οι πελάτες κοιτάνε τους τίτλους, παύουν για λίγο να είναι βιαστικοί, κουνάνε με θλίψη το κεφάλι ή ανταλλάσσουν βλέμματα με τον διπλανό. Τι να κάνεις; Η μοίρα των ανθρώπων! Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, σε όλες τις οικονομικές καταστάσεις. Τι να κάνεις; Φεύγουν, πάνε, έρχονται άλλοι. Η εβδομάδα άρχισε. Η Αμερική δουλεύει. Και το ξάφνιασμα περνά, η θλίψη απαλύνει, η είδηση περνά στις πίσω θέσεις. Λίγο ακόμα θα υπάρχουν αφιερώματα, μετά επετειακά, κάποιο ντοκιμαντέρ, ίσως και καμία ταινία. Το όνομα δεν θα ξεχαστεί, ούτε το τραγικό τέλος. Η γυναίκα και μάνα όμως, η Βανέσα και τα άλλα τρία κορίτσια του Black Mamba θα κλείσουν τις πόρτες, θα μείνουν μόνες και θα αντιμετωπίσουν την οριστική απουσία, όπως όλοι οι άνθρωποι καλούνται αφόρητα, πάντα, να κάνουν. Το ουσιαστικό, βαρύ, προσωπικό, ασήκωτο πένθος τους μόλις αρχίζει…