Η Ζωή είναι από εκείνα τα κορίτσια που συμπαθείς εύκολα, κυρίως όταν ανακαλύπτεις ότι, παρά τις επιτυχίες της ως διεθνής μπασκετμπολίστρια, δεν έχει κανένα τουπέ και παραμένει down to earth. Όσο down to earth βέβαια μπορεί να είναι μια γυναικάρα με ύψος 1,87 και με την εμμονή να ανεβάζει διαρκώς τον πήχη ψηλά – τόσο στα παρκέ του μπάσκετ όπου διέπρεπε μέχρι πρόσφατα όσο και στην τηλεόραση, τώρα, που μας παροτρύνει καθημερινά να γυμναστούμε μαζί της από το σπίτι. Είχαμε συμφωνήσει από την αρχή να κάνουμε τηλεφωνική συνέντευξη, για να τηρήσουμε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης. Στη διάρκεια της εβδομάδας όμως, είχαμε μιλήσει τόσες φορές και είχαμε ανταλλάξει τόσα μηνύματα που, όταν έφτασε το μεσημέρι του Σαββάτου, νιώθαμε ήδη αρκετή οικειότητα για να κάνουμε μια άνετη συζήτηση – με μένα να μιλάω από το τηλέφωνο του σπιτιού μου, αγκαλιά με το air condition, και τη Ζωή από το αυτοκίνητό της, αγκαλιά με το τιμόνι, ενώ οδηγούσε προς τα γραφεία του Mega.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για την εκπομπή Γυμναστική… από Σπίτι;

Η ιδέα προέκυψε λόγω της καραντίνας, με τη λογική τού να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας, γιατί είχαμε πια βυθιστεί, και να δώσουμε λύσεις στους τηλεθεατές, να τους πούμε ότι μπορούμε να κάνουμε γυμναστική και σε πολύ περιορισμένο χώρο, χωρίς εξοπλισμό γυμναστηρίου, με αντικείμενα που χρησιμοποιούμε καθημερινά στο σπίτι, όπως με μπουκάλια με νερό αντί για βαράκια, με ένα σκουπόξυλο, μια κατσαρόλα…  Ήταν κάτι που άρεσε πολύ στον κόσμο, το εισέπραττα και στα μηνύματα που μου έστελναν. Ότι δεν έδειχνα ασκήσεις για τις οποίες χρειαζόταν να έχει κάποιος ειδικό εξοπλισμό, αλλά μόνο διάθεση και φαντασία. Εν μέσω καραντίνας αυτό λειτούργησε πολύ καλά.

Ωστόσο, η εκπομπή συνεχίζεται και μετά την καραντίνα.

Συνεχίζεται, γιατί πρώτα απ’ όλα δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα γυμναστήρια και δεύτερον γιατί άρεσε πολύ. Άλλωστε, υπάρχει πολύς κόσμος που δεν πηγαίνει στο γυμναστήριο γιατί βαριέται τη διαδικασία. Οπότε, εγώ τους δείχνω ασκήσεις που μπορούν να κάνουν σε διάφορους χώρους του σπιτιού. Ας πούμε, έχω κάνει γυμναστική και στην κουζίνα – και αν μπορείς να κάνεις γυμναστική εκεί, μπορείς να κάνεις παντού. Από τα πιο σημαντικά κομμάτια του concept της εκπομπής, στο οποίο έδωσα και την προσωπική μου, θα έλεγα, υπογραφή, είναι το ότι δεν πιέζω κανέναν και το ότι το κάνω αρχικά για διασκέδαση. Δεν χρειάζεται να κάνουν οι τηλεθεατές τις επαναλήψεις που κάνω εγώ. Το θέμα είναι να σηκωθούν από τον καναπέ – κι ας χορέψουν.

Σου λείπει το μπάσκετ;

Όχι, δεν μου λείπει. Τα έχω κάνει σχεδόν όλα στο μπάσκετ. Και ήθελα να σταματήσω σχετικά νέα για να μπορώ να αρχίσω κάτι καινούργιο από μια ηλικία που να μου επιτρέπει να χτίσω πάνω σε αυτό. Επειδή μου αρέσει πάρα πολύ η παρουσίαση, θέλω να το προσπαθήσω. 

Υπάρχει κάποια στιγμή στη διάρκεια της αθλητικής σου καριέρας που να ξεχωρίζεις;

Νομίζω ότι θα επέλεγα το WNBA, στο οποίο έχουμε παίξει μόνο τρεις Ελληνίδες και είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Μπορεί να μη μου άρεσε τόσο πολύ όσο η EuroLeague, αλλά δεν παύει να είναι κάτι που δεν μπορούν να το κάνουν πολλοί αθλητές.

Και μετά τα αθλητικά παρκέ, βρέθηκες στα τηλεοπτικά πλατό, αρχικά στο One και μετά στο Mega και στην παρουσίαση της αθλητικής εκπομπής Mega Sports Weekend. Πώς ήταν η μετάβαση;

Πραγματικά, χαίρομαι με αυτό που κάνω, με γεμίζει πολύ. Πίστευα ότι μετά το μπάσκετ δεν θα έβρισκα κάτι που να με γεμίζει έτσι. Ο πρωταθλητισμός στο υψηλότερο επίπεδο έχει έντονα συναισθήματα, τεράστια προσπάθεια, στόχους, ανταγωνισμό – και όλα αυτά σου δίνουν μια γεμάτη ζωή. Όταν σταματάς, μένει ένα κενό. Νιώθω τυχερή που τώρα αρχίζω και το γεμίζω.

Έχεις νιώσει ανταγωνισμό στην τηλεόραση;

Ακούω πολύ συχνά ότι η τηλεόραση είναι ένας χώρος στον οποίο αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός. Θέλω να σου πω ότι μου αρέσει αυτό. Όπως μου αρέσει να βάζω στόχους προσωπικούς και να τους πετυχαίνω. Νομίζω ότι μπορείς να πας μπροστά μόνο όταν προσπαθείς να φτάσεις κάποιον και να τον ξεπεράσεις. Έτσι θα δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις. Αλλιώς, ποτέ δεν θα πιεστείς τόσο πολύ.

Και εσύ θέλεις να πιέζεσαι;

Μα, αν δεν πιεστείς, πώς θα πας μπροστά; Πρέπει να φύγεις από το comfort zone, που λέμε. Και εγώ δεν ήμουν ποτέ στο comfort zone, πάντα προσπαθούσα να κάνω κάτι καινούργιο, γιατί αλλιώς θα μένεις συνέχεια στα ίδια, δεν θα έχεις διαφορετικά αποτελέσματα.

Οπότε, τελικά, δεν είσαι ποτέ ικανοποιημένη; Κάθε φορά που πετυχαίνεις κάτι, θέλεις να πετύχεις και κάτι παραπάνω;

Είναι σαν να είμαι προπονητής του εαυτού μου και να του ζητάω να αποδίδει κάθε φορά το 100%. Πάντα υπάρχει το παραπάνω.

Αυτό το αντιμετωπίζεις ως πρόβλημα ή ως πλεονέκτημα;

Και τα δύο. Γιατί έτσι, από τη μια γίνεσαι καλύτερος και εξελίσσεσαι, ενώ από την άλλη δεν είσαι ποτέ πραγματικά ευτυχισμένος. Αλλά αυτό μου έχει δώσει ο πρωταθλητισμός. Έχω δει ανθρώπους που είναι πρώτοι στον κόσμο σε αυτό που κάνουν. Και όταν πας δίπλα τους, που είναι πάντα διψασμένοι, πάντα alert, σκέφτεσαι ότι πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο για να είσαι πρώτος.

Ναι, αλλά αν δεν το πετύχαινες, θα ένιωθες αποτυχημένη;

Η προσπάθεια που καταβάλλεις είναι στοιχείο που δεν σε αφήνει να νιώσεις την αποτυχία. Η διαδικασία είναι παραγωγική. Δεν είναι διαγωνισμός, ούτε τύχη. Να σου πω τι εννοώ: δεν ήμουν πρώτη στον κόσμο στο μπάσκετ, ποτέ. Αλλά ξέρω ότι προσπάθησα μέσα στο γήπεδο όσο μπορούσα για να σταματήσω την αντίπαλό μου που ήταν Νο1.

Είσαι ανταγωνιστική και στη ζωή σου;

Ε, τώρα εντάξει, για μικροπράγματα, όχι δεν είμαι. Ίσα-ίσα, νομίζω πως είμαι εύκολος άνθρωπος – σχετικά.

Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;

Σίγουρα είμαι γενναιόδωρη. Τους κοντινούς μου ανθρώπους θέλω να τους προσέχω, θέλω να είναι καλά, είμαι στοργική. Από την άλλη, μπορεί να είμαι πιο απαιτητική απ’ όσο θα έπρεπε. Μου αρέσει επίσης πολύ να βλέπω τους φίλους μου και να διασκεδάζουμε. Αυτό ήταν από τα πράγματα που μου έλειψαν στην καραντίνα. Δεν μπορούσα να δω τους γονείς μου πρώτα απ’ όλα, αλλά και τις φίλες μου, με τις οποίες κάνω πολλή πλάκα. Είναι στη Θεσσαλονίκη οι περισσότερες.

Τώρα που δεν έχεις τους περιορισμούς του πρωταθλητισμού, βγαίνεις πιο συχνά;

Τότε έβγαινα περισσότερο. Σε άλλες χώρες συνήθως, μετά τον αγώνα θα έβγαινα πάντα, ειδικά αν κερδίζαμε. Βέβαια, κι αυτό το «πάντα» είναι σχετικό, γιατί έχω βρεθεί και σε πόλεις που δεν μπορούσα να βγω. Όταν ήμουν στην Τουρκία, στην Καισάρεια, μετά τον αγώνα έπαιρνα το αεροπλάνο και πήγαινα στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή ήταν η έξοδός μου. Είναι μαγευτική πόλη.

Έχεις κρατήσει φιλίες από τον χώρο του μπάσκετ;

Πάρα πολλές. Αυτό είναι ένα από τα καλά που μου έχει δώσει ο πρωταθλητισμός. Στην Ισπανία, στην Κροατία, στο Σαν Ντιέγκο, σχεδόν οπουδήποτε, έχω φίλους που με περιμένουν να με φιλοξενήσουν και να με πάνε στα καλύτερα που εκείνοι ξέρουν. Μία από τις καλύτερές μου φίλες μένει στην Κροατία, στο Ζάγκρεμπ.

Αν είχες την οικονομική άνεση να μην εργάζεσαι, θα το έκανες;

Ξεκάθαρα όχι. Είναι μια ανάγκη μου το να δουλεύω, για να εξελίσσομαι. Όταν τελείωσα το μπάσκετ, είπα ότι θα ξεκουραστώ, δεν θα κάνω τίποτα για κάποιο διάστημα. Και έπειτα από δύο μήνες δεν άντεξα, έπαθα κατάθλιψη. Ένιωθα -για να το πω κάπως υπερβολικά- ότι ήμουν βάρος στην κοινωνία. Δεν έκανα τίποτα, δεν βοηθούσα κανέναν. Γιατί, ξέρεις, όλοι όσοι εργάζονται, θεωρώ ότι συμβάλλουν από τη μεριά τους στην παραγωγική διαδικασία. Όποια δουλειά κι αν έχουν επιλέξει να κάνουν.

Νιώθεις ότι πρέπει να αποδείξεις την αξία σου στην τηλεόραση;

Αν έχεις κάνει κάποια πράγματα στη ζωή σου, σε ακολουθούν και σε προσδιορίζουν. Οι εμπειρίες που έχω κερδίσει στη ζωή καθορίζουν και τον τρόπο που επιλέγω να κάνω πράγματα. Ακόμα και το πώς αντιδρώ ή χειρίζομαι καταστάσεις. Οπότε δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι ξέρω να κάνω καλά τις ασκήσεις ή ότι ξέρω τι λέω. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι μπορώ να κάνω δέκα φορές δυσκολότερες ασκήσεις. Όπως και στα αθλητικά, όταν ήμουν στο Mega Sports Weekend. Λέμε καμιά φορά ότι οι γυναίκες χρειάζεται να δουλέψουν διπλά για να αποδείξουν πράγματα και συμφωνώ σε αυτό. Αλλά δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τις γνώσεις μου στο μπάσκετ. Δεν έχω μπει στο τριπάκι να πιστεύω ότι πρέπει να αποδείξω κάτι. Το μόνο που χρειάζεται να αποδείξω είναι ότι μπορώ να παρουσιάσω δίπλα στον Αντώνη Κατσαρό, που είναι ένας καταξιωμένος δημοσιογράφος.

Εκπομπή που να μην έχει σχέση με γυμναστική και αθλητικά θα έκανες;

Γενικά, μου αρέσει η παρουσίαση. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τον κόσμο και να προτείνω τρόπους να νιώθουν καλύτερα, γιατί η τηλεόραση είναι ένα μέσο που σου προσφέρει τη δυνατότητα της αμεσότητας σε ό,τι θέλεις να πεις. Σου δίνει ένα τεράστιο βήμα και το πώς θα το χρησιμοποιήσεις έγκειται καθαρά στις δικές σου αρχές, τις αξίες, την αξιοπρέπεια και το αίσθημα ευθύνης προς τους άλλους. Εγώ θέλω να ασχοληθώ με την παρουσίαση και με αυτό που θα κάνω να επηρεάζω θετικά τους άλλους. Ξέρεις τι ερωτεύτηκα με τη Γυμναστική… από Σπίτι; Ότι μπορώ να έχω επαφή με τον κόσμο, ότι μπορεί ο άλλος να μου στείλει μήνυμα και να μου πει: «Άλλαξες τη ζωή μου, άλλαξες τα πρωινά μου». Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση από αυτό.

 

Φωτογραφίες Κοσµάς Κουµιανός

Βοηθός φωτογράφου Γιώργος Μακρής

Styling ∆έσποινα Κολιού

Make-up/Hair styling Ελεονώρα Χαϊντίνη