Ο πρωταγωνιστής της σειράς “Έξαψη” έχει για ακόμα μια φορά κλέψει τις εντυπώσεις με την ερμηνεία του, χαρίζοντας μας απλόχερα το ταλέντο του. Εμείς θυμηθήκαμε τη συνέντευξη που είχε δώσει στο DownTown Magazine, όπου μεταξύ άλλων αποκάλυψε και πτυχές της ζωής του που δε γνωρίζαμε.

Ο πρωταγωνιστής της νέας σειράς του Mega Έξαψη μιλάει για τη ζωή του, τις ανησυχίες του, τις απόψεις του και το πώς είναι να μεγαλώνεις / Aπό τον Πάνο Ζόγκα

Ο Τάσος Νούσιας έχει ένα σπάνιο προτέρημα. Η σχέση του με τον φακό είναι σχεδόν ερωτική και όποτε τον βλέπεις δεν μπορείς να τον ξεχάσεις. Η εικόνα του είναι τόσο δυνατή που αμέσως καταγράφεται στο μυαλό σου. Και επειδή οι ηθοποιοί κρίνονται και από τη σχέση τους με την κάμερα, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Τάσος έχει κάτι κλασικό, κάτι αυθεντικό και αρκετά στιβαρό. Λόγω lockdown, κάνουμε τη συνέντευξη από το τηλέφωνο. 

Πες μου λίγα πράγματα για την καινούργια σειρά.

Υποδύομαι έναν ζωγράφο. Είμαι παντρεμένος με την Ιωάννα Παππά και έχουμε δύο παιδιά. Εκείνη είναι μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας. Ουσιαστικά, είμαστε δυο αντίθετοι άνθρωποι.

Εσύ, ως Τάσος, τι άνθρωπος είσαι;

Δεν ξέρω. Τι λένε για μένα;

Ότι είσαι ένας εξαιρετικός ηθοποιός. Και δύσκολα το λέει αυτό το σινάφι σας.

Έτσι λένε…

Επίσης, ότι είσαι ένας πολύ καλός οικογενειάρχης.

Αυτό να στο πει η κόρη μου που είναι 12 χρόνων. (σ.σ.: Μου τη δίνει στο τηλέφωνο και εκείνη μου απαντάει πως ο πατέρας της είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο).

Είσαι και αρκετά νέος. Μόνο 47 χρόνων, αν και δείχνεις μεγαλύτερος ή πιο στιβαρός από την αρχή της καριέρας σου.

Μεσήλικας είμαι. Έφτασα στα 50 παρά τρία. Το καλό είναι ότι είμαστε μια γενιά που ωριμάζουμε αργότερα. Δεν μας φαίνεται. Παλιά, ένας άντρας στα 50 ήταν συνήθως παππούς. Εγώ, αν όλα πάνε καλά, με βλέπω να γίνομαι στα 65. Να σου το θέσω αλλιώς, παλιά ένας πενηντάρης ήταν ένας μεγάλος άντρας, τώρα είναι ένας ώριμος άντρας. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες.

Πώς τα πας με τον χρόνο;

Νομίζω ότι είναι φίλος μου. Παλιά έκανα πρωταθλητισμό στον στίβο και είχα πολλούς τραυματισμούς. Ακόμα και σήμερα όταν γυμνάζομαι στην κυριολεξία «καίγομαι». Και στις παραστάσεις το ίδιο κάνω. Απλώς η αποκατάσταση ενός τραυματισμού πλέον γίνεται πιο αργά. Και εκεί βλέπω ότι ο χρόνος περνάει. Όπως και στο ξενύχτι και στην κραιπάλη. Αν ένα βράδυ βγω για να διασκεδάσω και γυρίσω αργά σπίτι χρειάζομαι τουλάχιστον δυο μέρες για να συνέλθω, ενώ παλαιότερα την επομένη πήγαινα για δουλειά.

Έχεις κάνει πολλές κραιπάλες; Έχεις φτάσει σε όρια να εξαντλήσεις τον εαυτό σου;  

Έχω κάνει και κατά καιρούς με εξαντλούσα φουλ, αλλά με τα χρόνια έχω ηρεμήσει. Είμαι πιο επιλεκτικός, αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνια και όπως σου είπα μεγαλώνω, δεν αντέχει το σώμα μου τα πολλά-πολλά. Μάλλον έχω γίνει πολύ ήρεμος άνθρωπος. Μικρός ήμουν πιο πληθωρικός και σκορπιζόμουν καθημερινά. Τώρα δεν θέλω να το κάνω. Θέλω να υπάρχει μια διάκριση σε όλα. Έχει μεγάλη σημασία και το ποιες είναι οι παρέες σου. Σε μένα συνέβη από νωρίς, νομίζω μετά τα 33. Καταλάγιασαν πολλά μέσα μου. Ζητάω πια την ποιότητα στο τι θα κάνω και όχι την ποσότητα. Είναι μεγάλο προτέρημα η διάκριση. 

Έχεις αφαιρέσει ανθρώπους από τη ζωή σου μεγαλώνοντας;

Ναι. Έχω μια τέτοια σχέση με αυτά που με πειράζουν, είτε καταστάσεις είτε πράγματα, και ξαφνικά τα κάνω delete. Άσε που πιστεύω ότι μόνο ο χρόνος αποδεικνύει τι αξίζει να μείνει στο τέλος. Και έχω τσακωθεί με φίλους, και έχουν τσακωθεί και αυτοί μαζί μου, και με κάποιους ξαναβρεθήκαμε και με κάποιους όχι. Το κρατάω απλό. Ξέρω ότι είναι σκληρό το delete, όπως ακούγεται αυτή η λέξη, αλλά για να το κάνω σημαίνει ότι έχω συγχωρέσει μέσα μου εκείνον τον άνθρωπο. Προσπαθώ να μην κρατάω τοξικές αποθήκες μέσα μου.

Κάνεις κάτι πιο πνευματικό; Προσεύχεσαι, πιστεύεις στον Θεό, κάνεις στο τέλος της ημέρας απογραφή;

Ναι, πάντα στο τέλος της ημέρας σκέφτομαι τι συνέβη. Και παίρνω και την ευθύνη μου. Κοιτάω να δω ποιο είναι το δικό μου μερίδιο ευθύνης, πού υπήρξα εγώ άδικος και φυσικά αν υπάρχει τρόπος να το διορθώσω. Το ταγκό θέλει δύο, δεν μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Κάνω τα δικά μου δικαστήρια.

Δηλαδή;

Στο παρελθόν υπήρξαν στιγμές που αντιδρούσα με παρόρμηση, χωρίς σκέψη, και τώρα καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να διαχειριστώ καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Τουλάχιστον το κατάλαβα νωρίς. Ευτυχώς, δεν είχα καθολικές ρήξεις. Στην ουσία έχω καταλάβει πως αν κάτι με ενοχλεί φεύγω χωρίς να κάνω κανέναν τσακωμό. Απλώς φεύγω. Αυτό, όμως, συμβαίνει αν έχει πληγωθεί βαθιά και ουσιαστικά η ψυχή μου. Όλα τ’ άλλα λύνονται. Αλλά απ’ ό,τι με πονάει πολύ αποχωρώ σιωπηλά και χωρίς να εξηγήσω.

Με τη γυναίκα σου πώς τα πάτε;

Δουλεύουμε μαζί, γιατί είναι ηθοποιός είναι και σκηνοθέτης. Συνυπάρχουμε αρμονικά, έχουμε τους κώδικές μας, αλληλοσυμπληρωνόμαστε.

Θυμάμαι πως όταν σε γνωρίσαμε όλοι έλεγαν ότι έχεις τη φωνή του Γιώργου Φούντα.

Εντάξει, αυτά είναι από τα αστεία που λέγονται. Και για τον Φούντα έχω ακούσει, κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι τους θυμίζω τον Κατράκη, αλλά αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Είναι για να ακούγονται.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τη Δέσποινα Βανδή στο τελευταίο της video clip για το τραγούδι Ένα Τσιγάρο Διαδρομή;

Δεν είχα ξανακάνει video clip. Έχω την αίσθηση ότι άρεσε πολύ αυτή η δουλειά. Τη Δέσποινα δεν τη γνώριζα, εννοώ προσωπικά, γιατί είναι πολύ διάσημη. Τώρα που την έμαθα από τη συνεργασία μας, γνώρισα έναν πολύ ζωντανό άνθρωπο, με άποψη για όλα. Με σαφή εικόνα τού τι θέλει να πει καλλιτεχνικά. Α, και ακούραστη. Το κομμάτι είχε και μια ιστορία να πει. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία.

Πώς είναι αυτή την περίοδο η καθημερινότητά σου;

Έχω πολλή δουλειά με τα καθημερινά γυρίσματα της Έξαψης και νιώθω ευγνώμων που σε αυτή την περίοδο είμαι από τους πολύ τυχερούς που δουλεύουν.

Τι παιδί ήσουν;

Πολύ ζωηρό. Ήμουν τυχερός που πέρασα με την πρώτη στη σχολή του Κρατικού Δημοτικού Θεάτρου και πήρα κατεύθυνση, γιατί δεν ήξερα με τι ήθελα να ασχοληθώ. Είχα πολλά στο κεφάλι μου, ακόμη και τη Γυμναστική Ακαδημία. Διάλεξα το πιο εξωτικό. Ως παιδί, όμως, ήμουν πολύ έντονος και ευτυχώς που βρέθηκε ο στίβος και καταλάγιασε όλη αυτή την υπερκινητικότητα. Όλη αυτή η ένταση βρήκε κάπου να εκτονωθεί.

Έχεις αδέρφια;

Έναν αδερφό μεγαλύτερο, αλλά πέθανε νωρίς. Και χωρίς να ακουστεί μεταφυσικό αυτό που λέω, νιώθω ότι καθημερινά βρίσκεται δίπλα μου. Οπότε υπάρχει.