H Aφροδίτη και ο Liam είναι η Μυρτάλη και ο Στέφανος και θα μας διηγηθούν τον έρωτα τους,  στη νέα καθημερινή σειρά του Mega «Η Γη της Ελιάς» που υπογράφει η Βάνα Δημητρίου και σκηνοθετεί ο Ανδρέας Γεωργίου. Μας διηγούνται όμως και τη δική τους ιστορία, το παρασκήνιο αυτής της συνεργασίας και όσα αξίζει να ξέρουμε γι’ αυτούς.

Aπό τη Μικαέλα Θεοφίλου

Αφροδίτη Λιάντου: «Μ’ αρέσει να ξεβολεύομαι»

«Ένα βράδυ κατά τις 11 χτυπάει το τηλέφωνό μου. Είναι ο Ανδρέας (σ.σ.: Γεωργίου) και μου λέει “ετοιμάζω μια νέα σειρά και θέλω να σε δοκιμάσω”. Αρχικά δεν είχα καταλάβει τι ήθελε από μένα ακριβώς. Του λέω, λοιπόν, “στείλε μου τα σενάρια”. Λίγο πριν από το τέλος του τηλεφωνήματος με ενημερώνει ότι είναι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σοκαρίστηκα .Αφού κάναμε κάποια ραντεβού μέσω κάμερας επειδή εκείνος ήταν στην Κύπρο, αφού περάσαμε το ρόλο, αφού κάναμε ένα ακόμα δοκιμαστικό από κοντά με έναν άλλο συνάδελφο, πέρασαν δύο εβδομάδες και δεν είχα απάντηση. Δεν ήξερα αν είχα πάρει το ρόλο. Κάποια στιγμή μου γράφει στο Instagram: “Ξεκουράσου γιατί σε δύο εβδομάδες ξεκινάμε τα γυρίσματα και θέλω να είσαι φρέσκια.” Ένιωσα χαρούμενη αλλά το άγχος συνεχίστηκε. Περνούσαν από το μυαλό μου πολλές σκέψεις ταυτόχρονα. Ότι είναι μια δουλειά 12ωρων γυρισμάτων. Ότι έπρεπε να φύγω από την Αθήνα και να αλλάξω χώρα πάλι, να πάω στην Κύπρο. Ότι γύρισα από τις σπουδές μου στο Λονδίνο και ενώ είχα αποφασίσει να μείνω στην Αθήνα έπρεπε πάλι να φτιάξω βαλίτσες. Τελικά αυτή η σειρά ήταν ό,τι καλύτερο μου έχει τύχει.

Όταν έσκασε η πρόταση του Ανδρέα ρώτησα τη μητέρα μου (σ.σ.: Εβελίνα Παπούλια) αν πιστεύει ότι μπορώ να το κάνω και η απάντησή της ήταν πως έπρεπε να δεχτώ χωρίς να το πολυσκεφτώ γιατί είμαι σε μια ηλικία που δεν χρειάζεται να λέω “όχι”. Πρέπει να παίρνω τα ρίσκα μου και να τολμάω καινούργια πράγματα. Μπορεί να μοιάζουμε εξωτερικά με τη μητέρα μου, όμως στο χαρακτήρα εγώ είμαι πιο συνεσταλμένη. Σκέφτομαι διπλά πριν πάρω μια απόφαση. Εκείνη έχει άγνοια κινδύνου. Δεν φοβάται. Αν θέλει κάτι το κάνει, δεν το σκέφτεται. Τη συμβουλεύομαι και για ό,τι έχει να κάνει με την υποκριτική. Έκανα μαθήματα μαζί της αρκετά πριν την πρόταση για τη σειρά γιατί μου τύχαιναν πολλές δουλειές που χρειάζονταν υποκριτική ικανότητα.

Ο ρόλος μου στη σειρά είναι η Μυρτάλη. Μια κοπέλα με πείσμα και επιμονή, που ουσιαστικά μέσα σε μια στιγμή χάνει τα πάντα: την αποκληρώνει ο πατέρας της, χάνει τον ίδιο της τον πατέρα ενώ προσπαθεί να μάθει ποιος τη θέλει νεκρή. Ταυτόχρονα, για να μη βάλει σε κίνδυνο τους δικούς της ανθρώπους –και ειδικότερα το αγόρι της, τον Στέφανο, με τον οποίο είναι πολύ ερωτευμένη– κρύβεται. Η Μυρτάλη είναι ένας ρόλος που θυμίζει πολύ το δικό μου χαρακτήρα, και αυτός ήταν ένας λόγος που δεν φοβήθηκα να μπω στη διαδικασία να τον υποδυθώ. Επίσης, νιώθω πάρα πολύ τυχερή γιατί με το ρόλο που έχω παίζω με όλους τους ηθοποιούς. Τους συμβουλεύομαι σχεδόν καθημερινά για απορίες ή δυσκολίες γύρω από το χαρακτήρα που υποδύομαι. Αισθάνομαι π.χ. ότι κάθε σκηνή που κάνω με τον Νίκο Γαλανό ή με τον Πασχάλη Τσαρούχα με βοηθάει να εξελίσσομαι. Ο Liam είναι ο καλύτερος παρτενέρ. Είχαμε πολύ καλή χημεία από την αρχή γιατί ξεκινήσαμε και οι δύο από το μηδέν. Μοιραζόμαστε τα άγχη μας, έχουμε γίνει φίλοι και βοηθάμε ο ένας τον άλλον.

Η ηθοποιία μου άρεσε από μικρή, αλλά τη σκεφτόμουν λίγο αργότερα στη ζωή μου. Πάντα κέρδιζε η μουσική τον πρώτο ρόλο. Τώρα,  είναι μια καλή ευκαιρία για να δω αν πραγματικά μ’ αρέσει. Εξάλλου, μ’ αρέσει να ξεβολεύομαι. Έχω πάντα στο μυαλό μου τη συμβουλή που μου είχε δώσει η μητέρα μου όταν ετοιμαζόμουν για σπουδές στο Λονδίνο: “Μη φοβάσαι την αλλαγή. Να φοβάσαι τη στασιμότητα.” 

Εννοείται ότι δεν θα αφήσω πίσω τη μουσική λόγω της σειράς. Η μουσική είναι πάντα στη ζωή μου. Αυτή τη στιγμή ηχογραφώ τραγούδια γιατί συζητάω με μια δισκογραφική, απλώς έχω δώσει προτεραιότητα στο σίριαλ. Όταν έρθει όμως ο Σεπτέμβρης, τα Σαββατοκύριακα θα πρέπει να ανεβαίνω στην Αθήνα είτε για live είτε για ηχογραφήσεις. Θα κάνω και τα δύο ταυτόχρονα. Τα περισσότερα τραγούδια μου έχουν βιωματικό χαρακτήρα. Κυρίως γράφω όταν δεν είμαι καλά ψυχολογικά. Επειδή είμαι κλειστό άτομο, συνήθως γράφω τους στίχους σαν να μιλάω σε κάποιον. Σαν να λύνω όλα αυτά που με απασχολούν – οι στίχοι μου λειτουργούν επάνω μου θεραπευτικά. Και όταν ανεβαίνω στη σκηνή μ’ αρέσει, γιατί ανοίγομαι, επικοινωνώ με το κοινό, μου βγαίνει αυθόρμητα. M’ αρέσει να αλλάζω, να μεταμορφώνομαι. Από τα τραγούδια μου, τα πιο αγαπημένα μου είναι τα δύο πρώτα: το “Why” και το “How it Goes”.

Όσον αφορά το χώρο της υποκριτικής, νιώθω ασφάλεια αφού και οι δύο γονείς μου προέρχονται από αυτόν. Μπορώ να ζητήσω τη γνώμη τους και να με συμβουλέψουν σωστά. Για παράδειγμα, η μαμά μου μού έδειχνε τεχνικές επειδή στη σειρά κλαίω πολύ σε κάποιες σκηνές. Βέβαια, θα ήταν λάθος να συγκριθώ με τους γονείς μου. Άλλες εμπειρίες έχουν εκείνοι επάνω στην υποκριτική και επιπλέον έχουμε επιλέξει διαφορετικούς δρόμους. Η ομορφιά ανοίγει πόρτες, αλλά όχι πάντα και όχι μόνη της. Η ομορφιά μπορεί να φέρει και δυσκολίες, γιατί οι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις από σένα. Υπάρχει η προκατάληψη ότι μπορεί να στέκεσαι στην ομορφιά που είναι αυταπόδεικτη και να μη φροντίζεις την εσωτερική σου καλλιέργεια ή ότι μένοντας στην ομορφιά στερείσαι εξυπνάδας. Το #metoo ήταν μια σημαντική στιγμή. Χαίρομαι που βγήκαν γυναίκες και άντρες και μίλησαν. Με έναν τρόπο όλοι εκείνοι που βγήκαν μπροστά προστατεύουν κι εμένα και τις επόμενες γενιές – και όχι μόνο στο θέατρο.»

Liam Ireland: «Είμαι παθιασμένος στις σχέσεις μου»

«Γεννήθηκα στο Ρέθυµνο από µητέρα Ελληνίδα και πατέρα Άγγλο. Ήµουν ακόµα µωράκι όταν έφυγα µε τους δικούς µου για Αγγλία λόγω του επαγγέλµατός τους: Οι γονείς µου είναι δάσκαλοι της Ashtanga Yoga. Επιστρέψαµε όµως στην Ελλάδα όταν ήµουν 6 ετών. Εγώ µεγάλωσα µε τη µητέρα µου. Την ηρεµία της, το καθαρό µυαλό της, την αγάπη που έδωσε σε µένα και τα αδέλφια µου –έχω ένα µεγαλύτερο αδελφό και µια µικρή αδελφή 12 ετών– δεν θα τα έβρισκα πουθενά αλλού. Στο χαρακτήρα µου µε βοήθησε από µικρό και η yoga, γιατί συνειδητοποιώ µέχρι σήµερα κάθε βήµα που κάνω.

Τελείωσα ελληνικό σχολείο και είχα µεγάλη αγάπη για το µπάσκετ και τον κινηµατογράφο. Από µικρό παιδί καθόµουν κι έβλεπα ταινίες. ∆εν τις έβλεπα απλώς. Τις µελετούσα. Μέχρι τα 16 δεν µου άρεσαν τα βιβλία. Μετά τα αγάπησα. Ως έφηβος ήµουν πονηρό παιδάκι. Έκανα τα λάθη µου, για τα οποία δεν µετανιώνω. Ήταν οι στιγµές της εφηβείας, ήταν οι στιγµές της ηλικίας µου.

Μεταξύ Αθήνας και Κρήτης όπου µεγάλωνα, δεν υπήρχε άλλος Liam. Από τη µία αυτό µου άρεσε γιατί ένιωθα µοναδικός – δεν µε ενοχλούσε που µε έβλεπαν διαφορετικά. Από την άλλη, όµως, το όνοµά µου σε συνδυασµό µε το ότι ήµουν δίγλωσσος, αφού µιλούσα πολύ καλά τα αγγλικά, µε έκανε να νιώθω ξένος στην Ελλάδα, στο σχολείο µου. Για να αντιληφθώ πόσο Έλληνας νιώθω και πόσο αγαπάω την Ελλάδα έπρεπε να φύγω από τη χώρα. Όταν πήγα για σπουδές συνειδητοποίησα πόσο νοσταλγούσα την Ελλάδα και πόσο ήθελα να γυρίσω στη ζωή που είχα αφήσει εδώ. Και αυτό ίσως συνέβαινε επειδή ένιωθα διαφορετικός, ξένος στη χώρα που ζούσα. Μου αρέσει όµως η µοναδικότητα και η διαφορετικότητα στους ανθρώπους.

Στο σχολείο έκανα ένα µάθηµα θεάτρου. Αυτό το µάθηµα ήταν αρκετό για να καταλάβω ποια θα είναι η ζωή µου στη συνέχεια. Έτσι, µόλις τελείωσα το Λύκειο έφυγα στην Αγγλία για να σπουδάσω υποκριτική και µιούζικαλ. Τελειώνοντας τις σπουδές µου, αποφάσισα να µείνω εκεί για να δω αν µπορεί να ξεκινήσει η καριέρα µου από την Αγγλία. Είχα ήδη ξεκινήσει τις οντισιόν, όλα πηγαίνανε καλά και µετά ήρθε ο κορωνοϊός. Επέστρεψα λοιπόν για να δω τους δικούς µου, που µου είχαν λείψει.

Όταν ήρθα στην Ελλάδα προσπαθούσα να κερδίσω το χαµένο χρόνο κάνοντας εξάσκηση στη µουσική, την υποκριτική, τα εκφραστικά µου µέσα. Mια µέρα δέχτηκα ένα µήνυµα στο κινητό µου από τον Ανδρέα Γεωργίου, που έλεγε ότι ήθελε να µε δοκιµάσει για ένα ρόλο για τη “Γη της Ελιάς”. Με ήξερε από κοινούς µας φίλους. Ήξερε ότι είµαι ηθοποιός. Μου έστειλε ένα κείµενο, το διάβασα, µου άρεσε πολύ κι έτσι µου έγινε η πρόταση. Νιώθω πολύ ευγνώµων γι’ αυτό. Είµαι 24 ετών και έχω ήδη τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε καθηµερινή σειρά, σε µια πολύ µεγάλη παραγωγή του Mega. Ακόµα και τώρα, που κάνω ήδη γυρίσµατα και θα έπρεπε να το έχω συνειδητοποιήσει, µου φαίνεται απίστευτο.  Έχω συνειδητοποιήσει όµως ότι αυτή η σειρά θα έχει τεράστια επιτυχία. Είµαι προετοιµασµένος, κυρίως όµως είµαι γειωµένος και σκέφτοµαι προσεκτικά το επόµενό µου βήµα.

Ο ρόλος µου είναι ο Στέφανος Καπερνάρος. Ένας χωριάτης από τη Μάνη. Ένας σκληρός και λογικός χαρακτήρας. Έχει πολλή αγάπη για την οικογένειά του, για τη δουλειά του –είναι γεωπόνος– και µεγάλο έρωτα για τη Μυρτάλη. Εδώ υπάρχει ένας έρωτας µεγάλος και νοµίζω ότι και το κοινό θα αγαπήσει πολύ τον Στέφανο και τη Μυρτάλη ως ζευγάρι. Υπάρχει πάθος ανάµεσά τους. Ο Στέφανος είναι πολύ κοντά στο δικό µου χαρακτήρα. ∆εν είµαι αυθόρµητος. Είµαι κι εγώ πολύ λογικός. Παίζω λοιπόν και λίγο τον εαυτό µου στη σειρά. Η διαφορά µας µε τον Στέφανο είναι ότι εγώ δεν ζηλεύω στη ζωή µου και η οµοιότητά µας ότι κι εγώ είµαι το ίδιο παθιασµένος σε µια σχέση όσο ο ρόλος µου. Η Αφροδίτη (σ.σ.: Λιάντου), το «έτερόν µου ήµισυ» στη σειρά, είναι φανταστική ηθοποιός και πολύ καλλιτεχνική φύση. Η χηµεία µας είναι εξαιρετική. Θα το συνειδητοποιήσετε όταν δείτε τη σειρά. Είµαστε σαν την πεντάµορφη και το τέρας. Το “τέρας” το λέω κυρίως επειδή έχουµε µια διαφορά ύψους µε την Αφροδίτη. Και να σας πω και ένα µυστικό; Επειδή έχουµε αυτή τη διαφορά ύψους κρατάµε µια απόσταση για να µας πιάσουν οι κάµερες καλά.Είµαι απλός άνθρωπος. Είµαι άνθρωπος της φύσης. Μικρός ήµουν λίγο Μόγλης. Μέχρι σήµερα αν µε αφήσεις στη φύση µόνο µου για καιρό θα βρω τρόπους να επιβιώσω. Όταν έχω ελεύθερο χρόνο µ’ αρέσει να διαβάζω. Από τότε που άρχισα να διαβάζω, άνοιξε ένας ολόκληρος κόσµος για µένα. Μ’ αρέσουν τα φιλοσοφικά βιβλία. Τα βιβλία που µε βοηθούν να συνειδητοποιώ πράγµατα για τη ζωή µου, για παράδειγµα πως ό,τι κι αν γίνει στη ζωή µας –είτε θετικό είτε αρνητικό– γίνεται για κάποιο λόγο. Για να µας κάνει ένα τεστ. Ειδικά στα αρνητικά, για να αντιληφθούµε τι λάθος έχουµε κάνει στη ζωή µας και ποιες ευθύνες µπορούµε να πάρουµε για τον εαυτό µας. Είναι ένα σηµαντικό µάθηµα αυτό. Μαθαίνω και από τις συζητήσεις. Είµαι καλός ακροατής. Μ’ αρέσει να ακούω διαφορετικές απόψεις γιατί έτσι µπορώ να µάθω.

Αγαπώ πολύ τον κινηµατογράφο. Η µητέρα µιας πρώην µου µού έλεγε ότι θα πρέπει να είµαι ο επόµενος James Bond γιατί θα µου ταιριάζει, αλλά εµένα µου αρέσουν και οι ταινίες µε ιστορικό περιεχόµενο. Για παράδειγµα, θα ήθελα να υποδυθώ έναν Βίκινγκ. Το ύψος µου βοηθάει σ’ αυτό, αν και δεν µπορώ να βγάλω εύκολα µούσι.

Μετά από αυτή τη σεζόν δεν έχω ακόµα σχεδιάσει τι θα κάνω. Μερικά πράγµατα µπορεί να µη συµβούν όπως τα έχεις υπολογίσει – και στο κάτω κάτω, µπορεί να καταλήξουν σε κάτι καλύτερο. Όπως συνέβη µ’ αυτή τη σειρά.  Θα ήθελα να δουλέψω στην  Ελλάδα, οι στόχοι µου  όµως είναι και στο εξωτερικό. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόµα και αν φύγω και πετύχω και κάνω καριέρα έξω, αν µε ζητήσει ο Ανδρέας Γεωργίου για ένα καινούργιο project θα επιστρέψω.»