Τι θεωρείς τέλεια ευτυχία;

Την εσωτερική ηρεμία και ισορροπία που έχω καταφέρει να κατακτήσω με πολύ κόπο και προσήλωση όλα αυτά τα χρόνια.

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζεις περισσότερο στον εαυτό σου;

Δεν ξέρω αν μπορώ ν’ απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα. Να πω ότι η αγάπη μου στο καλό φαγητό είναι κάτι που θα ήθελα να μην είχα; Είμαι αρκετά λαίμαργη.

Ποιο χαρακτηριστικό αποδοκιμάζεις στους άλλους;

Την υποκρισία. Όταν, δε, συνδυάζεται με ηλιθιότητα… άσ’ τα!

Ποιον εν ζωή άνθρωπο θαυμάζεις περισσότερο;

Κάθε νέο άνθρωπο που αγωνίζεται μέσα σ’ αυτό το πράγμα που ζούμε να κάνει πραγματικότητα ό,τι αγαπάει και ποθεί.

Ποια είναι η μεγαλύτερη σπατάλη σου;

Τα βιβλία και η μουσική.

Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;

Αυτό που λένε… «Καλό παιδί αυτός»!

Σε ποιες περιπτώσεις λες ψέματα;

Πολύ σπάνια λέω ψέματα, κι αυτό νομίζω ότι είναι κάτι που μπορεί να με κάνει αντιπαθή σε πολλούς.

Ποια αξία εκτιμάς σε έναν άντρα;

Όταν η σκέψη και το συναίσθημά του είναι ευθύ και καθαρό χωρίς πολλές κουβέντες.

Ποια αξία εκτιμάς σε μια γυναίκα;

Όταν δεν ντρέπεται και δεν φοβάται να δείξει τη δύναμή της.

Ποιες λέξεις χρησιμοποιείς περισσότερο;

«Μωρό μου» και διάφορα υποκοριστικά σε «-άκι».

Ποιο ταλέντο θα ήθελες να έχεις περισσότερο;

Να γράφω πιο πολύ.

Αν μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι στον εαυτό σου, τι θα ήταν;

Την ανυπομονησία μου όταν λαχταράω κάτι… Θα ήθελα να είμαι λίγο πιο cool, βρε παιδί μου!

Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά σου;

Το ότι έκανα αυτό που ήθελα και ακολούθησα το ένστικτό μου χωρίς φόβο αλλά με πάθος.

Ποιο από τα πράγματά σου θεωρείς θησαυρό σου;

Δεν δένομαι με τα αντικείμενα. Τώρα όμως που προσπαθώ να θυμηθώ, ίσως το μόνο αντικείμενο που μπορώ να χαρακτηρίσω θησαυρό είναι μια υπέροχη κιθάρα Martin που είχα και μου την έκλεψαν. Αυτό με πόνεσε πολύ είναι αλήθεια.

Ποια πιστεύεις ότι είναι η χειρότερη μορφή δυστυχίας;

Ο φθόνος και η αγνωμοσύνη.

Τι εκτιμάς περισσότερο στους φίλους;

Την αντοχή και τη δύναμή τους να με στηρίζουν όταν πέφτω.

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;

Ό,τι μου έρθει τώρα στο νου… O José Saramago, o Aldous Huxley, ο Gabriel García Márquez, o Pedro Lemebel (τον ανακάλυψα πρόσφατα με το «Φοβάμαι, ταυρομάχε» και τρελάθηκα), ο Albert Camus, ο Δημήτρης Δημητριάδης, οι ιστορικοί Eric Hobsbawm και Fernand Braudel και πόσοι ακόμα που αν τους γράψω αυτό δεν θα είναι το ερωτηματολόγιο του Προυστ αλλά θα έχει το «μάκρος» του έργου του Προυστ.

O αγαπημένος σου ήρωας βιβλίου;

Η Μαφάλντα και ο Ντάφυ Ντακ… φίλος από τα παλιά.

Με ποια ιστορική φιγούρα ταυτίζεσαι;

Θα διαλέξω από τη δική μας ιστορία: Με τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Για τι έχεις μετανιώσει περισσότερο στη ζωή σου;

Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μετανιώνει. Για όλα μου τα λάθη θεωρώ ότι ευθύνομαι εγώ. Τελικά τα αγαπώ, γιατί έτσι προχωράω. Μέσα από τα λάθη μου.

Πώς θα ήθελες να πεθάνεις;

Ήσυχα. Χωρίς αγωνία.

Τι δεν σου αρέσει περισσότερο στην εμφάνισή σου;

Πού και πού κάτι με ενοχλεί, αλλά δεν το έχω παρατηρήσει για να σου πω ακριβώς…

Ποιοι είναι οι ήρωες σου στην πραγματική ζωή;

Οι γονείς μου.

Ποιο είναι το motto σου;

«Κοιτάμε όλο μπροστά και προχωράμε. Με ισχυρή μνήμη και βαθύ σεβασμό στο παρελθόν, αλλά όλο μπροστά.»