MANOLO Ο πρωταθλητής του άλματος επί κοντώ μιλάει για την αναγνωρισιμότητα, τον πρωταθλητισμό, το ρατσισμό και την ψυχική υγεία

Ο Μανόλο, ή αλλιώς το παιδί-θαύμα του επί κοντώ, ξεπερνά τον πήχη εντός και εκτός γηπέδων, αλλά και μετατρέπει οτιδήποτε αρνητικό βρίσκει μπροστά του σε θετική ενέργεια. Το χαμογελαστό παιδί του ελληνικού αθλητισμού έχει καταφέρει πριν καν ενηλικιωθεί να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο πετώντας ψηλά, πολύ ψηλά. Το χαμόγελό του είναι το «σήμα κατατεθέν» και ο βασικός σύμμαχός του, αφού με αυτό απαντά στις δυσκολίες και τις άσχημες συμπεριφορές που έχει βιώσει. Παράλληλα, ήταν και αυτό που του έδειξε το δρόμο όταν ένιωσε πως είχε χαθεί. Έχει πάντα δίπλα του την οικογένειά του, στήριγμα στην προσπάθειά του να πετύχει στον αθλητισμό, το «Α και το Ω» του, όπως τους χαρακτηρίζει, που είναι εκεί και στα καλά και στα άσχημα: Τη μητέρα του Σάρρα, τον πατέρα του Χάρη και τη δίδυμη αδελφή του Αγγελική.

Αλήθεια, το «Μανόλο» πώς προέκυψε;

Από τον πατέρα μου. Από πολύ μικρό με φώναζε έτσι. Μεγαλώνοντας το κράτησα κι έγινε το παρατσούκλι μου.

Πριν καν ενηλικιωθείς πανηγύρισες μεγάλες επιτυχίες στο επίκοντώ. Πόσο δύσκολο ήταν να διαχειριστείς τη δημοσιότητα;

Όντως, οι επιτυχίες ήρθαν από πάρα πολύ μικρή ηλικία, όμως ευτυχώς έχω την οικογένειά μου, η οποία είναι η φούσκα προστασίας μου. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς την επιτυχία και την αναγνωρισιμότητα. Οι γονείς μου ήταν αυτοί που με προσγείωναν και με κρατούσαν στο στόχο μου, ο οποίος είναι να είμαι κάθε μέρα συγκεντρωμένος και να δίνω το 100% μου σε κάθε προπόνηση και αγώνα. Είναι αυτοί που με καθοδηγούν και εννοείται πως τους συμβουλεύομαι σε κάθε κίνηση που κάνω.

Τι σε γοήτευσε τόσο στο επί κοντώ;

Το επέλεξα επειδή ο πατέρας μου ήταν δεκαθλητής και το δέκαθλο έχει μέσα το άλμα επί κοντώ. Στα 12 μου, έχοντας περάσει από πολλά αθλήματα, πήγα στο Ολυμπιακό Στάδιο να το δοκιμάσω και από το πρώτο άλμα που έκανα γοητεύτηκα, το αγάπησα. Οι προπονητές μου διέκριναν πως ήμουν και καλός για την ηλικία μου και συνέχισα φτάνοντας εκεί που είμαι τώρα.

Και είχες ονειρευτεί το σημείο που βρίσκεσαι τώρα;

Ναι, το πίστευα γιατί είμαι άνθρωπος που πιστεύει πολύ στον εαυτό του. Πίστευα πως θα έφτανα μέχρι εδώ και ότι θα φτάσω και πιο ψηλά. Δεν σταματάω να πιστεύω στον εαυτό μου και πάντα θέλω τα καλύτερα για εμένα και τις επιδόσεις μου με βάση τις δυνατότητές μου.

Ολυμπιακοί του Τόκιο: Καταφέρνεις στην πρώτη συμμετοχή, στα 21 σου, να κατακτήσεις την 4η θέση. Πώς αισθάνθηκες;

Το να είμαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να βγαίνω 4ος Ολυμπιονίκης στην πρώτη μου συμμετοχή ήταν κάτι απίστευτο. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και νιώθω πολύ χαρούμενος που είμαι σε αυτή τη θέση. Εκείνο το καλοκαίρι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες η αναγνωρισιμότητα ήταν μεγάλη. Έβγαινα στο δρόμο και όλος ο κόσμος με αναγνώριζε. Ήταν κάτι πάρα πολύ όμορφο και είμαι πολύ ευγνώμων που κατάφερα να δώσω μεγάλη χαρά στους Έλληνες.

Γιατί σήκωσες το χαρτί που έγραφε «Thank you Mom + Dad»;

Από το δωμάτιο πριν τον αγώνα είχα σκεφτεί πως ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στους γονείς μου. Ήθελα να τους πω ένα «ευχαριστώ» για όλη τη δουλειά που έχουν κάνει και την αγάπη που μου έχουν δώσει. Μετά τον αγώνα μού βγήκε πολύ αυθόρμητα. Δεν το σκέφτηκα ιδιαίτερα, έκανα μία κίνηση και σήκωσα το χαρτί που είχα πίσω στην πλάτη μου δείχνοντάς το στον κόσμο. Οι γονείς μου ήταν, είναι και θα είναι πάντα στη ζωή μου. Είναι το στήριγμά μου, το Α και το Ω μου, το πιο σημαντικό πράγμα που έχω στη ζωή μου. Είναι πάντα δίπλα μου στηρίζοντάς με σε κάθε επιτυχία και αποτυχία.

Έχεις μία δίδυμη αδελφή, την Αγγελική. Υπάρχει το δέσιμο των δίδυμων;

Με την αδελφή μου έχω ένα δέσιμο που δεν μπορώ να περιγράψω, την αγαπάω πάρα πολύ. Όταν είναι χαρούμενη είμαι κι εγώ, όταν είναι στεναχωρημένη είμαι επίσης κι εγώ. Τώρα που λείπει στην Κορέα για σπουδές και δουλειά αντιλαμβάνομαι πως αυτό που λένε ότι τα δίδυμα αισθάνονται κάπως το ίδιο πράγμα ισχύει. Το δέσιμο αυτό είναι εις διπλούν.

Μεγαλύτερη χαρά και απογοήτευση που σου χάρισε ο αθλητισμός;

Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι το ότι έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και η μεγαλύτερή μου απογοήτευση το ότι στην επιτυχία υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σε υποστηρίζουν και θέλουν να είναι δίπλα σου, ενώ στην αποτυχία φεύγουν. Οπότε για μένα οι άνθρωποί μου και οι γονείς μου είναι αυτοί που θα κοιτάω πάντα.

Μετά το Παγκόσμιο έκανες την ανάρτηση που στο αεροδρόμιο σε περίμεναν μόνοοι δικοί σου. Τέτοιες αναρτήσεις κάνουν όλο και περισσότεροι αθλητές. Γιατί είναι σημαντικό για εσάς αυτό;

Το θέμα δεν είναι ποιος θα έρθει στο αεροδρόμιο. Το θέμα είναι πως όταν φέρνεις

μια επιτυχία γίνεται χαμός. Έρχονται όλοι στο αεροδρόμιο και σε έχουν σαν θεό. Αντίθετα, αν δεν κάνεις αυτό που περίμεναν τότε είσαι μόνος σου, αυτό είναι το παράπονο των αθλητών.

Σου έχει κοστίσει το ότι είσαι αληθινός και εκφράζεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι;

Ναι, μερικές φορές μου κοστίζει, γιατί αυτό μπορεί να παρεξηγείται. Εμένα όμως με κάνει χαρούμενο, γιατί είμαι αληθινός. Στο τέλος της ημέρας νιώθω εγώ καλά που είμαι χαρούμενος και εκφραστικός και συναισθηματικός. Είναι αυτό που είμαι… Αυτός είμαι.

Σε αγχώνει το ότι κάποιο περιμένουν την κορυφή από εσένα;

Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν πράγματα. Προσωπικά δεν με αγχώνει γιατί δεν χρωστάω τίποτα σε κανέναν και κάνω αυτό που αγαπάω. Οπότε, αν πετύχω και καταφέρω πράγματα θα είναι επειδή είμαι εγώ χαρούμενος και κάνω τη δουλειά που πρέπει.

Είσαι ο άνθρωπος που άνοιξε το δρόμο (σ.σ.: Στις 19/8 με ανάρτηση στο Ιnstagarm μίλησε για τις κρίσεις πανικού, το άγχος και την κατάθλιψη λόγω τραυματισμού και την ανάγκη να εστιάσει στην ψυχική του υγεία) και τόλμησε να αναδείξει το θέμα της ψυχικής υγείας στην Ελλάδα, το οποίο θεωρούσαν ταμπού. Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό;

Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται φωναχτά και εξωτερικεύω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, οπότε μου φάνηκε πολύ φυσικό να μοιραστώ με τον κόσμο το πώς νιώθω. Είναι μία κατάσταση απόλυτα φυσιολογική και όλοι μπορεί να βρεθούν στη θέση αυτή. Δεν πιστεύω πως έχω ανοίξει κάποιο δρόμο, αλλά μακάρι να είμαι ένας άνθρωπος που βοήθησε στο να αλλάξουν κάποια μυαλά και αντιλήψεις. Χαίρομαι πολύ όταν ο κόσμος μπορεί να εξωτερικεύει και να λέει αυτά που νιώθει.

Πίστευες ότι ανοίγοντας την καρδιά σου θα έδινες στον κόσμο τη δύναμη να ξεπεράσει το δικό του πρόβλημα;

Δεν ξέρω αν έχω δώσει δύναμη μέσω αυτής της κίνησης και σε άλλους ανθρώπους, ελπίζω να το έχω κάνει. Ελπίζω να έχω δώσει κίνητρο στον κόσμο να μιλήσει για τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει. Μου δίνει μεγάλη χαρά όταν δίνω στον κόσμο θετική ενέργεια και το θάρρος να δείχνει αυτό που νιώθει.

Πολλές φορές ο κόσμος γίνεται σκληρός με τους πρωταθλητές. Εσύ έδειξες και την ανθρώπινη πλευρά του πρωταθλητή, το πόσο μπορεί να ζορίζεται και να παλεύει με το άγχος και την πίεση.

Όπως είπα πριν, είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτεται φωναχτά. Είμαι πολύ αυθόρμητος. Επομένως, δεν ένιωσα περίεργα που έκανα αυτή τη δημοσίευση και μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τον κόσμο. Κατάλαβα όμως σίγουρα πως τελικά ήταν κάτι σημαντικό αυτό που έκανα και με χαροποιεί που ο κόσμος το αγκάλιασε και κατάλαβε τη σημασία της κίνησής μου αυτής.

Η Naomi Osaka επίσης ξεκίνησε στο εξωτερικό μία μεγάλη δημόσια συζήτηση για το θέμα της ψυχικής υγείας και είπε πως την πλησίασαν πολλοί αθλητές λέγοντας πως αντιμετώπιζαν το ίδιο. Σου έτυχε κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα;

Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα μετά απ’ όλο αυτό, πολύς κόσμος ερχόταν και μου έλεγε «συγχαρητήρια», «μπράβο που μίλησες», «έχω περάσει κι εγώ όπως έχεις περάσει κι εσύ». Όλο αυτό με έκανε να νιώσω άνετα, γιατί ξέρω πως δεν είναι κάτι περίεργο αυτό που περνάω, αλλά κάτι πολύ φυσιολογικό.

Ποιο είναι το συναίσθημα του ανθρώπου που είναι εξωστρεφής και ξαφνικά γυρνά ο διακόπτης; Πώς αντιλήφθηκες ότι κάτι συμβαίνει;

Στην καθημερινότητά μου έκανα ό,τι έκανα συνήθως. Τα ταξίδια και τους αγώνες μου. Απλώς, όλα ήταν σε μία πολύ πιο σκοτεινή και πολύ πιο μουντή φάση. Ήταν όλα σαν να έχω μία κουρτίνα μπροστά μου, χωρίς να βλέπω φως. Υπήρχε μία σκιά.

Πού βρήκες τη δύναμη να δεις ξανά το φως μέσα στο σκοτάδι;

Εγώ τη δύναμή μου τη βρήκα έχοντας κοντά μου τους γονείς μου και τους ανθρώπους που με αγαπούν και τους αγαπώ. Αποτραβήχτηκα για λίγο από πράγματα που με πίεζαν, έδωσα χώρο σε πράγματα που απλώς ήθελα να κάνω. Αυτό ήταν κάτι που με χαλάρωσε και με έκανε να σταθώ και πάλι στα πόδια μου. Μερικές φορές είναι καλό να κάνεις ένα διάλειμμα, να βλέπεις πίσω, να ζυγίζεις τα πράγματα, να είσαι με τους ανθρώπους και την οικογένειά σου για να φορτίσεις μπαταρίες και να επιστρέψεις δυνατότερος. Επίσης, πιστεύω ότι καλό θα ήταν σε κάποιες περιπτώσεις να εμπιστευόμαστε και να ζητάμε βοήθεια από τους ειδικούς, οι οποίοι μπορούν να μας καθοδηγήσουν ώστε να ξαναβρούμε το χαμόγελό μας.

Στο παρελθόν μίλησες ανοιχτά για το ρατσισμό που βίωσες από μικρή ηλικία. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;

Δυστυχώς ο ρατσισμός υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Για μένα είναι κάτι που έχει τελειώσει επειδή μπόρεσα να μιλήσω γι’ αυτό. Πιστεύω ότι έδωσα δύναμη και σε άλλους ανθρώπους, εντός και εκτός αθλητισμού, να μιλήσουν και να πουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν. Εάν δεν το πουν, το πρόβλημα θα συνεχιστεί. Οπότε ελπίζω να έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στο να αλλάξουν τέτοιες συμπεριφορές.

Βρήκες τη δύναμη και κατήγγειλες τη ρατσιστική επίθεση από πρώην προπονητή. Φοβήθηκες επειδή ήταν σε θέση εξουσίας μήπως βλάψει την καριέρα σου;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι είχα φοβηθεί γιατί όλα αυτά είχαν ξεκινήσει από όταν ήμουν 15 χρονών. Σε αυτή την ηλικία, όντας ένα παιδί, δεν ένιωθα άνετα να μιλήσω γι’ αυτές τις συμπεριφορές. Μεγαλώνοντας, πέντε χρόνια μετά, στα 20 μου και μετά από ένα γεγονός που αυτός ο προπονητής πήγε να βλάψει την οικογένειά μου, είπα «αρκετά» και βρήκα το θάρρος να μιλήσω.

Ο πρωταθλητισμός ήταν ένα καταφύγιο για να ξεφεύγεις από τις άσχημες συμπεριφορές που βίωνες;

Και ναι και όχι. Ο αθλητισμός είναι υγεία και σε κάνει να ξεχνιέσαι. Σε βάζει σε έναν κόσμο μαγικό και υγιή. Ήθελα ανέκαθεν να γίνω αθλητής, οπότε μπορείς να πεις πως ήταν ένας τρόπος να εκφραστώ.

Υπάρχει κάποια στιγμή που θα ήθελες να ξεχάσεις;

Στη ζωή υπάρχουν οι καλές και οι κακές στιγμές. Οι κακές στιγμές είναι αυτές που με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι, οπότε δεν θα ήθελα να ξεχάσω τίποτα απ’ όσα έχω περάσει μέχρι στιγμής.

Όταν έρχεται η ήττα πώς την αντιμετωπίζεις;

Μικρότερος δεν τη διαχειριζόμουν πολύ καλά. Μεγαλώνοντας έβλεπα πως οι ήττες σού δίνουν ώθηση να προχωράς και σε κάνουν πιο δυνατό. Έτσι πλέον πιστεύω πως δεν υπάρχουν ήττες στον πρωταθλητισμό. Θεωρώ πως οι ήττες είναι ένα βήμα να ξεχάσω, με βοηθούν να προχωρήσω στην επόμενη ημέρα και να κάνω το καλύτερο που μπορώ για τον επόμενο αγώνα.

Πόσο εύκολη είναι η συνεργασία με τον πατέρα σου, που πλέον είναι και προπονητής σου;

Ο πατέρας μου είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι. Με ξέρει ως άνθρωπο, ως χαρακτήρα και ως αθλητή. Έχουμε βάλει τα όριά μας. Όταν λέω «όρια» εννοώ ότι όταν είμαστε στο στάδιο είναι ο προπονητής μου και όταν είμαστε στο σπίτι είναι ο πατέρας μου. Οπότε η συνεργασία μας μέχρι στιγμής πάει πάρα πολύ καλά.

Συμβουλεύτηκες γι’ αυτή την κίνηση το φίλο σου Στέφανο Τσιτσιπά, ο οποίος επίσης προπονείται με τον πατέρα του;

Όχι ακόμα, αλλά τώρα με αυτή την ερώτηση θα του στείλω ένα μήνυμα για να τον συμβουλευτώ. (γέλια)

Έχεις πολύ καλούς φίλους στον αθλητισμό. Σε βοηθά που βρίσκεστε στην ίδια φάση και έχετε κοινούς στόχους;

Ναι, είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Στέφανο Τσιτσιπά, με τον Μίλτο Τεντόγλου και με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και την οικογένειά του. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρίσκεσαι με ανθρώπους και αθλητές που έχουν τους ίδιους στόχους και τα ίδια ενδιαφέροντα με σένα στη ζωή. Μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο όταν έχεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου.

Ποια στοιχεία του Στέφανου, του Μίλτου και του Γιάννη ξεχωρίζεις;

Στον Στέφανο σίγουρα το πάθος του, στον Μίλτο το coolness και στον Γιάννη το mentality του.

Μπαίνετε όλοι μαζί σε ένα μαγαζί… Τι γίνεται εκεί;

Τον Γιάννη θα τον έβλεπαν και θα γινόταν ένας χαμός επειδή είναι ο Γιάννης. Και με τον Στέφανο… Νομίζω θα σοκαριζόντουσαν που θα μπορούσαν να βγάλουν φωτογραφία και με τους δύο. Εμένα θα με ρωτούσαν αν μπορώ να βγάλω φωτογραφία και τα παιδιά θα γελούσαν. Ο Μίλτος δεν θα ερχόταν καν γιατί είναι antisocial.

Έχεις καλούς φίλους και εκτός αθλητισμού;

Ναι. Είμαστε φίλοι με τον Good Job Nicky και την Κλέλια Ανδριολάτου. Γενικότερα, έχω αρκετούς φίλους και ανθρώπους που έχουν στόχους και κοιτάμε στην ίδια σελίδα. Είναι κάτι πολύ σημαντικό να έχεις κοντά σου ανθρώπους που βλέπετε το ίδιο.

Για ποιο λόγο θα τσακωνόσουν με φίλο;

Αν μου έλεγε ψέματα.

Αντίπαλος που δεν χωνεύεις;

Στο επί κοντώ δεν υπάρχουν αντίπαλοι, ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για τον εαυτό του, αλλά αν μπορώ να πω έναν αντίπαλο που δεν χωνεύω καθόλου αυτός είναι ο Μίλτος Τεντόγλου. (γέλια)

Χρόνος για φλερτ υπάρχει μέσα στο δύσκολο πρόγραμμά σου;

Υπάρχει πολύ λίγος. Έχουμε τη δουλειά, τα ταξίδια και πρέπει να υπάρχει και η ξεκούραση, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε έξω και να ζούμε μια φυσιολογική ζωή.

Θα μπορούσες να είσαι ζευγάρι με αθλήτρια;

Ναι, πιστεύω πως θα μπορούσα. Οι αθλητές έχουν το ίδιο mindset και καταλαβαίνουν το σκληρό πρόγραμμα, με τα συνεχή ταξίδια και τις δυσκολίες.

Τι σε γοητεύει σε μια γυναίκα;

Το χαμόγελό της.

Αν η ζωή σου γινόταν ταινία ποιος ηθοποιός θα ήθελες να σε υποδυθεί;

Ο Will Smith. Πάρα πάρα πάρα πολλοί άνθρωποι με παρομοιάζουν μαζί του για πολλούς λόγους, οπότε πιστεύω ότι θα ήταν ο ιδανικός.

Μεγαλύτερο ελάττωμα και προτέρημά;

Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι είμαι λίγο τσαπατσούλης και το προτέρημά μου ότι είμαι πάντα αισιόδοξος. Η οικογένειά μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να προσπαθώ να βλέπω όλα τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά.

Είστε μία ομάδα αθλητών που κάνατε το στίβο τρίτο σε δημοφιλία στην Ελλάδα. Είναι μια επιπλέον ευθύνη αυτή;

Εγώ και οι συναθλητές μου έχουμε καταφέρει πάρα πολλά για τον ελληνικό στίβο. Είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο αυτό που συμβαίνει. Βγαίνουν επίσης πάρα πολλά νέα παιδιά που θέλουμε να πάνε ακόμα καλύτερα από εμάς γιατί ανεβαίνουμε όλοι μαζί. Είναι ευθύνη, αλλά οι αθλητές είναι φτιαγμένοι για να αντέχουν στα δύσκολα.

Πήρες την απόφαση παρά τις πολλές προτάσεις που είχες να αγωνιστείς με άλλες χώρες να σηκώνεις την ελληνική σημαία ψηλά. Υπήρξαν στιγμές που το μετάνιωσες;

Η αλήθεια είναι πως τα χρήματα ήταν πολλά για να πάω σε άλλες χώρες και να αγωνιστώ. Όμως, είμαι Έλληνας και νιώθω Έλληνας οπότε και όλα τα λεφτά του κόσμου να μου έδιναν δεν θα άλλαζα υπηκοότητα.

Ο αθλητισμός μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή σε οικονομικό επίπεδο;

Ο στίβος είναι ένα άθλημα που δεν έχει λεφτά. Δεν είναι ούτε μπάσκετ, ούτε τένις, ούτε ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό προσπαθώ να κυνηγάω για τον εαυτό μου το καλύτερο που μπορώ. Όπως βλέπετε, κάνω πράγματα για εμένα: σπουδάζω, έχω φτιάξει επιχειρήσεις… Έχοντας τον αθλητισμό ως βάση προσπαθώ να φτιάξω και την καριέρα μου για τη μετέπειτα ζωή μου.

Η σχέση σου με τα social media;

Πολύ στενή. Σπουδάζω και marketing, οπότε τα social media μού αρέσουν πολύ και τα αγαπάω. Δείχνω την προσωπική μου ζωή στον κόσμο μέσα από αυτά. Δείχνω και τις καλές και τις κακές στιγμές μου, και ο κόσμος το έχει αγαπήσει αυτό. Είναι επίσης ένα μέσο για να έχω επικοινωνία με τους ανθρώπους που με στηρίζουν.

Αν δεν ήσουν αθλητής, τι θα ήσουν;

Αν δεν ήμουν αθλητής, θα ήμουν επιχειρηματίας. Ήδη είμαι, αλλά θα ήμουν full time. Tώρα σε τι είδος δεν ξέρω. Όταν ήμουν μικρός έπαιζα κιθάρα και ζωγράφιζα. Ειδικά στην καραντίνα, που δεν έκανα προπόνηση, ζωγράφιζα αρκετά. Οπότε θα ασχολιόμουν ίσως με κάτι καλλιτεχνικό ή με την εστίαση. Πάντως, θα έκανα κάτι που να έχει πολύ πέρα δώθε.

Πες μας για τα δικά σου brands

FlyManoloFly, Angelo et Manolo και Fly Οlympia.

Ναι, έχω τρεις επιχειρήσεις. Το FlyManoloFly είναι η σειρά με τα ρούχα μου, είναι κάτι που αγαπάω πολύ. Μου αρέσει η μόδα και πάντα ήθελα να το κάνω. Όσο για το Angelo et Manolo, είναι κάτι που πραγματοποιήσαμε μαζί με τη Φωτεινή Παντζιά. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε αυτό το πολύ μικρό, ζεστό wine bar. Το Fly Οlympia είναι ένας αγώνας άλματος επί κοντώ που διοργανώνεται στην Αρχαία Ολυμπία, εκεί που έγιναν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες. Θα γίνει ξανά του χρόνου, στις 18 Ιουνίου. Έχει πια αναβαθμιστεί, έχει γίνει Silver κατηγορία και είναι σημαντικό για τον παγκόσμιο αθλητισμό.

Έχει σημασία για εμένα να ασχολούμαι με διάφορα πράγματα, γιατί είναι κάτι που αγαπάω και εξασφαλίζω και τη μετέπειτα ζωή μου.

Επόμενος στόχος το Παρίσι; Η ζωή σου μετά το τέλος της καριέρας σου;

Επόμενος στόχος για εμένα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, ναι. Τη μετέπειτα ζωή μου τη φαντάζομαι ήρεμη, να είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος με την καριέρα που θα έχω πραγματοποιήσει.

Έχεις κάποιο όνειρο ζωής; Μια ευχή που θα ήθελες να πραγματοποιηθεί;

Έχω σκεφτεί πολλά πράγματα που θέλω να πετύχω, αλλά σε αυτό που καταλήγω πάντα είναι πως θέλω να είμαι χαρούμενος και υγιής, με ανθρώπους δίπλα μου που με αγαπάνε. Έχω καταλάβει πως είναι πολύ σπάνιο να τα έχεις και τα τρία αυτά. Μια ευχή μου που θα ήθελα να πραγματοποιηθεί είναι να είμαι ο πρώτος Έλληνας αθλητής που θα πηδήξει 6 μέτρα.

Α Π Ο Τ Η Ν Α Μ Α Ν Τ Α  Φ Ο Υ Ν Τ Η