Η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Πρωτογιορτάστηκε το 1909 στην Νέα Υόρκη, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε με σκοπό την υποστήριξη και ενίσχυση της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, καταρρίπτοντας τα φυλετικά στερεότυπα και τις ανισότητες.
Ξεκίνησε αρχικώς από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ρωσίας και του πρώην Σοβιετικού μπλοκ ως ένας εορτασμός, ο οποίος καθιερώθηκε το 1910 ύστερα από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin και εορτάσθηκε για πρώτη φορά έναν χρόνο αργότερα. Όσο για την πρώτη δράση των γυναικών για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων τους, αυτή μας πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω, στο 1857, όπου εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Χρειάζεται να γιορτάζουμε αυτή τη μέρα μέχρι τα ζητούμενα να γίνουν δεδομένα. Γυναίκες πριν χρόνια σήκωσαν μπαϊράκι και ύψωσαν ανάστημα, διεκδικώντας ισότητα. Ίσες ευκαιρίες και ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Κι ενώ βαδίζουμε στον 21ο αιώνα, απόλυτη ισότητα δεν υπάρχει. Ακόμα και χώρες του “Δυτικού κόσμου”, όπως η Ελλάδα βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις της λίστας που αφορά στην ισότητα των φύλων. Ο σεξισμός συναντάται από τον δρόμο ως το εργασιακό περιβάλλον, με μεγάλη μερίδα του κόσμου να αξιολογεί το …μήκος της φούστας μιας γυναίκας και όχι το μυαλό και τις δεξιότητες της. Διευθυντικές θέσεις καταλαμβάνουν κυρίως άνδρες, ενώ και η μισθολογική διαφορά είναι μεγάλη.
Σε χώρες της Ανατολής, η ανισότητα των φύλων ακόμα και εν έτει 2021 καλά κρατεί. Γυναίκες προσπαθούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα: δικαίωμα ψήφου, δίπλωμα οδήγησης, καλές συνθήκες εργασίας και ελευθερίες που για εμάς θεωρούνται δεδομένες. Ακόμα και την ελευθερία του λόγου (!) Γυναίκες βιάζονται, καίγονται ζωντανές, λιθοβολούνται, υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή.
Χρειάζεται να γιορτάζουμε αυτή τη μέρα μέχρι τα ζητούμενα να γίνουν δεδομένα. Κι όταν γίνουν, πάλι θα γιορτάζουμε γιατί τα καταφέραμε. Σήμερα γιορτάζουν οι γυναίκες. Γυναίκες δυνατές που πέφτουν και σηκώνονται. Γυναίκες που ακόμα κι αν δεν έχουν σηκωθεί, θα βρουν τη δύναμη και θα το κάνουν. Μάνες, κόρες, σύζυγοι, αδερφές. Γυναίκες που πάλεψαν με τα στερεότυπα και νίκησαν. Γυναίκες που σε μια πατριαρχική κοινωνία παλεύουν και προοδεύουν. Γυναίκες που δεν υποτάσσονται σε ταμπέλες. Γυναίκες που δεν καταπιέζονται από όσα η κοινωνία επιβάλλει για τη “θηλυκότητα” . Είναι δυνατές. Γυναίκες δυνατές που πάλεψαν τους φόβους τους.
Χρειάζεται να γιορτάζουμε αυτή τη μέρα μέχρι τα ζητούμενα να γίνουν δεδομένα. Μέχρι να υπάρχει φυλετική ισότητα σε όλους τους τομείς. Μέχρι να σταματήσουν τα “ψιτ” στον δρόμο και οι γυναικοκτονίες. Μέχρι να εξαλειφθούν ο σεξισμός και κάθε ίχνος πατριαρχίας.
