Η πρώτη φορά που διαβάσαμε το όνομά της στα περιοδικά ήταν εξαιτίας των διάσημων γονιών της. Σήμερα, στα 18 της, καλείται να αποδείξει ότι είναι πολλά παραπάνω από κόρη της ηθοποιού Δωροθέας Μερκούρη και του Ολλανδού κομμωτή των stars Γουάρντ Σρέγκεχοϊρντ, και σίγουρα δεν την ενδιαφέρει καθόλου να γίνει διάσημη λόγω της σχέσης της με τον Άγγελο Λάτσιο. Τους τελευταίους μήνες ασχολείται με το modelling για όλους τους προφανείς λόγους που μπορεί να δει κάποιος σε αυτή τη φωτογράφησή της για το Down Town. Η Γαία, βέβαια, είναι ανεπιτήδευτα cool με όλα αυτά. Ίσως είναι χαρακτηριστικό της γενιάς της. Ίσως έτσι σκέφτονται οι σημερινοί 18άρηδες. Διαφέρει από τους millennials η Generation Z; Όταν μου ζήτησε να συναντηθούμε στο Odeon στο Μετς και έμαθα ότι έχει κόλλημα με τους Doors, κατάλαβα ότι μπορεί να γεννήθηκε το 2004 αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Είναι η πρώτη σου συνέντευξη;
Ναι, και έχω λίγο άγχος, αλλά ήρεμα, καλά θα πάει! Όταν ήμουν πιο μικρή δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα μπω στον ίδιο δρόμο με τους γονείς μου. Είχα εντελώς άλλο πλάνο στο μυαλό μου.
Από αντίδραση;
Ίσως επειδή ήμουν δύσκολο παιδί, και ακόμη είμαι. Από μικρή, όποτε δεν γινόταν το δικό μου έκανα τεράστιο χαμό. Αλλά η μαμά μου με χειριζόταν θεωρώ πολύ σωστά.
Για παράδειγμα ;θυμάμαι ότι στο σχολείο όλες οι φίλες μου είχαν κινητό. Εγώ δεν είχα σε παιδική ηλικία κινητό και ζήλευα, γκρίνιαζα. Αλλά πολύ σωστά έκανε η μαμά μου και δεν μου έπαιρνε. Βέβαια, το διαπιστώνω τώρα αυτό. Το ίδιο και με τις εξόδους – με άφηνε να βγω, αλλά μου έλεγε «στη 1 θα είσαι πίσω», ενώ όλες οι φίλες μου γυρνούσαν 5-6 το πρωί. Μου έβαζε όρια σε πολύ λογικό πλαίσιο. Καταπίεση δεν ένιωσα ποτέ, η αλήθεια είναι. Η μόνη πίεση που είχα ήταν για να είμαι δραστήρια, να κάνω πράγματα, να δοκιμάζω διαφορετικές δραστηριότητες, για να βρω τι είναι αυτό που μου αρέσει.
Πώς είναι λοιπόν σήμερα ένα παιδί 18 ετών;
Γεμάτο απορίες! Δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να σπουδάσω; Δεν θέλω; Και αν θέλω πού να σπουδάσω; Στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; Και αν πάρω τη λάθος απόφαση; Θέλεις να τα κάνεις και να τα δοκιμάσεις όλα, δεν ξέρεις από πού ν’ αρχίσεις και στο τέλος μένεις στάσιμος, στο ίδιο σημείο. Αυτό βλέπω απ’ όλους τους φίλους μου και από τον εαυτό μου. Παράλληλα, έχεις γύρω σου και όλους τους μεγαλύτερους που σου λένε να κάνεις αυτό, να πας εκεί, σου δίνουν συμβουλές. Αφήστε μας ήσυχους!
Δηλαδή δεν έχεις καταλήξει ακόμη ποιο δρόμο θέλεις να ακολουθήσεις;
Φέτος θα πήγαινα να σπουδάσω στο Άμστερνταμ. Είχα κλείσει εισιτήρια 1η Σεπτεμβρίου να φύγω μαζί με την αδελφή μου που σπουδάζει κι αυτή στο Άμστερνταμ. Μια μέρα πριν φύγουμε, γυρίζω στο σπίτι και λέω στη μάνα μου: «Εγώ αύριο δεν πάω πουθενά.» Ευτυχώς ήταν πολύ ψύχραιμη και κάθισε να το συζητήσουμε. Η σκέψη μου ήταν ότι, από το να σπαταλάω χρήματα για σπίτι και σχετικά έξοδα για να σπουδάσω κάτι που δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει, καλύτερα να μείνω στην Αθήνα που έχω το σπίτι μου, έχω τους ανθρώπους μου και έχω το χρόνο να δω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Θεώρησα ότι είναι πιο ώριμο να παραμείνω εδώ, δεν το έκανα για να νιώθω ασφαλής. Γιατί δεν είμαι έτσι. Μου αρέσει το άγνωστο, μου αρέσει να μην ξέρω τι με περιμένει. Την ίδια περίοδο μιλούσα με την Έλενα Χριστοπούλου και ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το πρακτορείο της, το In the FAB. Σίγουρα και αυτός ο παράγοντας ήταν σημαντικός για να αποφασίσω να μείνω εδώ.
Έχει ξεπεραστεί στη γενιά σου το κλισέ που είχαμε για χρόνια στην Ελλάδα το γνωστό «πάρε ένα πτυχίο και μετά βλέπεις τι θα κάνεις»;
Σχεδόν όλα τα παιδιά της ηλικίας μου έχουν κάνει drop-out από το πανεπιστήμιο. Όλοι έχουν καταλάβει ότι αυτό το χαρτί δεν έχει στην πραγματικότητα καμία αξία πια. Έχει αλλάξει αυτή η νοοτροπία που λες. Αξία έχει να δεις τι πραγματικά θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Ακόμη και αυτό το πρότυπο της έντονης ζωής στην πόλη έχει αλλάξει. Για παράδειγμα, όλοι οι φίλοι μου προτιμούν να φύγουν πέντε μέρες στην εξοχή, να ξεφύγουν από το χάος που ζούμε. Η γενιά μου βρίσκει τον ενθουσιασμό σε πολύ πιο απλά και μικρά πράγματα. Άσε που επειδή πια βγαίνουμε από πολύ μικρά, τα έχουμε δώσει όλα από τα 13 μας. Στα 18 πια έχεις κάνει clubbing ήδη 4-5 χρόνια.
Έκανες όντως clubbing στα 13 σου;
Στα 13 μου ήταν η πρώτη φορά που βγήκα μόνη μου, με παρέα, σε ένα club της παραλιακής. Ακόμη το θυμάμαι, γιατί δεν είχα πιει ποτέ μου αλκοόλ, με αποτέλεσμα να ξερνάω σε όλη την παραλιακή. Από τότε δεν ήπια ποτέ ξανά βότκα, δεν μπορώ ούτε να τη μυρίσω. Γύρισα σπίτι χάλια και η μαμά μου είχε πάθει πανικό. Όπως φάνηκε όμως, χρειάζεται να έχεις την εμπειρία για να καταλάβεις κάποια πράγματα. Από τότε δεν ήρθα ποτέ ξανά σε αντίστοιχη φάση.
Τι άλλο κάνει η νέα γενιά 18χρονων που θεωρείς ότι τους διαφοροποιεί από τις προηγούμενες;
Αυτό που παρατηρώ ότι κάνουμε και δεν κάνουν οι μεγαλύτεροι είναι το focus στους εαυτούς μας. Δεν κάνουμε PR μεταξύ μας, δεν κάνουμε δημόσιες σχέσεις, δεν συζητάμε συνέχεια για τους άλλους δεν μας νοιάζει. Θυμάμαι πόσο κοινωνική ήμουν πριν από μερικά χρόνια στο σχολείο. Έκανα παρέα με όλα τα παιδιά, πήγαινα στα πάρτι του σχολείου μου αλλά και άλλων σχολείων. Έλεγα «wow, αυτό είναι η ζωή». Τώρα πια έχω μόνο μία φίλη. Και μόνο μία θέλω! Δεν θέλω να είμαι από δω και από κει. Καταλάβαμε από νωρίς ότι δεν έχει νόημα όλο αυτό. Βέβαια, κι εγώ είμαι περίπτωση, γιατί με θυμάμαι από μικρή να λέω ότι γεννήθηκα σε λάθος γενιά. Θα ήθελα να είχα γεννηθεί στα ’60s, να μεγαλώσω στα ’70s, να είχα ζήσει το όνειρο, την επανάσταση αυτής της γενιάς! Δεν μου αρέσει αυτό που ζούμε σήμερα, δεν μου αρέσει η εξέλιξη της καθημερινότητάς μας. Δεν μου αρέσει το κινητό μου, δεν μου αρέσουν τα social media, το να βλέπουμε όλοι μια μπλούζα στο TikTok και την άλλη μέρα να βγαίνεις στο δρόμο και να τους βλέπεις όλους με αυτή την μπλούζα. Δεν το καταλαβαίνω.
Ωστόσο είσαι ενεργή στα social media.
Όχι όσο άλλα παιδιά της γενιάς μου.Αποφάσισα πρόσφατα με μια φίλη μου να ανεβάζουμε κάθε μέρα κάτι στο TikTok και δεν τα καταφέρνω, τα παράτησα. Δεν μπορώ να ασχοληθώ όσο οι συνομήλικοι μου, δεν μου ταιριάζει.
Τι σχέση έχεις με τη μητέρα σου μεγαλώνοντας;
Με τη μαμά μου πάντα είχαμε διαφωνίες για τον απλό λόγο ότι μοιάζουμε πάρα πολύ. Είμαστε και οι δύο ξεροκέφαλες! Επίσης, επειδή στο σπίτι οι γονείς μας δεν μας έκαναν ποτέ να νιώθουμε ότι ήμασταν κάτι special λόγω της δουλειάς τους, άργησα πολύ να καταλάβω τι επάγγελμα κάνει. Θυμάμαι να πηγαίνουμε στοσουπερμάρκετ και να μας σταματάνε για να βγάλουν φωτογραφίες μαζί της. Δεν καταλάβαινα γιατί, μου φαινόταν αστείο, γυρνούσα από την άλλη και γελούσα. Εντάξει, δεν είναι και η Beyoncé! Εγώ άρχισα να τη θαυμάζω μεγαλώνοντας, και πλέον τη θαυμάζω ως μητέρα. Βέβαια, επειδή όπως σου είπα και πριν είμαστε πολύ ίδιες, πλέον επέλεξα να μη μένουμε μαζί για να μην τσακωνόμαστε συνέχεια.
Πώς είναι να μεγαλώνεις σε ένα σπίτι μόνο με γυναίκες;
Αυτή ήταν η πραγματικότητά μου πάντα, οπότε δεν ξέρω πώς είναι αλλιώς. Με την αδελφή μου τώρα γίναμε κολλητές, μέχρι το σχολείο με μισούσε. Αυτό που γενικά έχω παρατηρήσει, που ίσως έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήμασταν τρεις γυναίκες στο σπίτι, είναι ότι σχεδόν πάντα είχα μόνο αγόρια φίλους. Δύσκολα ερχόμουν κοντά με κορίτσια. Πάντα μου φαινόταν δύσκολο να έχω φίλες, ενώ με τα αγόρια νιώθω ο εαυτός μου.
Το γεγονός ότι τα media άρχισαν να ασχολούνται μαζί σου απλά και μόνο λόγω της διασημότητας της μητέρας σου, πώς σου φάνηκε στην αρχή;
Δεν έδινα σημασία, ούτε στην αρχή ούτε τώρα. Γελούσα με αυτά που έγραφαν. Το πρώτο άρθρο που βγήκε για εμένα έλεγε ότι είμαι έγκυος. Έγκυος στα 17 μου; Δεν ξέρω καν πώς προέκυψε! Η μητέρα μου με ρώτησε τότε αν με ενοχλεί όλο αυτό, απάντησα ότι δεν με νοιάζει καν και μου είπε «αν δεν σε νοιάζει εσένα, δεν με νοιάζει ούτε εμένα». Έχω διαβάσει πολλές αστείες ιστορίες για μένα, πράγματα που δεν έχουν συμβεί ποτέ, οπότε με τι ακριβώς να ασχοληθώ;
Πώς είναι ο έρωτας στα 18;
Ο έρωτας στα 18 είναι όπως αποφασίσει ο καθένας να τον ζήσει. Για μένα είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής! Αν δεν έχεις ζήσει έρωτα, τότε τι; Ο καθένας βέβαια με το χρόνο του. Έχω φίλες που δεν έχουν μπει ακόμη σε κάποια σοβαρή σχέση ούτε νιώθουν ερωτευμένες και από μέσα μου σκέφτομαι: «Δεν ξέρεις τι χάνεις!» Είναι τόσο ωραίο!
Είσαι τόσο ερωτευμένη;
Είμαι! Και γενικά ως άνθρωπος είμαι ρομαντική και όταν έχω κάτι όμορφο στη ζωή μου το βλέπω ακόμη ομορφότερο απ’ ό,τι είναι. Ακόμη και όταν είναι όλα μαύρα, εγώ βρίσκω το θετικό, το καλό, το όμορφο. Και μου αρέσει που είμαι έτσι, γιατί γενικά δεν είμαστε love generation. Υπάρχει πολύ μίσος εκεί έξω, διαμάχες, διχασμός, πόλεμος. Ξεχνάμε ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο, το πιο όμορφο πράγμα της ζωής.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μερικά χρόνια από τώρα;
Από μικρή, επειδή είχα μια επαφή με το θέατρο λόγω της μαμάς μου –πήγαινα σε πρόβες και παραστάσεις μαζί της, κατάλαβα ότι, ναι μεν μου αρέσει η σκηνή, αλλά μου αρέσει και με γοητεύει πολύ περισσότερο αυτό που γίνεται πίσω από τη σκηνή, πίσω από τις κάμερες. Πλέον έχω κατασταλάξει ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης. Να μάθω ιστορία του κινηματογράφου, να έρθω σε επαφή με το χώρο. Δεν ξέρω ακόμη πώς θα το προσεγγίσω, αλλά αυτό είναι το όνειρό μου.
Θα έπαιρνες τη μαμά πρωταγωνίστρια;
Όχι, sorry mum! Την έχω βοηθήσει τόσες φορές να μάθει τα λόγια της και ξέρω πόσο δύσκολη είναι στο να συγκεντρωθεί. Αλλά επειδή έχει καλλιτεχνική ματιά και δημιουργικότητα θα την έπαιρνα σίγουρα στο δημιουργικό κομμάτι.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΜΠΙΜΠΙΣΙΔΗ
