Τολμηρός, γεμάτος από φουτουριστικά οράματα και έμπνευση για έναν κόσμο όπου δεν κυριαρχεί το φύλο, αλλά το στιλ και η περσόνα -κοινώς, πολύ μπροστά απο την εποχή του- πέθανε σε ηλικία 76 ετών ο “αυτοκράτορας” της Ιαπωνικής μόδας, Kansai Yamamoto.

To γραφείο του μόλις σήμερα ανακοίνωσε την απώλειά του μέσω της επίσημης σελίδας του στο Instagram, όμως, ο σχεδιαστής είχε πεθάνει την προηγούμενη Τρίτη, δίνοντας πολύμηνη μάχη με την οξεία μυελογενή λευχαιμία. Η κηδεία του έγινε σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, καθώς επιθυμία του ήταν να “φύγει” έχοντας στο πλευρό του, μόνο τους αγαπημένους τους.

https://www.instagram.com/p/CDIbluOJhh8/

Ο Yamamoto με καταγωγή από τη Yokohama, έκανε το ντεμπούτο του στη μόδα από το Λονδίνο του 1971 ως ο πρώτος Ιάπωνας σχεδιαστής που διοργάνωσε μια επίδειξη μόδας εκεί και τόλμησε να εισάγει την έμπνευση του για πολύχρωμα μοτίβα που αψηφούσαν τις συμβάσεις του φύλου στη βιομηχανία της υψηλής ραπτικής.

Εκείνη η collection θα τον έκανε γνωστό στα πέρατα του κόσμου και θα έφερνε στο πλευρό του τιτάνες της μουσικής βιομηχανίας, μεταξύ των οποίων ο Elton John, ο Stevie Wonder και κυρίως ο David Bowie, του οποίου το όραμα “φορά” στο άλμπουμ του Ziggy Stardust. Είναι η περίοδος που ο Bowie θέλει τη φουτουριστική ματιά του Ιάπωνα designer για την περιοδεία του Aladdin Insane 1972-73.

https://www.instagram.com/p/Bvp7FcXgD0t/

Από τότε ο Yamamoto δίνει δυναμικά το παρών στις Εβδομάδες Μόδας του Τόκιο, της Νέας Υόρκης και του Παρισιού από το 1974 έως το 1992.

Η ιαπωνική κουλτούρα σε συνδυασμό με τα αδρά μοτίβα από το μέλλον του δίνουν τη δυνατότητα να σχεδιάζει πανέμορφες δημιουργίες, που μπορούν να φορεθούν τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες, σε μια επανάσταση της έμπνευσης που τοποθετείται πάνω από τη συνθήκη του φύλου και τις συμβάσεις της περί εξωτερικής εμφάνισης.

https://www.instagram.com/p/BbiT9sljYcP/

Η κόρη του, Mirai στα χέρια της οποίας περνά η αυτοκρατορία του πατέρα της σε ένα συγκινητικό σημείωμα ανέφερε ότι ο Kansai «έφυγε από αυτόν τον κόσμο ειρηνικά, περιτριγυρισμένος από αγαπημένα πρόσωπα.

Στα μάτια μου, ο πατέρας μου δεν ήταν μόνο η ενεργητική ψυχή που τον γνώριζε ο κόσμος, αλλά και κάποιος που ήταν επίσης στοχαστικός, ευγενικός και στοργικός. Καθώς πολεμούσε την ασθένειά του, παρέμεινε πάντα θετικός, δεν έχασε ποτέ το πάθος του για τη δημιουργία και ήταν αποφασισμένος να ανακάμψει και να επιστρέψει με ενέργεια για να σας ξαναδεί»…