Η ταινία «Μήλα» του Χρήστου Νίκου είναι αυτή που τελικά θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 93η διοργάνωση των Όσκαρ και για τη διεκδίκηση του Βραβείου Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην Βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας).
Τουλάχιστον, αυτή ήταν η απόφαση της ειδικής επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού που ανάμεσα στις υποψήφιες ταινίες, διάλεξε ακριβώς αυτή με την οποία ντεμπουτάρισε εντυπωσιακά στο ελληνικό σινεμά, ο Χρήστος Νίκου, με επίσημη πρώτη στο Φεστιβάλ Βενετίας και στο τμήμα “Ορίζοντες”, συνεχίζοντας επιτυχημένα και σε άλλα Φεστιβάλ (Τορόντο, Τελιουράιντ, Σικάγο), αλλά και έχοντας εξασφαλίσει τη διανομή της σε πάνω από 30 χώρες σε όλον τον κόσμο. Είναι η ταινία που σφράγισε με την υπογραφή της στην παραγωγή η Cate Blanchet με την ίδια σε ρόλο executive producer.
Κάπου εδώ ας σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια, η μοναδική ελληνική ταινία που είχε καταφέρει να περάσει στην τελική πεντάδα του Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ήταν ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου το 2010, ενώ από τότε και μέχρι σήμερα οι επίσημες συμμετοχές της Ελλάδας ήταν το «Attenberg» της Αθηνάς Τσαγγάρη το 2011, καθώς και ο «Αδικός Κόσμος» του Φίλιππου Τσίτου» το 2012.
Ας μην ξεχνάμε το «Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού» του Εκτορα Λυγίζου το 2013, τη «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη το 2014, το «Xenia» του Πάνου Χ. Κούτρα το 2015, το «Chevalier» της Αθηνάς Τσαγγάρη το 2016, το «Amerika Square» του Γιάννη Σακαρίδη το 2017, η «Πολυξένη» της Δώρας Μασκλαβάνου το 2018 και το «Οταν ο Βάγκνερ Συνάντησε τις Ντομάτες» της Μαριάννας Οικονόμου το 2019.
Όσο για την ιστορία; Είναι κάπως επίκαιρη με την εποχή της πανδημίας, αλλά υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Ενας 35χρονος άντρας τριγυρίζει στο διαμέρισμά του με εμφανή σημάδια κατάθλιψης. Κλείνει την πόρτα πίσω του και βγαίνει στο δρόμο. Από αυτό το σημείο και μετά, δε θυμάται τίποτα. Γιατροί τον περιμαζεύουν και τον οδηγούν σε ένα άσυλο.
Όλοι στα γύρω δωμάτια, γυναίκες και άντρες διαφορετικών ηλικιών, πάσχουν κι αυτοί από αυτή την παράξενη αμνησία που έχει πάρει διαστάσεις πανδημίας. Οι κάτοικοι της Αθήνας ξεχνούν – ποιοι είναι, που μένουν, ποιοι τους αγαπούν. Μήπως επειδή κανείς πια δεν αγαπά κανέναν.
Ο άντρας θα πάρει μέρος σ’ ένα πείραμα μίας θεραπεύτριας που θέλει τους ασθενείς να αναλαμβάνουν τη ζωή τους από την αρχή. Τους βάζει ασκήσεις/αποστολές στον έξω κόσμο και τους ζητά να τραβούν polaroid φωτογραφίες από τις νέες τους εμπειρίες.
Εκείνος ακολουθεί μουδιασμένος τις οδηγίες, γνωρίζεται και με μία κοπέλα που κάνει και η ίδια το ίδιο πρόγραμμα. Ολοι προσπαθούν να πιαστούν από κάπου, να ξαναθυμηθούν, η ζωή να αποκτήσει ξανά νόημα. Το μόνο που μοιάζει να του δίνει μία οικεία αίσθηση χαράς κι ασφάλειας; Τα μήλα που αγοράζει από τον γειτονικό μπακάλη. Όταν τα γεύεται κάτι ξυπνά από το παρελθόν του.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ο Άρης Σερβετάλης, ενώ στην ταινία δυναμικά εμφανίζονται οι Σοφία Γεωργοβασίλη, Αννα Καλαϊτζίδου, Αργύρης Μπακιρτζής, Κώστας Λάσκος, Μπάμπης Μακρίδης, Κώστας Ξυκομηνός, Κίμωνας Φιορέττος, Νότα Τσερνιάφκσι και Αλεξάνδρα Αϊδίνη.
