Όχι πολύ πίσω, ένα-δυο χρόνια πριν, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να δεις στο εξώφυλλο κάποιου ελληνικού εντύπου έναν τύπο γεμάτο tattoo, τυλιγμένο σε μια vintage γούνα, να μιλάει με greeklish και να εξηγεί γιατί η rap είναι η απόλυτη τάση στη μουσική βιομηχανία παγκοσμίως. Ο Δημήτρης Γιαννούλης -όπως είναι το πραγματικό του όνομα- έχει σβήσει από τον χάρτη τα λαϊκά σουξέ και έχει καταφέρει να κάνει trend τη μουσική που ήταν για χρόνια στο περιθώριο.

Ο Snik, λοιπόν, δίνει την εικόνα του σκληρού, αυτού που δεν σηκώνει και πολλά-πολλά, που δεν θέλεις να μπλέξεις μαζί του. Στην πραγματικότητα, όμως, στις τέσσερις ώρες που περάσαμε μαζί του -τις δύο τον περιμέναμε να έρθει- γνωρίσαμε έναν cool και ενδιαφέροντα τύπο, χαμογελαστό, ζεστό, ευχάριστο, που απολογήθηκε ευγενικά για την καθυστέρηση και το μόνο που ζήτησε ήταν ένα τσιγάρο και ένα ποτήρι κρασί για να μπει στο mood πριν ξεκινήσουμε τη φωτογράφιση. Στο μεταξύ, μόλις είχε βαρέσει καινούργιο tattoo στο πρόσωπο, τη φράση «Top Man» -ο τίτλος του νέου του δίσκου- και είχε άγχος με το make-up, για να μην πάθει κάποια μόλυνση. Το λύσαμε με ελαφρύ μακιγιάζ. Το εντυπωσιακό με την περίπτωσή του ήταν ότι περιφερόταν στο studio και όλοι έδειχναν τρομερό ενδιαφέρον για κάθε του κίνηση. Τον παρακολουθούσαν σαν να ήταν να κάνει κάτι πολύ σημαντικό. Την επόμενη μέρα, όλοι μας ρωτούσαν πώς είναι τελικά αυτός ο Snik από κοντά. Αυτό, λοιπόν, λέγεται star quality. Και ο Δημήτρης το έχει, το πουλάει και το αγοράζεις χωρίς καν να το καταλάβεις.

Σε τι φάση είναι σήμερα η ζωή σου; Πώς συστήνεσαι σε κάποιον που δεν σε ξέρει;

Συστήνομαι με το όνομά μου. Είμαι ο Δημήτρης και μου πηγαίνουν όλα πολύ καλά τώρα τελευταία, δόξα τω Θεώ.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα.

Όχι, δεν είμαι παιδί από πλούσιους γονείς. Μακάρι να ήμουν, it’s good. Τα παιδιά μου θα είναι. Έχω περάσει από το struggle. Είμαι ένας self-made man, που I’m living the dream ας πούμε. Αυτό κάνω.

Πώς έφτασες όμως μέχρι το dream;

Πολύ σκληρή δουλειά, σερί, πολλές ώρες στο στούντιο, θυσίες, ξενύχτια. Κοίτα, να σου πω, για να κάνεις κάτι πρέπει να έχει το star material. Να είσαι κάτι ξεχωριστό. Εγώ το είχα. Αυτό που κάνω, το κάνω καλά. Ό,τι κάνω, θέλω να το τερματίζω. Από μικρός πέρασα από graffiti, skate. Τα μάθαινα, τα τερμάτιζα και μετά τα παράταγα. Το rap όμως μου άρεσε πάρα πολύ, και όχι μόνο επειδή βγάζω τα λεφτά μου από αυτό. Βρήκα τη δουλειά που ήθελα να κάνω, αν και το κατάλαβα αργά, to be honest. Στα 26 μου.

Μέχρι τότε τι έκανες;

Έκανα πολλά πράγματα γενικά. Έχω μείνει και στο Λονδίνο δύο χρόνια. Πιτσιρικάς, ήμουν λίγο πιο αλήτης απ’ ό,τι είμαι τώρα. Δεν χρειάζεται να κάνω breakdown τώρα σε αυτά. Μιλάω για καταστάσεις που με έκαναν καλύτερο man και καλύτερο στο να μπορώ να διαχειριστώ τα πράγματα που έχουν έρθει τώρα στη ζωή μου. Είμαι 32 και νιώθω ότι μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτό που μου συμβαίνει. Έχω δει πλέον πολλά, έχω μεγαλώσει σε περιοχές που ήταν σκληρές, έχω δει άσχημες εικόνες. Σου είπα, ήμουν πιο αλήτης απ’ ό,τι είμαι σήμερα.

Τι εννοείς αλήτης; Πώς το ορίζεις;

Θα σ’ το πω αλλιώς. Ποτέ δεν πήγαινα με το κύμα. Ήμουν πάντα αντιδραστικό παιδί. Ρώτα τη μάνα μου.

Για πες, τι λέει η μαμά σου σήμερα για όλα αυτά που κάνεις;

Τη μαμά μου τη βοηθάω πλέον, αφού μπορώ να ζήσω από τη μουσική που κάνω. Όταν ήμουν μικρός, βοηθούσε η μαμά εμένα και τώρα που είμαι μεγάλος βοηθάω εγώ τη μαμά. Όταν ήμουν παιδί, προσπαθούσαν οι δικοί μου να με κρατάνε down to earth, αλλά δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μαζί μου. Έκανα ό,τι ήθελα. Δεν είχα ποτέ οικογενειακή πίεση. Οι γονείς μου χώρισαν, επέλεξα να μείνω με τη μάνα μου, μεγάλωσα χωρίς father figure, οπότε ο δρόμος με έκανε να γίνω αυτός που είμαι. Βασικά, άκου, είμαι 32 και μένω μόνος μου από τα 16. Και ήταν από επιλογή μου. Για παράδειγμα, μπορεί να ήθελα να φωνάξω μια γκόμενα στο σπίτι. Ήθελα να έχω τον χώρο μου. Δεν μπορούσα να έχω τη μάνα μου στο διπλανό δωμάτιο. Δεν σου λέω ότι μαγείρευα και τέτοια, αλλά σιδέρωνα καμιά μπλούζα, καθάριζα το σπίτι. Θέλω να πω ότι είχα σπίτι ολόκληρο μόνος μου από τα 16.

Και δούλευες από τα 16 σου;

Δούλευα, ναι. Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς. Έκανα διάφορες δουλειές τότε. Στο Λονδίνο αργότερα δούλεψα και σερβιτόρος, και bar tender. Όταν παράτησα το σχολείο, μικρός, αποφάσισα ότι δεν είμαι φτιαγμένος γι’ αυτήν τη φάση και αναγκάστηκα να δουλέψω.

Πώς αποφασίζει όμως ένα παιδί 16 χρονών να σταματήσει από μόνο του το σχολείο; Αυτό προσπαθώ να καταλάβω, πώς λειτουργούσες;

Κοίτα, είμαι μάλλον πολύ έξυπνος. Πρέπει να είμαι 200 IQ, man. Ήξερα από μικρός ότι δεν θα δουλέψω ποτέ σε 9-to-5 job. Ήθελα να είμαι boss του εαυτού μου. Και τελικά πέτυχε. Απλά όλο αυτό είναι ένα ρίσκο. Δηλαδή, δεν μπορώ να ωθήσω ένα παιδί να παρατήσει σήμερα το σχολείο για να πάει να κυνηγήσει το όνειρό του. Δεν θα το πρότεινα ποτέ αυτό σε ένα παιδί που ακούει τη μουσική μου, σε κάποιον fan μου. Να το κυνηγήσεις το όνειρό σου, μαζί σου, αλλά stay cool. Δεν μπορούν να το πάρουν όλοι αυτό το ρίσκο. Εγώ δουλεύω πολύ. Το ταλέντο μιλάει από μόνο του, αλλά χωρίς δουλειά δεν προχωράει.

Πώς είναι λοιπόν πλέον η καθημερινότητά σου;

Έχω πια πάρα πολλά shows. Μένω τον μισό μήνα σε ξενοδοχεία. Είναι κάτι που είναι hard και για εμένα και για το κορίτσι μου. Αλλά έτσι είναι η ζωή που έχω επιλέξει να κάνω και έτσι ζω. Τουλάχιστον έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται αυτό που κάνω. Η μουσική μου είναι πλέον πιο popular και από το λαϊκό. Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Και αυτό το λέω με διπλή έννοια, δηλαδή, τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους και τα «νούμερα» μιλάνε μόνα τους.

Μιλάς για τους haters;

Στο trap και στο rap game, είμαι ο πρώτος που το έκανε όλο αυτό στην Ελλάδα και ο πρώτος που έφαγε τόσο hate. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να λυγίσει. Και εγώ έχω φτάσει σε αυτό το σημείο, να λέω: Αφού τρως τόσο μίσος, μήπως να τα παρατήσεις; Απλά, επειδή είμαι αντιδραστικό άτομο, δεν το άφησα. Αν μου πεις άσπρο, θα σου πω μαύρο. Οπότε, δούλεψε υπέρ μου τελικά όλο αυτό. Πριν από μένα, το rap ήταν πλατεία, μπίρες, πολιτικά, και εγώ ήρθα και σου είπα για καλή ζωή, για γκόμενες, για αλκοόλ. Ήταν κάτι φρέσκο για την Ελλάδα, οπότε με έπιασαν όλοι από τα μούτρα. Δεν είχα το mentality του Έλληνα. Έζησα όπως σου είπα κάποια χρόνια στο Λονδίνο, ασχολούμαι πολύ με τη μόδα, ψωνίζω περίεργα πράγματα. Οπότε, όταν ήρθα στην Ελλάδα και το ξεκίνησα όλο αυτό, με έβλεπαν σαν εξωγήινο. Έλεγαν: «Τι λέει αυτός ο μαλάκας;».

Με τους άλλους Έλληνες rappers είστε σε κόντρα;

Δεν έχω πρόβλημα με κανέναν. Δεν έχω ρίξει ποτέ hate για να φανώ ή να βγάλω κάτι μέσα από αυτό. Όποιος με ενοχλεί, απλά του το λέω.

Σε τι φάση πιστεύεις είμαστε τώρα στην Ελλάδα με τη μουσική σου; Έχουμε αποδεχτεί τη rap, την καταλαβαίνουμε;

Καλώς ή κακώς, είμαστε 10 χρόνια πίσω στην Ελλάδα. Αγαπώ πολύ τη χώρα μου και την πόλη μου, αλλά βλέπω ότι πολλοί θεωρούν πως ο rapper είναι ο κακός, ο σκληρός. Δεν το έχουν πιάσει. Δεν χρειάζεται να είσαι κακός. Εγώ για το good life μιλάω στα τραγούδια μου. Θέλω να δώσω ένα καλό παράδειγμα. Όπως εγώ ξεκίνησα από το μηδέν και έφτασα ως εδώ. Δεν χρειάζεται να μιλάς για βία ή για ναρκωτικά για να είσαι rapper. Εγώ δεν ωθώ κανένα παιδί προς αυτά. Δεν τα κάνω κιόλας αυτά τα πράγματα τώρα. Τα έχω κάνει στο παρελθόν, τα έχω δει στο παρελθόν και στο end of the day μιλάω στα τραγούδια μου για την καλή ζωή. Δηλαδή, ποιος δεν θέλει να έχει ωραίες γυναίκες δίπλα του, να έχει τα λεφτά του να ζήσει αξιοπρεπέστατα, να έχει το καλό του αμάξι; Αν πεις ότι δεν τα θες αυτά, είσαι ψεύτης.

Πώς σου φαίνεται που σε σχολιάζουν πλέον σε εκπομπές στην τηλεόραση και μπορεί ο καθένας να πει ό,τι θέλει για σένα;

Η TV δεν ξέρω αν μας έχει καταλάβει. Αν ανοίξεις την τηλεόραση, θα δεις ότι όντως με παίζουν συχνά. Ακόμη και κάποιος που δεν με ξέρει, δεν ακούει τη μουσική μου, θα πει: «Ποιος είναι αυτός ο Snik με τις ζωγραφιές πάνω του;». Απλά η τηλεόραση μας θεωρεί κακούς, περίεργους, δεν ξέρω κι εγώ τι. Λένε «Ο rapper ο κακός». Μουσικός είμαι, ρε παιδιά. Κάνω μουσική όπως και πολλοί άλλοι, απλά ένα είδος που είναι καινούργιο στην Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να παρουσιάζουν τους rappers σαν να είναι κάτι κακό. Είπαμε, τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Ας το αποδεχτούν. Οι λαϊκοί δεν υπάρχουν στο ραντάρ μου. Και no hate με τους λαϊκούς, μου αρέσουν πάρα πολύ. Πιστεύω στον επόμενο χρόνο θα έρθει όλο αυτό σε μια ισορροπία και θα καταλάβουν τι ακριβώς κάνω. Ο rapper είναι ακόμη αμφιλεγόμενος.

Σε ενοχλεί ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν τα media;

Είναι ίσως προκατειλημμένοι. Και τώρα μιας και τα λέμε, θέλω να πω και κάτι άλλο. Λένε, ο Snik τριγυρνάει με μπράβους, με προστασία, πού πάει έτσι με τη γούνα; τι το παίζει; Κάτσε ρε φίλε, πρώτον, δηλαδή επειδή φοράω τη γούνα μου, τι σημαίνει αυτό; Μπορεί να είμαι κρυουλιάρης. Τη φοράω και πάω! Τι πρόβλημα έχουν; Δεύτερον, εγώ στο club που παίζω πρέπει να πάω μόνος μου; Δηλαδή, τα δέκα άτομα που μπορεί να είναι μαζί μου, δεν μπορούν οι δημοσιογράφοι που κάνουν χρόνια αυτή τη δουλειά και με κράζουν να σκεφτούν ότι μπορεί να είναι φίλοι μου; Δηλαδή, πρέπει να είναι μπράβοι; Όχι ρε φίλε, δεν κυκλοφορώ με μπράβους και όσοι είναι δίπλα μου είναι φίλοι μου.

Δεν ήσουν προετοιμασμένος για όλα αυτά τα σχόλια; Αυτά έχει η δημοσιότητα.

Γενικά, είμαι κλειστός χαρακτήρας. Δεν θέλω να επεμβαίνουν στην προσωπική μου ζωή άτομα που δεν ξέρω. Δηλαδή, αν έρθει ένας φωτογράφος και μου πει: «Φίλε, να σε βγάλω μια φωτογραφία;», θα του πω: «Βγάλε με, και έλα και να τα πούμε κιόλας». Αλλά αν έρχεται, ρε φίλε, μέσα στα μάτια μου και με τραβάει με τα φλας μέσα στη μούρη, τι να πω; Κάτσε, ρε man. Δεν δείχνεις σεβασμό προς τον άλλο άνθρωπο, δεν μπορείς να τον κυνηγάς έτσι, τι δουλειά είναι αυτή; Οι δημοσιογράφοι έχουν τα πάνελ τους, τα πρωινάδικά τους, τα μεσημεριανά τους. Κάθονται και κάνουν τη δουλειά τους και ας λένε ό,τι θέλουν. Αλλά στο φωτογραφικό είμαι κάθετος. Δεν υπάρχει δουλειά paparazzi. Δηλαδή, τι δουλειά είναι αυτή; Ζεις από τη ζωή του άλλου; Μπορεί να είμαι με το κορίτσι μου, να τρώω και να σκάνε από παντού. Νευρίασα τον τελευταίο καιρό. Λένε, έχουμε φωτογραφικό υλικό και video 40 λεπτά που ο Snik τρώει. Κάθεσαι δηλαδή και με τραβάς 40 λεπτά που τρώω; Αυτό δεν είναι creepy; Βγάλε δυο φωτογραφίες και φύγε.

Η δημοσιοποίηση της σχέσης σου με την Ηλιάνα σού φαίνεται εξίσου creepy;

Ήμουν προετοιμασμένος για αυτό.

Είσαι με μια γυναίκα που είναι και αυτή διάσημη. Ήταν αναμενόμενο να σας κυνηγάνε για να σας φωτογραφίσουν.

Δεν έχει να λέει, είτε είσαι με μια γυναίκα που είναι διάσημη είτε είσαι με μία που κάνει μια νορμάλ καθημερινή δουλειά. Εγώ για να είμαι με μια κοπέλα πάει να πει ότι μου αρέσει. Ό,τι δουλειά και αν κάνει, φέρομαι ακριβώς το ίδιο, όπως και το κορίτσι που έχω μαζί μου. Οι δουλειές είναι δουλειές. Όταν είμαι με το κορίτσι μου, καθόμαστε στο σπίτι μου, τρώμε, πίνουμε το κρασί μας. Τις δουλειές μας τις κουβεντιάζουμε στα γρήγορα. «Τι κάνεις;», «Πώς ήταν η μέρα σου;», λέει ο ένας στον άλλον μπράβο και τελειώνει εκεί το θέμα. Δεν το μεγαλοποιούμε. Στην τηλεόραση το κάνουν θέμα, ΟΚ το καταλαβαίνω, αλλά θέλω να μην περνάνε τα όρια. Αν ο άλλος έρχεται μέσα στα μάτια μου και με κυνηγάει με μια κάμερα, έχω το δικαίωμα να του πω: «Φίλε, ηρέμησε». Και δεν έχει να κάνει με το αν το κορίτσι μου είναι διάσημο ή δεν είναι.

Έχεις κάνει τσαμπουκά με φωτογράφο;

Έχω δείξει την ενόχλησή μου. Το να σηκώσω χέρι, ας πούμε, δεν είναι της λογικής μου. Δεν θα με δεις ποτέ να κάνω κάτι τέτοιο, γιατί είπαμε, ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Απλά αν με ενοχλείς, θα σ’ το πω.

Η Ηλιάνα πώς αντιμετωπίζει όλο αυτό το κυνηγητό;

Δεν θέλω να μιλήσω άλλο για τη σχέση μου. Άμα θέλεις, μπορείς να ρωτήσεις την Ηλιάνα.

Πάντως βλέπω και από τη φωτογράφιση, που έχεις φέρει δικά σου ρούχα, ότι και εσύ ασχολείσαι πολύ με τη μόδα.

Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ. Έχω πολύ πράγμα. Γενικά είμαι συλλέκτης παπουτσιών, έχω σίγουρα 150-200 ζευγάρια που έχω μαζέψει τα τελευταία 3 χρόνια. Ψάχνομαι πολύ με τη μόδα, μπορώ να κάτσω να σου μιλάω αμέτρητη ώρα γι’ αυτά. Χαλάω πολλά λεφτά για τα ρούχα μου. Μου αρέσει να είμαι extra. Έχω ρούχα ακριβά, έχω ρούχα φθηνά. Το γούστο εξάλλου δεν έχει να κάνει με τα λεφτά. Το θέμα είναι να φοράς το ρούχο και όχι να σε φοράει. Εκεί φαίνεται το style.

Φωτογραφίες Κοσμάς Κουμιανός,  Βοηθός φωτογράφου Γιώργος Μακρής, Grooming Ελισάβετ Δέρε, Επιμέλεια styling Δέσποινα Κολιού