Όσοι βρέθηκαν στην avant premiere αλλά και στην πρώτη μέρα προβολής της Barbie φαίνεται πως συμφωνούν τελικά με το άσμα που λέει πως “Life in Plastic is Fantastic” καθώς οι έπαινοι και τα διθυραμβικά σχόλια του κοινού δίνουν και παίρνουν από χθες.

Η πολυδιαφημισμένη ταινία που κυκλοφόρησε με πρωταγωνιστές τους Margot Robbie και Ryan Gosling ενθουσίασε  το κοινό αλλά τι γίνεται με τους κριτικούς κινηματογράφου;

Σε μια κριτική πέντε αστέρων, η Clarisse Loughrey του Independent είπε: «Η Barbie είναι μια από τις πιο εφευρετικές, άψογα κατασκευασμένες mainstream ταινίες  των τελευταίων ετών, μια απόδειξη του τι μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και στα σπλάχνα του καπιταλισμού. Αν και είναι αδύνατο για οποιαδήποτε στουντιακή ταινία να είναι πραγματικά ανατρεπτική,  η Barbie ξεφεύγει από αυτό με χιλιάδες πιθανούς κι απίθανους τρόπους».

Ο Robbie Collin της Telegraph ήταν επίσης θετικός, δίνοντάς της τέσσερα αστέρια, ενώ στην κριτική του την περιέγραψε ως «βαθιά παράξενη, εννοιολογικά “ολισθηρή” και συχνά ξεκαρδιστική, τόσο ξεκαρδιστική που σχεδόν βρυχάσαι δυνατά. Είναι απροσδόκητη ευχαρίστηση να αναφέρω ότι αυτή η Barbie αν και είναι ουσιαστικά μια καλοκαιρινή, περιπετειώδης κωμωδία μιας σειράς παιχνιδιών, απέχει πολύ από την απροβλημάτιστη “αρπαγή λιρών” που πολλοί από εμάς φοβόμασταν».

Ωστόσο, η Sarah Vine της Daily Mail είχε την άποψη πως «Είναι μια ταινία κατά του άνδρα, μια προέκταση όλου αυτού του φεμινισμού του TikTok που απεικονίζει οποιαδήποτε μορφή ανδρισμού ως τοξική και ληστρική… Κάθε άνδρας χαρακτήρας είναι είτε ηλίθιος, είτε μεγαλομανής ή λυπημένος. Εάν οι ρόλοι αντιστρέφονταν και ένας άνδρας σκηνοθέτης έκανε μια ταινία για το πώς όλες οι γυναίκες ήταν υστερικές, νευρωτικές, που κοιτάζουν σε έναν άνδρα μόνο τα λεφτά, θα καταδικαζόταν – πολύ σωστά – ως βαθιά προσβλητικό και σεξιστικό. Η ταινία λοιπόν, είναι άνιση, ασύνδετη και η πλοκή δεν βγάζει ουσιαστικό νόημα».

Μια χλιαρή κριτική έγραψε και ο Peter Bradshaw του Guardian, δίνοντας στην ταινία τρία αστέρια, τα οποία δικαιολόγησε λέγοντας πως πρόκειται για «μια καλοσυνάτη ταινία που είναι περιστασιακά πολύ αστεία, η οποία όμως στο σύνολό της παραμένει μια γιγάντια δίωρη διαφήμιση για ένα προϊόν».

Άλλοι κριτικοί ήταν πολύ πιο θετικοί. Ο David Fear του Rolling Stone είπε ότι η Barbie «μπορεί να είναι η πιο ανατρεπτική υπερπαραγωγή του 21ου αιώνα», ενώ ο Alex Flood του NME σημείωσε ότι το σενάριο «περιέχει απροσδόκητη λεπτότητα».

Ο Devan Coggan του Entertainment Weekly, είπε: «Ποτέ μην αμφιβάλλεις για την Gerwig. Η υποψήφια για Όσκαρ σκηνοθέτης έχει δημιουργήσει μια άγρια, αστεία και βαθιά φεμινιστική περιπέτεια που σε προκαλεί να γελάσεις και να κλάψεις, ακόμα κι αν είσαι φτιαγμένος από… πλαστικό!».

Η Lovia Gyarkye του Hollywood Reporter είπε πως «Όσο έξυπνη κι αν είναι η Barbie της Gerwig, το όλο εγχείρημα παραμένει δυσοίωνο, οι “θυσίες” στην ιστορία είναι ξεκάθαρες, ειδικά με την επίπεδη συναισθηματική προσγείωση της Barbie είναι σημάδια ότι η εικόνα τελικά εξυπηρετεί μια επωνυμία.»

Το περιοδικό Complex μιλά για «μια ατελή ταινία με καμποσες άσκοπες σκηνές χορού και μουσικά νούμερα που είναι απλώς για να γεμίσουν τα 95 λεπτά».

Ο Johnny Oleksinski της New York Post προχώρησε παραπέρα, περιγράφοντας την Barbie ως μια «υπερβολική απογοήτευση», ενώ η ταινία επικρίθηκε και από την Stephanie Zacharek του Time, η οποία είπε: «Η ταινία πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό της. Η Barbie δεν μας αφήνει ποτέ να ξεχάσουμε πόσο έξυπνη είναι, αντιθέτως μας το θυμίζει σε κάθε εξαντλητικό λεπτό». 

Από την άλλη, ο Peter DeBruge του Variety έγραψε πως «Είναι τέλειο που η Barbie βγαίνει στους κινηματογρα΄φους απέναντι από το Oppenheimer του Christopher Nolan, καθώς η κοριτσίστικη υπερπαραγωγή της Gerwig “φυτεύει” θετικά παραδείγματα για τις μελλοντικές γενιές, σε ό,τι αφορά τις δυνατότητες των γυναικών. Θίγοντας με χιούμορ τα “παραπάτηματα” που έκανε στο παρελθόν η μάρκα, δίνει και σε εμάς την άδεια να αμφισβητήσουμε αυτό που αντιπροσωπεύε η Barbie – κι αυτό δεν είναι κάτι που θα περίμενε κανείς από μια διαφήμιση παιχνιδιών μεγάλου μήκους».

Οι κριτικοί στην Ελλάδα, χαρακτήρισαν την ταινία από εξοντωτικά διδακτική μέχρι άναρχη (αλλά όχι αναρχική όπως πρεσβεύει) και τελικά χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο στο box office, καθώς το Oppenheimer βγαίνει στην ελληνικές αίθουσες στα τέλη του Αυγούστου. Αν πέφταμε στην παγίδα μιας πρόβλεψης ωστόσο, θα λέγαμε πως το κοινό θα σπεύσει να τη δει, όχι μόνο για το “συμβολο” και για τους υπέροχους πρωταγωνιστές της αλλά και για το μάρκετινγκ που έχει περιστοιχίσει κυριολεκτικά από όλες τις πλευρές το πρόμο της ταινίας, πάνω στην οποία θα πλουτίσουν από fast fashion brands μέχρι μάρκες γλειφιτζουριών.