True story. Έχω περπατήσει με πολλούς διάσημους στο δρόμο. Αυτό που έζησα με τον Τρύφωνα περπατώντας 200 μέτρα μέχρι να πάμε από το ατελιέ του, το κομμωτήριο, μέχρι το εστιατόριο, είχα χρόνια να το βιώσω. Άντρες, γυναίκες και παιδιά κάθε ηλικίας φώναζαν από παντού, από αυτοκίνητα και μπαλκόνια «Τρύφωνα, σ’ αγαπάμε!». Στις δύο ώρες που καθίσαμε, δεν θυμάμαι πόσοι άνθρωποι ήρθαν για αυτόγραφο. Ο Τρύφωνας ελκύει πολύ κόσμο γύρω του. Είναι μια οικεία, αγαπημένη περσόνα, που σε κανέναν δεν θα αρνηθεί το οτιδήποτε. Και του Τρύφωνα δεν του ζητάνε αυτόγραφο επειδή είναι διάσημος, αλλά επειδή τον αγαπάνε πραγματικά. Τουλάχιστον αυτό ένιωσα.

 

 

Πώς είσαι αυτή την περίοδο;

Πολύ χαλαρά, μετά από δύο πολύ πιεσμένες χρονιές που έκανα το «J2US» και το «Style Me Up», επανήλθα πια στο ατελιέ μου. Έτσι, είμαι εδώ, στη Βασιλέως Κωνσταντίνου 30, για να μεταμορφώσω γυναίκες που έχουν την ανάγκη να αλλάξουν την εικόνα τους. Γιατί η αλλαγή στην εικόνα είναι πάντα ανανεωτική για τον οποιονδήποτε. Βέβαια, είναι ωραίο όταν αλλάζεις την εξωτερική σου εμφάνιση να αλλάζεις και την ψυχή σου.

Πότε οι γυναίκες αποφασίζουν να αλλάξουν;

Συνήθως όταν γίνονται κάποιες αλλαγές στη ζωή τους. Όταν αλλάζουν δεκαετία, όταν χωρίζουν… Αντί να κάνουν lifting έρχονται κι αλλάζουν τα μαλλιά τους. Έτσι αισθάνονται ότι έχουν γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.

Ο κόσμος της μόδας πώς σου φαίνεται;

Μου αρέσει. Δεν αποζητάω την παλιά αίγλη των ’90ς γιατί και τώρα βιώνω πολλή αγάπη από τον κόσμο και δεν μου λείπει. Δεν νοσταλγώ τίποτα.

Ούτε η τηλεόραση;

Μου έχει περάσει. Έκανα πολύ τηλεόραση –ήθελα, μου άρεσε και μου αρέσει πολύ–, αλλά φέτος μου έχει βγει διαφορετικά. Θέλω να είμαι σε κάτι που να το ευχαριστιέμαι. Γιατί βλέπουμε ανθρώπους, όπως γνωστή παρουσιάστρια που πηγαίνει από το ένα project στο άλλο, να μην πηγαίνουν και καλά. Δεν μπορείς να το πιέζεις. Πρέπει να αφήνεις και ένα διάστημα να σε αποζητάει ο κόσμος. Δεν μπορεί πια η τηλεόραση να κάνει stars. Ή μάλλον να επιβάλλει. Μόνο μετρημένους.

Εντάξει, εσύ πάντα υπάρχεις.

Εγώ είμαι μια ξεχωριστή περίπτωση. Μην ξεχνάς ότι έχω μια καριέρα 25 χρόνων. Ξεκίνησα σε άλλες εποχές. Είμαι μια περσόνα, όπως και ο Λάκης Γαβαλάς, που ο κόσμος μας αγαπάει. Ή όπως ο Ηλίας Ψινάκης.

Μα είχατε παρεξηγηθεί θυμάμαι όταν είχατε συνεργαστεί στο «FAB5».

Μπορεί όταν δουλέψαμε μαζί να μην είχαμε και την καλύτερη χημεία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι δύο αγαπητοί και έξυπνοι άνθρωποι που ο κόσμος θέλει να τους βλέπει. Το ίδιο ισχύει και με εμένα.

Μιλάτε τώρα;

Ε, έχει περάσει πολύς καιρός πια. Δεν μου αρέσει να κρατάω κακίες. Αν τύχει και συναντηθούμε στο δρόμο θα μιλήσουμε, αλλά δεν θα τους πάρω τηλέφωνο. Είναι ευφυέστατοι, αλλά εγώ δεν ταίριαζα μαζί τους. Ή, μάλλον, αυτοί ένιωθαν ότι δεν ταίριαζα μαζί τους, γιατί αυτοί δεν με ήθελαν. Και να ξέρεις, με ονόματα που είχαν υπάρξει πριν από μένα είμαι πολύ down to earth, και ειδικά με τον Ηλία Ψινάκη, που ήταν και ένα πρόσωπο με το οποίο ήθελα πολύ να συνεργαστώ.

 

 

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να σε πλησιάσει για σχέση;

Αν αναφέρουμε και τα δύο προηγούμενα άτομα, ο Ψινάκης είναι ευφυέστατος αλλά μιλάει με έναν τολμηρό τρόπο, ο Γαβαλάς πετάει σπόντες πολύ εύστοχες αλλά πικρές ταυτόχρονα, εγώ είμαι καλό παιδί που παίζει και αυτοσαρκάζεται. Αν ήμασταν οι τρεις νεράιδες του παραμυθιού, εγώ θα ήμουν η καλή νεράιδα.

Υπάρχουν άνθρωποι που σε φοβούνται;

Πολλές παρουσιάστριες φοβούνται να είμαι δίπλα τους για να μην τις επισκιάσω. Μου έχει συμβεί σε εκπομπή να μου κάνουν περικοπές στο χρόνο και γι’ αυτό πολλά υποσχόμενα projects πάνε λάθος. Στο δεύτερο «Style Me Up!» με την Ηλιάνα Παπαγεωργίου, δεν βρέθηκα καν στο πλατό μαζί της. Την πρώτη χρονιά στο Open με την Μπακοδήμου, την οποία λατρεύω, είχε πάει πολύ καλά, έκανε νούμερα. Και τη δεύτερη, σε άλλο κανάλι, αντί να με υποστηρίξουν εμφανιζόμουν μόνο για 5 λεπτά! Ήταν σαν να μην υπήρχα και δεν είχα καμία επαφή. Γι’ αυτό σου λέω ότι θέλω να κάνω κάτι που να με πάει και παραπέρα. Να κάνω κάτι μόνο και μόνο για να είμαι στην τηλεόραση, για να υπάρχω, δεν το θέλω! Καλά τα χρήματα της τηλεόρασης, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένας ρόλος να υπηρετήσω. Και δεν μπορεί να είμαι κάπου και να μη συνυπάρχω με την παρουσιάστρια.

Την Ηλιάνα υπονοούσες και στην αρχή;

Δεν θα το διαψεύσω αλλά ούτε θα το επιβεβαιώσω.

Πάντως, η αρχική ερώτηση ήταν για τα ερωτικά σου. Για το αν ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει σχέση μαζί σου.

Δεν είμαι άνθρωπος των σχέσεων. Επίσης βγάζω και ανταγωνισμό στον άλλον, χωρίς να τον προκαλώ, γιατί μπαίνει στη μέση ο «Σαμαράς», η εικόνα, και χάνουν τον Τρύφωνα. Και δεν νομίζω ότι σώνει και καλά πρέπει να έχουμε σχέση ή δεσμό. Σαφώς πρέπει να τα μοιραζόμαστε όλα. Και τα καλά και τα κακά. Άσε που βλέπω ότι σε όλα τα ζευγάρια –όχι μόνο τα gay αλλά και τα straight, σε όλα είναι το ίδιο– δεν αποφεύγεις τον τσακωμό. Οπότε, γιατί να πληγωθώ; Προφυλάσσομαι.

Δεν σε νοιάζει αυτό που λένε πολλοί πως δεν θέλουν να γυρνούν το βράδυ σπίτι και να μην τους περιμένει κανείς;

Το έχω συνηθίσει. Ίσως και επειδή μέχρι τα 32 μου έμενα με τους γονείς μου, τώρα που ζω μόνος μου νιώθω απελευθέρωση. Έζησα πολύ την οικογενειακή θαλπωρή. Άσε που με αγχώνει να με περιμένει κάποιος. Αύριο πετάω για Παρίσι για την Εβδομάδα Μόδας, για να χτενίσω τη Σήλια Κριθαριώτη. Για να κάνεις σχέση πρέπει να αφοσιωθείς, αλλά εγώ είμαι συνέχεια στο τρέξιμο, οπότε το θέμα δεν με αφορά.

 

 

Δεν είναι κουραστικό να πρέπει να είσαι συνέχεια ευχάριστος, το καλό παιδί, στη δημόσια εικόνα σου;

Ναι, έχω μπει σ’ αυτό το τρυπάκι, να υποδύομαι αυτό που λέμε τη χαρά της ζωής. Έχω νιώσει πως έχω την υποχρέωση να κάνω τον κόσμο να γελάσει και με έχω πιάσει να στεναχωριέμαι αν δεν το καταφέρνω. Σαφώς υπάρχουν στιγμές που θέλεις να κυκλοφορείς στο δρόμο χωρίς να σε ξέρει κανείς. Αλλά, από την άλλη, εισπράττω πολλή αγάπη από τον κόσμο και θα ήμουν αγνώμων αν έλεγα ότι με πιέζει.

Πώς βιώνεις την απώλεια;

H μεγαλύτερη απώλεια που έζησα ήταν με τη μητέρα μου, που πέθανε πολύ μικρή, στα 59 της. Και πάνω στη μεγάλη μου επιτυχία ταυτόχρονα βίωνα ένα μεγάλο πένθος. Τη λάτρευα και κατάλαβα πόσο την αγαπούσα όταν την έχασα. Είναι αυτό που λένε: Σ’ αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Κάτι σου δίνει κάτι σου παίρνει. Αν και χαίρομαι που πρόλαβε να με δει να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Οπότε, από μικρός είχα «γράψει» στο μυαλό μου ότι όλα μπορούν να ανατραπούν.

Όντως πια τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Τα ’90s και τα ’00s ήταν οι δεκαετίες αποθέωσης της χλιδής. Οι γυναίκες χτενίζονταν. Γίνονταν πάρτι και σε έκλειναν για κομμώσεις. Τώρα δεν γίνονται πάρτι, γι’ αυτό πρέπει να μάθουμε να αποταμιεύουμε και κάποια χρήματα.

Πάντως εσύ είχες και ένα επιχειρηματικό ένστικτο. Ένα μυαλό που σε γείωνε.

Έπεσα σε χρυσές συγκυρίες. Κάνω μια δουλειά για την οποία είχα ταλέντο και στα ’90s έρχονταν όλα τα super models και οι παγκόσμιες stars στην Ελλάδα. Είχα φέρει κι εγώ κάποιες, όπως την Eva Herzigova και τη Monica Bellucci, όπως και όλα τα μοντέλα που έφερνε ο Κωστέτσος και η Σήλια Κριθαριώτη, αλλά και σταρ όπως η Sophia Loren. Από πολύ μικρός είχα την τύχη, την εύνοια, αλλά και το ταλέντο, γιατί ανέτρεψα τα δεδομένα. Επικρατούσαν τα κοκαλωμένα μαλλιά, και εγώ το ανέτρεψα. Έτσι δεν χρειάστηκε να φύγω στο εξωτερικό. Φαντάσου, τότε που δεν υπήρχαν κινητά εγώ σε κάθε δουλειά που πήγαινα αγόραζα μια φωτογραφική μηχανή από τα περίπτερα και όταν χτένιζα, για παράδειγμα τη Βουγιουκλάκη, έβγαζα φωτογραφίες.

Τι παιδί ήσουν;

Ήμουν ένα παιδί «μη μου άπτου». Δηλαδή, παρακαλούσα τη γιαγιά μου να μου πάρει μια ομπρελίτσα ή μου άρεσε να παίζω με τα κορίτσια σχοινάκι. Δεν έπαιζα με τα αγόρια. Από μικρός είχα αυτή την ευαισθησία θα έλεγα, και από εκεί βγήκε κι αυτή η καλλιτεχνική τρέλα μάλλον. Όταν έπαιζε η τηλεόραση τη Ραφαέλα Καρά, εγώ χόρευα και έκανα ό,τι κι εκείνη.

Το bullying το έχεις ζήσει;

Ναι, το έχω ζήσει. Απέφευγα να πηγαίνω από τους δρόμους που υπήρχαν τα καφενεία και ο πολύς κόσμος μην κάνουν κάποιο δυνατό σχόλιο. Αλλά δεν τα κράταγα μέσα μου. Το είδα διαφορετικά. Με πείσμωσε. Όλοι αυτοί οι haters, όλα αυτά τα παιδιά στο σχολείο που έλεγαν διάφορα για μένα, ίσως κατά κάποιο τρόπο να με βοήθησαν να φτάσω εδώ. Με έκαναν να δουλέψω πιο σκληρά. Έλεγα «εσείς που λέτε όλα αυτά για μένα να δείτε πού θα φτάσω». Γιατί είναι σπάνιο ένας κομμωτής να είναι τόσο διάσημος και να αποκτάει μαζική αναγνώριση. Από μικρός είχα την τάση να βλέπω το θετικό και να έχω πίστη στον εαυτό μου. Αυτά τα παιδιά, και πολλοί άλλοι που μικρό με περιφρονούσαν, μου έδωσαν το κίνητρο να κάνω αυτή την υπερπροσπάθεια και τελικά να καταφέρω με τη δουλειά μου να φέρω τους κομμωτές στο προσκήνιο της showbiz.

Μια και έχουμε εκλογές, υπάρχει η φήμη ότι θα πολιτευτείς. Troll ή αλήθεια;

Έχω πρόταση, αλλά είπα όχι. Θα ήθελα να ασχοληθώ με τα κοινά, αλλά δεν είμαι σε ηλικία και ωριμότητα για να το κάνω. Πάντως, αν το έκανα, θα ήταν μόνο με το ΚΚΕ που ήταν όλη η οικογένειά μου.

Ποιες είναι ο προτεραιότητές σου;

Βάζω τον Τρύφωνα μπροστά. Να περάσω καλά. Το ατελιέ μου, γυμνάζομαι, με τη δίαιτα δεν τα πάω καλά, βγαίνω με φίλους και μου έχει φύγει εντελώς η εμμονή της TV. Πριν από 12 χρόνια ήταν πολύ τιμητικό που ήμουν στο «Dancing with the Stars», τώρα δεν μου λέει τίποτα. Γενικά θέλω να είμαι πολλές ώρες στο σπίτι για να είμαι κοντά στο σκυλάκι μου.

Όταν κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη τι λες;

«Φτου σου, κούκλα μου!» Λέω θετικά γιατί ο Θεός μου έχει δώσει απλόχερα πράγματα και δεν είμαι αχάριστος.

Ποιοι είναι οι φίλοι σου;

Πέντε-έξι έχουν μείνει σταθεροί. Με τους υπόλοιπους χανόμαστε και ξαναβρισκόμαστε, ανάλογα τις συνθήκες και τα θέματα που δημιουργούνται. Αν και νομίζω ότι ο κύριος λόγος που μπερδεύονται τα πράγματα είναι το χρήμα: Έχω χάσει φίλους επειδή τους δάνεισα και δεν μου τα επέστρεψαν. Καταλαβαίνω αν ένας φίλος δεν μπορεί να τα επιστρέψει, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ μετά από αυτό να εξαφανίζεται. «Αν θες να δεις αν κάποιος είναι φίλος δάνεισέ του» – αυτό είναι το ρητό μου. Και κανείς δεν το λέει, αλλά το βλέπω, ειδικά στις μέρες μας: Φιλίες χρόνων χαλάνε όταν μπαίνει το χρήμα στη μέση.

Η μόδα πώς σου φαίνεται;

Δεν μου αρέσει που βλέπω τους άντρες να κυκλοφορούν με τακούνια. Δεν μπορούν να το υποστηρίξουν. Έχουμε μπερδέψει τα πράγματα: Άλλο τα fashion shows όπου γίνονται εξτραβαγκάντζες κι άλλο η ζωή. Αυτό που βλέπεις σε ένα show δεν το ακολουθείς στην καθημερινότητα, απλώς παίρνεις στοιχεία. Και πιστεύω ότι τώρα πια ένας που θέλει να αντιγράψει ένα look Prada μπορεί να πηγαίνει σ’ αυτές τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων που αντιγράφουν τους μεγάλους οίκους και να το κάνει. Ή να πάει σε μια αγορά second hand. Κι εγώ το κάνω. Δεν είναι θέμα χρημάτων αλλά γούστου.

Έχεις νιώσει μοναξιά;

Μάλλον την αποζητώ. Γιατί περιβάλλομαι από τόσο κόσμο που πια θέλω να καθίσω με τη σκυλίτσα μου, ήρεμος σπίτι, και να βλέπω Netflix.

Η συνέντευξη δόθηκε στον Πάνο Ζόγκα και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Downtown, στο τεύχος του Φεβρουαρίου, ενώ τη φωτογράφιση επιμελήθηκε ο Ανδρέου.