Δεν ήταν απλώς η ταινία που έβαλε ξανά τον χορό -και τις σχολές χορού- στον μεγάλο χάρτη. Ήταν η ταινία που έκανε την καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς να χτυπήσει και να πιστέψει ότι ναι, ο χορός μπορεί να γίνει κώδικας επικοινωνίας και αφορμή για μεγάλους έρωτες. Αρκεί να είχε κανείς τη γοητεία του Patrick Swayze και τη σέξι αθωότητα της Jennifer Grey.
Μετά εκείνος έκανε άλλα πράγματα, εκείνη -δυστυχώς- πλαστικές που την κατέστησαν αγνώριστη και πρακτικά κατέστρεψαν την όποια καριέρα της, που, όμως, είχε ξεκινήσει με τέτοια ώθηση, και πλέον εκείνος δεν ζει κι εκείνη θα επιχειρήσει μία επιστροφή που όσο και να έχει κανείς καλές προθέσεις μοιάζει στη χειρότερη περίπτωση με νεκρανάσταση και στην καλύτερη με ξαναζεσταμένο φαγητό.
Γιατί η είδηση των τελευταίων ημερών θέλει το “Dirty Dancing” να επιστρέφει 33 χρόνια μετά τη σαρωτική επιτυχία της πρώτης φοράς για να συγκινήσει και τη σύγχρονη νέα γενιά.
Όπως έγινε γνωστό, η “Baby” θα έχει ρόλο σ’ αυτό το παράξενο σίκουελ και θα συνυπογράφει ως παραγωγός ενός κινηματογραφικού προϊόντος που κατά τις φήμες θέλει να εμπνεύσει νοσταλγία. Τίποτε άλλο δεν έχει γίνει γνωστό για το μπάτζετ, τους ηθοποιούς, την πλοκή. Όλοι πιστεύουν ότι ίσως εκείνο που το 1987 είχε προκύψει με μόλις 6 εκ. δολάρια για να γίνει η απόλυτη εισπρακτική επιτυχία θα επαναληφθεί ως θρίαμβος και είναι να απορεί κανείς γιατί το πιστεύουν αυτό, καθώς η τότε επιτυχία ήταν υπογεγραμμένη από το γνήσιο χορευτικό ταλέντο και τον ενθουσιασμό του εκλιπόντος πια πρωταγωνιστή.
Για την ιστορία, τότε το βασικό τραγούδι της ταινίας (The Time of My Life), ερμηνευμένο από το ντουέτο του Bill Medley με τη Jennifer Warnes είχε κερδίσει Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου τραγουδιού. Η ταινία εκτός από την υπέροχη μουσική και τη συγκίνηση που προκάλεσε σε εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο, άφησε πίσω της την επική σκηνή με το lift στην τελευταία παράσταση του Johnny Castle με τη Baby και την ατάκα – θρύλο “Κανείς δεν βάζει το μωρό μου (λογοπαίγνιο με το όνομα του χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας) στη γωνία”.
Όσο για το τι έχουμε να περιμένουμε τώρα; Προφανώς, σε επαγγελματίες της σύγχρονης χορευτικής σκηνής και μπιτ του σήμερα, που μακάρι να βγούμε ψεύτες, δηλαδή…
