Στις 19 Οκτωβρίου του 1989, ο Γιώργος Μαρίνος έκανε άλλο ένα εξώφυλλο για το περιοδικό Ρομάντσο. Εκείνη την εποχή ζούσε με τα δεκαπέντε σκυλιά του στον Νέο Βουτζά και ένιωθε αισιοδοξία.
Με δικά του λόγια
-Η μοναξιά είναι πολύ σχετικό πράγμα. Εάν κατά καιρούς υπήρχε και εάν υπάρχει, είναι εντελώς προσωπικό και εσωτερικό θέμα. Δεν εξαρτάται από την απόσταση. Πιστεύω ότι η χειρότερη μοναξιά είναι αυτή που κουβαλάς μέσα σου και σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος, έστω και εάν βρίσκεσαι ανάμεσα σε δεκάδες ανθρώπους… Είναι θέμα εσωτερικής ισορροπίας. Εγώ προτιμώ να κάνω παρέα με πολύ λίγους ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ και αγαπάω, αλλά δεν μετριούνται ούτε στα δάκτυλα του ενός χεριού.
-Μ’ έχουν συγκρίνει με κάποιους ή κάποιους τους θεωρούν διαδόχους μου, αλλά εγώ για τον ‘’φόνο’’ δεν ξέρω τίποτα… Να σου πω ότι είμαι μοναδικός, θα ήταν ηλιθιότητα εκ μέρους μου. Πάντως η δουλειά μου είναι πρωτότυπη και φτιαγμένη με πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Από κει και πέρα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με μιμήθηκαν και μακάρι – εγώ θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος αν υπάρχουν αυτό που θα λέγαμε ‘’διάδοχοί’’ μου στο επάγγελμα αυτό.
-Κρίνω ότι η εποχή μας δεν σηκώνει σάτιρα. Σηκώνει περισυλλογή. Ανακαλύψαμε οι Έλληνες ότι έχουμε κοροϊδευτεί κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο και όσοι δεν το είχαμε ανακαλύψει, το ανακαλύπτουμε τώρα. Αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να σατιριστούν και πάρα πολύ ευαίσθητα.
-Σουξέ έχουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες που μιμούμαι και νομίζω ότι χαίρονται όταν τους σατιρίζω. Τα λέω με πολύ αγαπημένο τρόπο. Για τη Μελίνα, που έχω πει κατά καιρούς, την αγαπάω πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη στην Ελλάδα και στον χώρο μας. Η Μελίνα για μένα είναι πάνω από οποιοδήποτε κόμμα και οποιαδήποτε κατάσταση. Όλα αυτά τα άτομα που είναι τόσο επιτυχημένα, όπως η Μελίνα, όπως η Αλίκη, έχουν αποκτήσει, όχι όλοι δυστυχώς, και ένα χιούμορ, μια επιείκεια και δεν ενοχλούνται.
-Ζούμε σε μια νύχτα όπου καταξιώνονται ‘’μπουτικατζούδες’’, ύποπτοι έμποροι και τραγουδιστές ‘’περιθωριακών’’ καψουροτράγουδων.
– Ο Μάνος Χατζιδάκις είναι ένας! Παραμένει ένας, και όταν μιλάμε για τον Μάνο δεν μπορούμε να συζητήσουμε τίποτα άλλο, ούτε να τον συγκρίνουμε με τίποτα!
