Είχε ήδη θεωρηθεί άθλος το ότι κατάφερε να φτάσει στον τελικό του ATP Finals, στο Λονδίνο, νικώντας τον τεράστιο Φέντερερ, που θεωρείται «ο σπουδαιότερος  τενίστας  όλων των εποχών». Το ότι νίκησε όμως και στον τελικό τον αντίπαλό του, τον Αυστριακό Ντόμινικ Τιμ, ξεπερνάει τον όρο «άθλος» και δίνει στη νίκη του τη σωστή διάσταση. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, μόλις 21, έχει καταφέρει να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, και κάνει φινάλε στη σεζόν έχοντας σκαρφαλώσει στην 6^η θέση της ελίτ με τους καλύτερους τενίστες του κόσμου. Πώς; Με σκληρές προπονήσεις όλη μέρα, κάθε μέρα. Με συνεχείς συμμετοχές σε διεθνή τουρνουά, στα οποία ξεχωρίζει περισσότερο ή λιγότερο. Με πάρα πολλή δουλειά και επιμονή. Και χαίρεται που είναι Έλληνας, σε μια εποχή  που διστάζουμε να μιλήσουμε για την εθνικότητά μας γιατί μπορεί να θεωρηθούμε ακροδεξιοί. Και το διαφημίζει, φορώντας την ελληνική  σημαία την ώρα που ποζάρει με το έπαθλό του, την ώρα που θεωρούμε ξεπερασμένο να κρεμάσουμε τη σημαία από τα μπαλκόνια μας στις εθνικές επετείους ή τη διακωμωδούμε περνώντας -και καλά- μηνύματα κατά του συστήματος . Η είδηση της νίκης του Στέφανου Τσιτσιπά αξίζει να αναπαράγεται ξανά και ξανά. Γιατί είναι επιτέλους ένα παράδειγμα προς μίμηση σε μια εποχή που τα «πρότυπα» είναι ανούσιοι influencers ή παίκτες τηλεπαιχνιδιών που ξεκατινιάζονται μπροστά στην κάμερα για να γίνουν οι viral ήρωες της στιγμής. Δεν χρειαζόμαστε είδωλα της στιγμής. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με στόχους και τον σωστό τρόπο να τους πετυχαίνουν. Χρειαζόμαστε περισσότερους Τσιτσιπάδες.