Πέντε γρήγορα, αλλά όχι εύκολα συμπεράσματα που βγάλαμε παρακολουθώντας τις εκπομπές, τα προγράμματα και τα σίριαλ αυτή την βδομάδα.

1. Τα πάνελ έγιναν υποκατάστατα των τηλεκριτικών, τα ρεπορτάζ γέμισαν με ανόητες ειδήσεις και τα αποκλειστικά θέματα είναι πλέον του επιπέδου «Ποιοι συζητούν για το J2US». Η δε εμπάθεια βαφτίζεται γνώμη, ειδικά όταν αναφέρονται σε τηλεοπτικά προϊόντα άλλου σταθμού.
2. Ζούμε στη χρονιά που όλα τα πρωινά κινούνται σε τηλεθεάσεις από 8% έως 10%. Η πίτα μοιράστηκε με ακρίβεια μετρήματος κομματιού πίτσας. Όλα τα μεγάλα κανάλια την επόμενη μέρα μπορούν να ισχυριστούν ότι ήταν πρώτα στη ζώνη 10:00 με 13:00.
3. Δεν κάνουν όλοι για όλα και δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Η εξαιρετική Αφροδίτη Γραμμέλη δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση. Ο πολύ ενδιαφέρων ηθοποιός Δημήτρης Μοθωναίος δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην έξαρση και στον ενθουσιασμό -κοινώς καπέλωμα- ενός πάνελ που συγκλονίζεται με οτιδήποτε. Η σωστή χημεία που ισχύει στη μαγειρική, ισχύει και στην τηλεόραση. Δεν πάνε όλα με όλους.
4. Είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις ωραία, λαμπερά νέα πρόσωπα, με λόγο ύπαρξης στην τηλεόραση, να χάνονται σε concepts που θυμίζουν παλιές εποχές. Για παράδειγμα, η Ηλιάνα Παπαγεωργίου είναι λαμπερή, φωτεινή, ετοιμόλογη, αλλά είναι σαν να διακτινίστηκε πίσω στο 2010, τότε που οι εκπομπές γέμιζαν με αφόρητα κλισέ παιχνίδια στα οποία κανείς δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε και γιατί.
5. Όταν το νέο δείχνει απελπιστικά βαρετό, καταφεύγεις στο παλιό κλασικό. Νόμος. Δεν είναι τυχαίο που οι επαναλήψεις τού Ευτυχισμένοι Μαζί σημειώνουν 15% στις τηλεθεάσεις.