Γιώργος Καπουτζίδης: Πάμε Σέρρες;

Ποτέ ξανά ένα ταξίδι στις Σέρρες δεν είχε τόσο ενδιαφέρον. Ο πιο δημοφιλής Έλληνας δημιουργός των τελευταίων είκοσι χρόνων μάς καλεί να ενεργοποιήσουμε ξανά το συναίσθημά μας. Να τον ακολουθήσουμε;

Από τον Τάσο Μπιμπισίδη

Βρίσκεται στην λατρεμένη του Αίγινα, αλλά το μυαλό του είναι στον τόπο καταγωγής του. Μεγαλώνοντας τη δεκαετία του ’80 στις Σέρρες, πιθανόν δεν θα φανταζόταν ότι η παιδική γειτονιά του, οι άνθρωποι που επέδρασαν σε αυτό που είναι σήμερα, στον τρόπο με τον οποίο γράφει και δημιουργεί, θα γινόταν το ιδανικό σκηνικό για το τέταρτο τηλεοπτικό σενάριό του, που εγκαινίασε την πρώτη ολοκληρωμένη τηλεοπτική πλατφόρμα made in Greece, τον AΝΤ1+. Στα 10 επεισόδια της σειράς θα δούμε την ιστορία του Οδυσσέα (Πάνος Νάτσης), που επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε με αφορμή το θάνατο της μητέρας του (Ελένη Ουζουνίδου) και έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον πατέρα του (Γιώργος Γάλλος). Είναι η ώρα να γνωριστούν πραγματικά, να ανακτήσουν όλα αυτά που η νοοτροπία της πατριαρχίας τούς στέρησε, σε μια ιστορία με αγνό συναίσθημα, ειλικρίνεια, queer χιούμορ και υψηλή αισθητική. Όπως συνέβη με τις «Σαββατογεννημένες» το 2003, το «Παρά Πέντε» το 2005 και την «Εθνική Ελλάδος» το 2014, έτσι και τώρα οι «Σέρρες» έγιναν viral πριν κάνουν καλά-καλά πρεμιέρα. Ο Γιώργος όμως δεν είναι ο ίδιος. Και αυτό γιατί τώρα έγινε αυτός ακριβώς που ονειρευόταν. Να λοιπόν πώς κατάφερε τη μεγαλύτερη κατάκτηση της ζωής του…

Φτάσαμε επιτέλους στις «σέρρες»! Τι σκέφτεσαι λίγο μετά την πρεμιέρα;

Ότι είμαι χαρούμενος, ενθουσιασμένος και ευγνώμων που πήραμε τόσο θετικά σχόλια. Κυρίως όμως χαίρομαι που άρεσε τόσο πολύ στους συντελεστές. Στην πρώτη προβολή που κάναμε βρέθηκαν οι τρεις πρωταγωνίστριές μας –η Γιούλη Τσαγκαράκη, η Λένα Δροσάκη και η Μαριλού Κατσαφάδου– και είδα πόσο πολύ συγκινήθηκαν. Κατάλαβα ότι ένιωσαν περήφανες γι’ αυτό που είδαν, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για έναν άνθρωπο που γράφει. Το ότι έδωσα στους ηθοποιούς μου κάτι που τους έκανε περήφανους ήταν το πιο σημαντικό για μένα σε αυτή τη σειρά. Πρώτη φορά παίρνω μια τέτοια απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση! συνήθως οι περισσότεροι δημιουργοί είναι αυτοαναφορικοί.

Το γράψιμο για μένα είναι πολύ δοτικό πράγμα, είναι μια διαδικασία μέσα από την καρδιά. Δίνεις στον άλλον κάτι και οφείλεις αυτό να έχει αξία, όχι να είναι κάτι ευτελές. Έχω πάντα πολύ άγχος γι’ αυτό που θα παραδώσω στον ηθοποιό μου.

Θυμάμαι ότι στην πρώτη δημοσίευση για την καινούργια σειρά διάβασα πως πρόκειται για την αυτοβιογραφία σου.

Ομοιότητες φυσικά και υπάρχουν, αλλά δεν είναι αυτοβιογραφική σειρά. Ο χαρακτήρας του Οδυσσέα μού μοιάζει σε κάποια πράγματα –καταγόμαστε θεωρητικά από την ίδια πόλη, έχουμε σίγουρα το ίδιο χιούμορ–, αλλά η δική μου οικογένεια δεν είναι έτσι σε καμία περίπτωση. Πρόκειται απλώς για μια ιστορία που έχει έδρα την πόλη μου, αλλά θα μπορούσε κάτι αντίστοιχο να συμβεί σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας, μη σου πω και σε πολλές πόλεις της Ευρώπης.

Θα ταυτιστούμε πιστεύεις με την οικογένεια των «Σερρών»;

Νομίζω ότι μοιάζει με αρκετές οικογένειες. Στην ουσία αυτό που ήθελα να φωτίσω είναι ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται, ειδικά σε ό,τι αφορά τις σχέσεις συζύγων ή τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους. Πολλές φορές το συναίσθημα χάνεται επειδή έχουμε αρχίσει να αισθανόμαστε λιγότερο. Κάτι πρέπει να μας ενεργοποιήσει. Στο πρώτο επεισόδιο βλέπεις δύο παιδιά που γυρνάνε πίσω στην πόλη τους χωρίς να ενδιαφέρονται και τόσο πολύ για τον μπαμπά τους, αλλά στην πορεία το συναίσθημα του Οδυσσέα ενεργοποιείται. Πάντα από αυτό που συμβαίνει κάτι μπορείς να κερδίσεις. Εδώ συνέβη ένα τραγικό γεγονός –τα παιδιά έχασαν τη μητέρα τους, σε μικρή μάλιστα ηλικία–, και αυτό κάτι τους ξύπνησε. Άλλους τους αποξένωσε ακόμη περισσότερο, ενώ τον Οδυσσέα τον ένωσε με τον πατέρα του.

Μια σχέση πατέρα-γιου κάπως προβληματική και γνώριμη σε αρκετά αγόρια. Ποιος πιστεύεις ότι έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από τους δύο;

Στο πέμπτο επεισόδιο έχω γράψει ένα κομμάτι για το οποίο είμαι πραγματικά πολύ περήφανος –θεωρώ ότι είναι υψηλής συγγραφικής αξίας–, όπου στην ουσία ο πατέρας εξηγεί γιατί απομακρύνθηκε. Δεν θέλω να το προδώσω, στο πέμπτο επεισόδιο δίνονται αρκετές απαντήσεις.

Έχεις ψυχογραφήσει τόσο καλά τους Έλληνες; Η συναισθηματική ανεπάρκεια είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της παθογένειας της ελληνικής οικογένειας;

Δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι θέμα της σύγχρονης κοινωνίας. Και νομίζω πως όσο η κοινωνία εξελίσσεται, όσο η ζωή μας γίνεται λίγο ινσταγκραμική, τόσο η συναισθηματική ανεπάρκεια μεγαλώνει. Γι’ αυτό και έχω το ρόλο της Νάνσυ στη σειρά, της αδελφής του Οδυσσέα, που είναι όντως σκληρή και αναίσθητη, και μάλιστα το εκφράζει δυνατά. Θεωρώ ότι αυτοί οι χαρακτήρες υπάρχουν εκεί έξω, αλλά δεν τους ακούμε να εκφράζονται δυνατά τόσο κυνικά, μένει στη σκέψη τους. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά το να λες το καλό από το να το νιώθεις και να το πιστεύεις. Δεν νιώθω ότι ξέρω τόσο καλά τους Έλληνες, νιώθω ότι ξέρω τους ανθρώπους. Τους παρατηρώ, αυτή είναι η δουλειά μου: Να αφουγκράζομαι, να βλέπω τις αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο. Αν δεν παρατηρείς δεν εξελίσσεσαι, δεν μπορείς να γράψεις κάτι παραπάνω από αυτό που έγραψες την προηγούμενη φορά, και μένεις στο ίδιο. Νιώθω ότι η πορεία που είχα συγγραφικά δείχνει ακριβώς αυτή την εξέλιξη. Έβαλα κόπο, το έψαξα πολύ, το ανέλυσα πολύ για να φτάσω στο σημείο να είμαι τόσο ακριβής στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων.

Γιατί ένιωσες την ανάγκη να το τοποθετήσεις όλο αυτό στις Σέρρες;

Απλώς, μου φάνηκε ωραία ιδέα. Ήθελα να γράψω για τη δική μου πόλη επειδή εκεί πέρασα όμορφα και την αγαπώ. Δεν έχω κάποια «πληγή», κάποιο απωθημένο που θέλω να ξορκίσω. Και είμαι ευγνώμων για όλη τη βοήθεια και τη στήριξη που είχαμε από τους ανθρώπους εκεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Ήταν όλοι τους εξαιρετικά συνεργάσιμοι.

Είναι κάπως σαν μια ανάγκη για επιστροφή στις ρίζες;

Οι συναισθητικοί άνθρωποι νομίζω ότι πάντα έχουν την ανάγκη να επιστρέφουν στις ρίζες τους. Στην προκειμένη, και ο πατέρας και ο γιος ξέρουν ότι σε αυτή τη σχέση απέτυχαν, και θέλησαν να τη διορθώσουν. Και τελικά τους ένωσε η καρδιά τους, γιατί στις ρίζες τους είχαν μια καρδιά που δεν αλλοτριώθηκε. Πιστεύω πολύ στην καλοσύνη, είναι το ύψιστο πράγμα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος στη ζωή του. Αυτοί οι δύο είχαν καλοσύνη μέσα τους.

Ξεχωριστή θέση στο σενάριο έχει και ο ρόλος της θείας, ένας χαρακτήρας γνώριμος σε πολλούς, η γνωστή «τι θα πει ο κόσμος». Πόσες τέτοιες θείες έχεις συναντήσει στη ζωή σου;

Νομίζω όλοι μας έχουμε συναντήσει πολλές, και δεν θα σταματήσουμε να συναντάμε. Δεν έχουμε προοδεύσει τόσο πολύ
και δεν εξελισσόμαστε όλοι με τον ίδιο ρυθμό. Θα υπάρχουν αυτές οι θείες, και θα υπάρχουν για χρόνια. Μας κρατάνε σίγουρα πίσω αυτές οι νοοτροπίες, αλλά δεν τις παρεξηγώ. Αυτό έχουν μάθει και αυτό θέλουν να δουν από σένα, και άμα δεν το δουν θεωρούν ότι είσαι λάθος. Δεν αναγνωρίζουν κανένα άλλο μοντέλο παρά μόνο το δικό τους. Αυτό όμως είναι πρόβλημα για όλους μας. Όλοι πρέπει να αναγνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε τον τρόπο που λειτουργεί ή ζει κάποιος. Ακόμη και εμείς δηλαδή, που αναγνωρίζουμε ότι οι συμπεριφορές όλων αυτών των «θείων» είναι προβληματικές, αντί
να επιτεθούμε και να κάνουμε cancel, ας αναγνωρίσουμε ότι απλώς αυτό είναι το μοντέλο τους και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Ας ασχοληθεί ο καθένας με το δικό του μοντέλο, χωρίς αντιδράσεις προς το αντίθετο. Έτσι απλά θα γίνουμε πιο ευτυχισμένοι.

Μεγάλο σοκ ήταν το τραγικό δυστύχημα του πρωταγωνιστή της σειράς Πάνου Νάτση λίγο πριν από την πρεμιέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ τα συναισθήματά σας.

Δεν μπορείς να τα φανταστείς και εγώ δεν μπορώ να τα περιγράψω. Ήταν φοβερές αυτές οι στιγμές που το μάθαμε, λίγες ώρες μετά από ένα πάρτι όπου ήμασταν όλοι μαζί.

Πώς ένιωσες όταν τον είδες στα επεισόδια μετά το θάνατό του;

Το απέφευγα για μέρες γιατί δεν ήξερα πώς θα νιώσω. Όταν τελικά τον είδα ζωντανό, να κινείται, να γελάει, να μιλάει, χάρηκα. Ένιωσα ότι δεν έφυγε, ότι υπάρχει μέσα από τις «Σέρρες». Τον αγαπούσα πολύ, τον αγαπούσαμε όλοι πολύ. Γίναμε μια ομάδα στο θέατρο πριν από τρία χρόνια (σ.σ.: ο Πάνος Πάτσης πρωταγωνιστούσε στο πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καπουτζίδη), το δέσιμό μας ήταν απίστευτο. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που μας ενέπνευσε όλους. Πολλές φορές σκεφτόμαστε «τι θα έκανες αν ήσουν ο Πάνος» και κάνουμε αυτό. Θα τον σκέφτομαι πάντα.

Λένε ότι πάντα έχουμε να κερδίσουμε κάτι από τα τραγικά γεγονότα της ζωής. Τι σου έμαθε όλη αυτή η ιστορία;

Εμαθα ότι τα πολύ στενάχωρα πράγματα είναι καλό να τα μοιράζεσαι. Όταν μου τηλεφώνησε η Αλεξάνδρα Ταβουλάρη για να μου το πει, είχα φτάσει μόλις στην Αίγινα. Ήμασταν στα γενέθλιά της νωρίτερα και από εκεί πήγα αμέσως στο λιμάνι. Ξημερώματα Σαββάτου. Θα επέστρεφα στην Αθήνα την επόμενη μέρα γιατί είχα παράσταση. Τα παιδιά της παράστασης αποφάσισαν να συναντηθούν όλοι μαζί το βράδυ μετά το δυστύχημα. Τους είπα ότι δεν θέλω να πάω, ότι θέλω να καθίσω μόνος στο σπίτι μου. Αισθανόμουν έτσι σαν να ήμουν μακριά από το γεγονός. Ήταν ένα από τα πιο δύσκολα βράδια της ζωής μου. Γιατί το πέρασα όλο μόνος μου. Οι υπόλοιποι είχαν βρεθεί, είχαν κλάψει, είχαν παρηγορηθεί, είχαν μπει στη διαδικασία να το ξορκίσουν. Έμαθα λοιπόν πως όταν έχεις πόνο μέσα σου πρέπει να τον μοιράζεσαι. Πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και τους αγαπάμε και μπορούν να μας βοηθήσουν. Δεν είναι λύση να κλειστείς μέσα, ούτε να βγεις έξω και να πιεις ή να ξενυχτήσεις. Η λύση είναι πάντα οι άνθρωποι. Όταν τους συνάντησα όλους την επόμενη μέρα στο σπίτι της Κατιάνας Μπαλανίκα, ήταν λυτρωτικό.

Ανυπομονούσε ο Πάνος για την πρεμιέρα σας;

Του έλεγα «θα σε ερωτευτούν όλοι μετά την πρεμιέρα» και γελούσαμε. Ήταν πολύ χαρούμενος με τη σειρά, αν και μαζί μου ήταν συγκρατημένος, δεν μου το έλεγε. Το έλεγε στην αδελφή του, το έλεγε στην κοπέλα του, τη Διονυσία. Ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, τρομερά εσωστρεφής και τρομερά εξωστρεφής παράλληλα. Κρατάω αυτό: ότι ήταν πολύ χαρούμενος με την τελευταία του δουλειά.

Σκέφτηκες ποτέ να αναβάλεις την πρεμιέρα;

Το timing σίγουρα θα έπαιζε ρόλο, αν και δεν ήταν προγραμματισμένο να βγει η σειρά εκείνη την περίοδο. Ίσα ίσα, όσο περνου΄σε ο καιρός ανυπομονούσαμε να τον δούμε να παίζει. Θα ήταν κρίμα να μην τον δει ο κόσμος. Με ικανοποιεί το γεγονός ότι καλλιτεχνικά θα τον έχουμε στο μυαλό μας με κάτι στο οποίο ήταν εξαιρετικός.

Μπήκες στη διαδικασία να σκεφτείς αν θα υπάρξει δεύτερος κύκλος μετά το απρόσμενο αυτό γεγονός;

Δεν το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή, δεν θέλω να κάνω αυτή τη συζήτηση ακόμη. Ας ολοκληρωθεί με το καλό και μετά βλέπουμε. Και θα ήθελα με αφορμή αυτό να ευχαριστήσω πάρα πολύ τους ανθρώπους του ΑΝΤ1 και τον κύριο Θοδωρή Κυριακού: Έχω ένα διετές συμβόλαιο, αλλά ζήτησα την κατανόησή τους ώστε να βάλουμε μια παρένθεση στο 2022 μετά από αυτό που έχει συμβεί και εκείνοι το σεβάστηκαν και ήταν πολύ υποστηρικτικοί. Με κέρδισαν με αυτό και είμαι πολύ χαρούμενος που θα συνεχίσω σε αυτή τη νέα τηλεοπτική συνθήκη. Εξάλλου, δεν έχω σκοπό να γυρίσω στην ελεύθερη ιδιωτική τηλεόραση. Νιώθω ότι έκανα τον κύκλο μου, που έκλεισε το 2019. Θέλω να είμαι εκεί που θα αισθάνομαι άνετα.

Παράλληλα, αυτή είναι η πρώτη ελληνική σειρά, που στο πρώτο επεισόδιο, στην πρώτη σκηνή, στα πρώτα δευτερόλεπτα, βλέπουμε ένα φιλί ανάμεσα σε δύο gay άντρες.

Μου βγήκε τελείως αβίαστα, δεν έκανα κάτι επίτηδες. Στην πρώτη σκηνή βλέπουμε να αποχαιρετά ο ήρωας το σύντροφό του για να φύγει για τις Σέρρες. Οπότε τι πιο φυσικό από το να αποχαιρετά κάποιος το σύντροφό του με ένα φιλί;

Το coming out που έκανες πριν από λίγο καιρό έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο γράφεις;

Σίγουρα! Αισθάνθηκα σε αυτή τη σειρά φοβερά ελεύθερος, και αυτό το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό. Το coming out έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στο να γράψω αυτό με το οποίο περνάω καλά, αυτό που με διασκεδάζει, με συγκινεί και εμπνέει εμένα αλλά και πολύ κόσμο – το καταλαβαίνω από τα μηνύματα που λαμβάνω. Το να με εμπνέει κάτι είναι πιο σημαντικό από το να σε κάνω να γελάσεις ή να συγκινηθείς.

Στις προηγούμενες σειρές σου ένιωθες περιορισμένος;

Βέβαια, και αυτό είναι απίστευτα καταπιεστικό και ανελεύθερο. Και σε οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα που στο τέλος το βλέπεις και δεν είσαι σίγουρος γι’ αυτό που δημιούργησες. Λες «αυτό είμαι εγώ;». Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δεν καταπιέστηκα και τόσο πολύ, γιατί κι εγώ δεν ήμουν έτοιμος να πω παραπάνω πράγματα από αυτά που μπορώ να πω τώρα. Οι δυνατότητές μου ήταν περιορισμένες από τη στιγμή που δεν αναγνώριζα εγώ ο ίδιος τι ήθελα να δηλώσω για μένα. Ήταν σαν να έλεγα «τόσο μπορώ, τόσο θα δώσω». Δεν ήταν όμως έτσι, τελικά μπορούσα –ευτυχώς– πολλά παραπάνω. Τώρα πια γράφω με απόλυτη ελευθερία.

Τι σημαίνει πρακτικά το να γράφεις με απόλυτη ελευθερία;

Το να είσαι ελεύθερος θέλει κι αυτό μια προσοχή. Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, αλλά είναι καλό το αστείο μας να το ζυγίσουμε, να το κρίνουμε, να το αξιολογούμε, να το ελέγχουμε, να είμαστε σίγουροι ότι δεν στεναχωρεί, δεν προσβάλλει, δεν είναι κακό αστείο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι στη δουλειά ενός κωμικού.

Με τι γελάμε, αλήθεια, το 2022;

Ο καθένας γελάει με άλλα πράγματα. Είναι λάθος να πούμε ότι στο κοινό αρέσει αυτό ή εκείνο. Εγώ νιώθω ότι επικοινωνώ με το κοινό μου το χιούμορ μου. Και πλέον είμαι ένας άνθρωπος που κάπως έχω «επιλέξει» το κοινό μου, με έχει επιλέξει και αυτό, και μου αρέσει που ξέρω ότι αυτή τη σειρά δεν θα τη δουν όσοι είδαν τις προηγούμενες σειρές μου. Θα τη δουν οι άνθρωποι που με εκτιμούν, και αυτό είναι πιο σημαντικό για μένα. Έχω λάβει δημοφιλία, χειροκρότημα και πολλή αγάπη στην πορεία μου και είμαι ευγνώμων, αλλά το πιο σημαντικό που έχω λάβει είναι η εκτίμηση. Αυτή η σειρά είναι γι’ αυτούς που με εκτιμούν. Δεν είναι γι’ αυτούς που θέλουν να βγουν μια φωτογραφία μαζί μου για να τη δείχνουν – που δεν τους κατηγορώ τους ανθρώπους, αλλά, κακά τα ψέματα, αυτή η σειρά είναι για κάποιους άλλους.

Θα επιμείνω στο κομμάτι του χιούμορ, μιας και έχει ανοίξει για άλλη μια φορά μια δημόσια συζήτηση με αφορμή το κακοποιητικό χιούμορ του Μάρκου Σεφερλή στη νέα του σειρά. Τελικά, το political correctness έχει αλλάξει αυτό που θεωρούμε πια αστείο;

Δεν είναι καθόλου δουλειά μου και πρόθεσή μου να μιλήσω γι’ αυτή τη σειρά. Προτιμώ να μιλάω για τη δική μου. Από εκεί και πέρα η πολιτική ορθότητα που λες έχει έρθει στις ζωές μας για να μας εξελίξει, να μας μάθει κάποια πράγματα. Εγώ έχω κάνει λάθη, όπως έχω πει ξανά στο παρελθόν, έχω ζητήσει και συγνώμη, έχω βελτιωθεί και έχω μάθει. Όλοι μας μπορούμε να μάθουμε, όλοι μπορούμε να κάνουμε λάθη, και όλοι μπορούμε να αλλάξουμε. Και αυτά ισχύουν για όλους, δεν μιλάω για όσους ασχολούνται με την κωμωδία. Και σε μια συζήτηση μπορείς να διορθώσεις κάποιον φίλο σου και να του εξηγήσεις το σωστό. Αν κάποιος κάνει ένα-δύο λάθη, δεν πρέπει να του πάρουμε το κεφάλι. Πρέπει να μάθουμε να διαχωρίζουμε το επιπόλαιο λάθος από την πάγια τακτική. Αν πεις κάτι που είναι κακό μία φορά, έχεις το δικαίωμα να ζητήσεις συγνώμη. Ας μην είμαστε έτοιμοι να πετροβολήσουμε. Αν κάποιος άλλος έχει μια πάγια τακτική –επαναλαμβάνω ότι δεν αναφέρομαι σε επαγγελματίες κωμικούς, μιλάω για όλους μας– τότε οφείλεις να πεις ένα ωραιότατο «αντίο».

Ο Γιώργος των «Σαββατογεννημένων» είναι άλλος από αυτόν των «Σερρών»;

Νομίζω ότι ο πυρήνας μου είναι ίδιος. Τις ίδιες ηθικές αξίες έχω. Αλλά διορθώθηκα, άλλαξα, δεν σταμάτησα να ψάχνω, να μαθαίνω, να ακούω τους ανθρώπους. Απλώς τώρα ξέρω πάρα πολύ καλά τι θέλω στη ζωή μου, και είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό. Και το κατάλαβα ιδιαίτερα στην πρεμιέρα των “Σερρών”. Αισθάνθηκα πολύ γεμάτος, ένιωσα ότι έγινα ακριβώς αυτό που ήθελα να είμαι.

Μεγάλη κουβέντα! Έχεις να δώσεις κάποια tips μιας και τα κατάφερες;

Πρέπει έχεις επαφή με το συναίσθημά σου, να επιλέξεις τους ανθρώπους που θα έχεις στη ζωή σου και να διώξεις ανθρώπους από τη ζωή σου, αν χρειαστεί. Δεν θέλει πολλές υποχωρήσεις. Να ελέγξεις το περιβάλλον που βρίσκεσαι και να μη «ζαλιστείς» από πρόσκαιρα πράγματα, όπως το χρήμα, η φήμη και όλα αυτά. Να μην ξεχνάς τα παιδικά σου όνειρα, να μη σταματάς να προσπαθείς. Νομίζω κάπως έτσι γίνεσαι ευτυχισμένος.

Τα τελευταία χρόνια έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η δημόσια θέση που παίρνεις για κοινωνικά ζητήματα, όπως τα LGBtQ+ δικαιώματα. νιώθεις ότι έχεις κάποια ευθύνη να μιλήσεις για όλα αυτά που δεν ακούγαμε για χρόνια;

Γενικά αποφεύγω να πάρω θέση για όλα. Μιλάω για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα επειδή αισθάνομαι σαν να έχω κάποια αρμοδιότητα. Δεν έχω βγει να μιλήσω για πολλά άλλα θέματα, για τα οποία προφανώς από τη στάση μου όλα αυτά τα χρόνια καταλαβαίνετε ποια είναι η θέση μου αλλά υπάρχουν άνθρωποι που είναι αρμόδιοι να μιλήσουν γι’ αυτά. Για παράδειγμα, δεν έχω τοποθετηθεί για το #ΜeΤoo. Φυσικά είμαι υποστηρικτός, φυσικά και είμαι με τα θύματα, φυσικά και χειροκροτώ τις γυναίκες που μίλησαν και βοήθησαν να αλλάξει κάτι στον κόσμο, αλλά δεν θέλω να «κλέψω» χρόνο από εκείνες. Δεν θέλω να παίζει μια δικιά μου δήλωση, γιατί είναι η ώρα να μιλήσουν αυτές. Άλλο παράδειγμα: Όταν ξέσπασε ο κορονοϊός με πήραν τηλέφωνο όλες οι εκπομπές που ξέρετε και τους είπα ότι αυτή είναι μια περίοδος που πρέπει να βγουν και να μιλήσουν οι επιστήμονες, οι άνθρωποι που ξέρουν. Δεν χρειάζεται να πω κι εγώ την άποψή μου σχετικά με κάτι για το οποίο δεν έχω την παραμικρή επιστημονική γνώση. Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Σε σχέση με τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα μπορώ πιο εύκολα να μιλήσω, αλλά και εκεί καλούμαι να μάθω. Ξέρω μόνο την πλευρά του gay άντρα. Δεν ξέρω, ας πούμε, την πλευρά των trans ή των intersex ατόμων. Καλούμαι να ενημερωθώ και ρωτάω πάντα όταν έρθω σε επαφή με άτομα της κοινότητας σαν παιδάκι του δημοτικού. Αυτό με εξέλιξε: το ότι αναγνωρίζω πως δεν τα ξέρω όλα.

Γιώργος Καπουτζίδης: Πάμε Σέρρες;

Avon Anew Vitamin C Glow Power: Αντιοξειδωτική προστασία για όλη την ημέρα

Το κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας, υποδέχεται φέτος το καλοκαίρι το Mandraki Beach Resort.

Διαφημιση

Τελευταια Νεα

Post navigation

Avon Anew Vitamin C Glow Power: Αντιοξειδωτική προστασία για όλη την ημέρα

Το κοσμοπολίτικο νησί της Ύδρας, υποδέχεται φέτος το καλοκαίρι το Mandraki Beach Resort.

Παρομοια αρθρα

Διάκριση “Five-Star Hotel” για τα Katikies Santorini και Katikies Mykonos στα Forbes Travel Guide’s 2023 Star Awards

Η αληθινή ιστορία πίσω από το A Hidden Life

Πέντε λόγοι που τα reality δεν πείθουν κανέναν. Τα βλέπουμε αλλά περισσότερο τα θάβουμε. Γιατί;

Φέτος, το St. George Lycabettus Lifestyle Hotel σας ετοιμάζει ένα Παραδοσιακό Πάσχα στην πόλη!

Sinéad O’Connor: To πιο iconic “κεφάλι” της μουσικής και η σπαρακτική ιστορία του

Διαφημιση

Τελευταια Νεα

Πιο Δημοφιλη