«Νιώθω αμήχανα για αυτή την κατάσταση. Συνεχώς αναρωτιέμαι πώς θα ξημερώσει η μέρα όταν όλα αυτά γύρω μας θα κοπάσουν. Όσο μένω στο σπίτι, φροντίζω και φροντίζομαι, μαγειρεύω, δημιουργώ, διαλογίζομαι, διαβάζω, κοιτάω το ταβάνι, βλέπω ταινίες, κοιμάμαι, γυμνάζομαι, χορταίνω τον άνθρωπό μου και το σπίτι μου. Μένω στο σπίτι για εμένα, για εσένα, για τους γονείς μας, τους γείτονές μας, για τον πλανήτη. Μένω σπίτι με χαρά και κέφι, γιατί θέλω να προσφέρω ζωή και όχι θάνατο. Μένω σπίτι, γιατί είναι ο πιο εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος για να έχουμε τις λιγότερες απώλειες. Και υπάρχει και ένα θετικό μήνυμα που βγαίνει από αυτή την κατάσταση. Ο πλανήτης κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα από την έντονη παρουσία μας και ανθίζει. Στην ανθρωπότητα χαρίζεται χρόνος και ησυχία για ενδοσκόπηση και συνειδητοποίηση. Ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. Μαθαίνουμε να ορίζουμε αλλιώς την ύπαρξή μας. Αναθεωρούμε. Όλα αυτά είναι μεγάλα δώρα σε συλλογικό επίπεδο, ας τα εκτιμήσουμε. Είμαστε όλοι ένα, κανείς δεν είναι σημαντικότερος κανενός στον πλανήτη. Θα τελειώσουν όλα αυτά και θα ξαναβγούμε εκεί έξω αργά ή γρήγορα. Ας βγούμε καλύτεροι άνθρωποι».