Στην νέα μεγάλη παραγωγή του Μπαλέτου της ΕΛΣ, που έκανε πρεμιέρα στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο ΚΠΙΣΝ, ο Κωνσταντίνος Ρήγος κάνει μια βουτιά στο μουσικό σύμπαν του Μάνου Χατζιδάκι και επιλέγει τέσσερα έργα του μεγάλου συνθέτη –Ο κύκλος του C.N.S., Ο καπετάν Μιχάλης, Το καταραμένο φίδι, Το χαμόγελο της Τζοκόντας– που μετατρέπονται στη σκηνή σε μια συμβολική περιήγηση στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Είναι, θα έλεγε κανείς, μια «αναμέτρηση» που στο παρελθόν φόβιζε και τον ίδιο τον χορογράφο, όπως παραδέχεται στο πρόγραμμα της παράστασης. «Μαθητής λυκείου ακόμα, χορογράφησα σε μια θεατρική ομάδα που είχαμε στο σχολείο δύο τραγούδια από τον Κύκλο του C.N.S. χωρίς να το μάθει κανείς, βέβαια», σημειώνει ο Ρήγος. «Από τότε εκκρεμούσε η επιθυμία μου να κάνω ένα έργο σε μουσική Χατζιδάκι. Οι δουλειές μου όμως ακολούθησαν άλλους δρόμους έκτοτε, ίσως και να φοβόμουν την ελληνική μουσική. Έτσι παρέμεινε ένα όνειρο».
Τώρα που το όνειρο έγινε πραγματικότητα, αποδεικνύεται ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για κάτι τέτοιο. Μετά τη μεγάλη περσινή επιτυχία που έκανε με τη Λίμνη των Kύκνων (η οποία θα επαναληφθεί φέτος), ο Ρήγος κάνει μια επιτυχία πολύ διαφορετική, υπό την έννοια ότι δεν είχε στη διάθεσή του ένα κλασικό έργο γραμμένο για μπαλέτο. Αυτό που καταφέρνει είναι αφενός να σταθεί στο ύψος της μουσικής του Χατζιδάκι, που συγκινεί από μόνη της τον ακροατή τόσο, ώστε θα μπορούσε να τον έχει «καταπιεί», αφετέρου να συνθέσει ένα θέαμα το οποίο χαίρεσαι να βλέπεις, ακόμα κι αν δεν ανήκεις στο φανατικό κοινό του μπαλέτου.
Μία έκπληξη της παράστασης είναι ότι ο χορογράφος συμμετέχει με ένα σόλο που ναι μεν απέχει από τη βιρτουοζιτέ και την ικμάδα των νέων χορευτών, αλλά δείχνει πόσο βαθιά προσωπικό ήταν το στοίχημα. «Η μουσική του Μάνου κατά τη διάρκεια των προβών έδιωξε όλους τους φόβους και τις αμφιβολίες που είχα για τη στιγμή εκείνη που το όνειρο θα πάρει σάρκα και οστά», σημειώνει ο ίδιος στο πρόγραμμα. «Η μνήμη του σώματός μου απελευθέρωσε τη χορογραφία που είχα φτιάξει μέσα μου από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα έργα αυτά. Έδωσα τις τελευταίες οδηγίες στους μοναδικούς χορευτές μου και κράτησα ένα σόλο για μένα. Πιθανώς δεν θα καταφέρω να το χορέψω όπως τριάντα χρόνια πριν, αλλά επιθυμώ να ακολουθήσω το όνειρο που παλεύει να βγει στην επιφάνεια με κάθε τρόπο. Και με την ενθάρρυνση του ελεύθερου και αναρχικού πνεύματος του Μάνου, θα το τολμήσω».
Ένα επίσης σημαντικό κομμάτι του παζλ είναι τα κοστούμια των Deux Hommes, ορισμένα από τα οποία θα μπορούσαν να ανέβουν κάλλιστα σε μία σύγχρονη πασαρέλα. Το αρχικό πρόγραμμα των παραστάσεων περιλάμβανε τρεις ακόμα εμφανίσεις, στις 16, 17 και 24 Νοεμβρίου 2019, αλλά τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν και προστέθηκε μία επιπλέον, για την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου.
