Κοσμάς Κουμιανός, φωτογράφος: «Καιρό μετά την καραντίνα... Θα χαρούμε τον ήλιο ξανά. Θα ζήσουμε τα καλοκαίρια ξανά. Θα κολυμπήσουμε στις παραλίες ξανά. Θα ακούσουμε μουσική έξω ξανά. Θα τραγουδήσουμε ξανά. Θα πιούμε ξανά. Θα χορέψουμε ξανά. Θα φλερτάρουμε ξανά. Θα αγκαλιαστούμε ξανά. Θα ερωτευτούμε ξανά. Θα φιληθούμε ξανά. Θα δούμε φίλους αγαπημένους ξανά. Θα είμαστε πολύ χαρούμενοι ξανά... γιατί όλα αυτά πλέον θα τα εκτιμάμε ξανά και πιο πολύ σαν τα πιο ωραία δώρα της ζωής μας!»
COVID-19, πανδηµία, καραντίνα. Όροι που µπήκαν στην καθηµερινότητά µας µαζί µε τον φόβο, την ανασφάλεια, αλλά και το κουράγιο και την ελπίδα. Ο κόσµος σταµάτησε, το ανθρώπινο σώµα απειλείται, η ζωή µάς επιβάλλει από µόνη της την αλλαγή. Ζητήσαµε από έντεκα φωτογράφους και art directors να µας δώσουν µέσα από εικόνες τη δική τους εκδοχή για το πώς φαντάζονται τις ζωές µας µετά την καραντίνα. Γιατί πάντα µια φωτογραφία µπορεί να αποτυπώσει µνήµες και να διατυπώσει το συναίσθηµα πιο καθαρά από τον λόγο
Ναταλία Δοκουμετζίδη, φωτογράφος: «Η Φύση είναι το απόλυτο παράδειγμα της ελπίδας! Έτσι, αποφάσισα να αποδώσω τα συναισθήματά μου με μια κατακόκκινη πανέμορφη παπαρούνα. Ένα εποχικό λουλούδι που απεικονίζει το πάθος, την ευαισθησία, την ευθραυστότητα, το εφήμερο… Μας δείχνει πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες στη ΖΩΗ».
Μπάμπης Μελικίδης, graphic designer & visual artist: «Μόλις ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού, μετέφερα τον υπολογιστή μου στο σπίτι και τον τοποθέτησα πάνω σε μια τάβλα που έχω για τραπέζι. Αφού έκανα τις απαραίτητες συνδέσεις και έκατσα στην καρέκλα, είδα την εικόνα της μπαλκονόπορτας. “Αυτό θα κοιτάζω για αρκετό καιρό”, σκέφτηκα… Και μετά μου καρφώθηκε στο μυαλό η φράση του Θεοδόση Τάσιου: “Αυτή η ριζική αλλαγή συνηθειών με τον εγκλεισμό ή θα σε οδηγήσει στην πλήξη και τη σαχλαμάρα ή θα είναι μια πολλαπλή ευκαιρία να ικανοποιήσεις την καρδιά σου”».
Δημήτρης Σκουλός, φωτογράφος: «Διάλεξα αυτήν τη φωτογραφία γιατί δηλώνει την ξεγνοιασιά που όλοι θα αναζητήσουμε την επόμενη μέρα. Το άγγιγμα, την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την αγκαλιά και την ηρεμία».
John Mitropoulos, φωτογράφος: Social distance… «H φωτογραφία είναι από ένα project που θα παρουσίαζα τον Μάιο. Διάλεξα αυτή γιατί νομίζω πως αποτυπώνει αυτό που νιώθω για την επόμενη μέρα. Θα εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε αυτόν τον ωραίο πλανήτη, αλλά περισσότερο θα τον χαζεύουμε παρά θα τον ζούμε. Δεν θα υπάρχουν αγκαλιές και χάδια».
Ιωάννα Τζετζούμη, φωτογράφος: «Όλα θα πάρουν τη θέση τους, γιατί στην Ελλάδα το θαύμα είναι ο σίγουρος ανθός της ανάγκης. Μα να είναι καλοκαίρι και να σκίζεις τα πελάγη της μουρμουρίζοντας το όνομα του κάθε νησιού. Θαρρώ δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά να βυθίζει την καρδιά του ανθρώπου στον παράδεισο».
Ολυμπία Κρασαγάκη, φωτογράφος: «Επέλεξα αυτήν τη φωτογραφία γιατί θέλω να ταξιδέψω αμέσως την επόμενη μέρα που θα μπορέσουμε να βγούμε από την καραντίνα. Να νιώσω ξανά αυτή την ελευθερία του αεροπλάνου, του απέραντου, του να βρίσκεσαι ψηλά».
Κλεοπάτρα Χαρίτου, visual artist: «Μέσα από το σκοτάδι της πανδημίας, θα ξεπεταχτούν νέες μορφές νεύρωσης και κάθε σώμα, συλλογικό ή ατομικό, θα παλέψει για να βρει ξανά την αρμονία του. Το στρες, που ήδη σήκωνε το βάρος της οικονομικής επιβίωσης μετά τη μεγάλη κρίση, τώρα θα σηκώνει πρόσθετα βάρη απέναντι στους αόρατους κατακτητές: SARS-CoV, H1N1, H2N3, COVID-19. “Καθίστε φρόνιμοι, απομονωθείτε, είστε ευάλωτοι”, μας υπενθυμίζουν οι ιοί και αρχίζουμε να επαναπροσδιορίζουμε τι είναι fun, τι είναι cool και τι είναι safe».
Στέφανος Παπαδόπουλος, φωτογράφος: «Ίσως ο πλανήτης χρειαζόταν ένα διάλειμμα… Η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Λονδίνο, στην περιοχή Baths. Βγαίνοντας από αυτό ελπίζω να συνεχίσουμε να δείχνουμε την ίδια κοινωνική αλληλεγγύη που δείχνουμε τώρα. Αποδείξαμε ότι όταν υπάρχει ανάγκη μπορούμε να γίνουμε ένα. Προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να απολαμβάνουμε περισσότερο τα δεδομένα μας και να επαναπροσδιοριστούμε εστιάζοντας σε αυτά που μας κάνουν χαρούμενους».
Γιώργος Αναστασάκης, φωτογράφος: «Η εικόνα που έχω για την επόμενη μέρα μπορεί να σημαίνει ελευθερία, ταξίδι. Μπορεί να σημαίνει δουλειά ή επένδυση γι’ αυτούς που κρύβονται πίσω απ’ αυτήν. Για κάποιους, όμως, ένα όνειρο – ή ούτε καν αυτό. Ας κρατήσουμε για όπλο το χαμόγελο και βλέπουμε».
Πάνος Γιαννακόπουλος, φωτογράφος: «Σκέφτομαι πως η κινητήρια δύναμη της ζωής είναι η αναζήτηση της χαράς, της ηδονής, της απόλαυσης. Αυτό το βλέπεις με την πρώτη ματιά γύρω στη φύση, αν τα μάτια σου είναι ακόμα κατοικημένα από τις αισθήσεις. Ζωή, ηδονή, χαρά, θάνατος, είναι μια αδιατάρακτη ταυτότητα, κι αυτό είναι ένας σημαντικός λόγος αισιοδοξίας». Χρόνης Μίσσιος, Τα Κεραμίδια Στάζουν
