Όποιο κορίτσι κι αν ρωτήσεις αυτή τη στιγμή που να ασχολείται ή να της αρέσει η μόδα, να το ‘χει με τα social media και να αγαπά τα ταξίδια, θα σου πει ότι έχει δει το Emily In Paris, τη σειρά του Netflix με τη Lilly Collins – και το έχει λατρέψει. 

Η νέα σειρά με την υπογραφή του Μίδα των τηλεοπτικών παραγωγών -λέγε με Darren Star- συζητιόταν πολύ την πρεμιέρα και όλοι έλεγαν ότι πρόκειται για κάτι ανάμεσα στο “Gossip Girl”, το “Sex and the City” και μπόλικες στρώσεις από την αγαπημένη ταινία “Ο Διάβολος φοράει Prada” και φυσικά η τηλεθέαση ήταν αναμενόμενα εξασφαλισμένη. 

Όμως, οι Γάλλοι και δη οι Παριζιάνοι φαίνεται ότι καθόλου δεν εκτίμησαν το καθόλου αναπάντεχο στόρι καθώς σύμφωνα και με άρθρο των New York Times που υπογράφει η  Elaine Sciolino τα όσα περιγράφονται και απεικονίζονται στη σειρά είναι από αφελή και εκτός πραγματικότητας, μέχρι προσβλητικά για τα όσα βιώνουν σήμερα οι κάτοικοι της γαλλικής πρωτεύουσας που καθιστούν τη σειρά γελοία…

https://www.instagram.com/p/CCll1PLn3ym/

Ακριβώς, αυτός είναι και ο τίτλος των New York Times με τη μόνη διαφορά ότι στα γαλλικά το “ridicule” είναι λέξη με διπλό νόημα, δηλαδή, είναι το γελοίο και συνάμα το διασκεδαστικό. 

Γιατί, όμως, τέτοια νεύρα οι Παριζιάνοι; Σύμφωνα με τα όσα καταγράφει η αρθρογράφος της αμερικανικής εφημερίδας, από τη μία η αντίδρασή τους είναι αναμενόμενη, Ουδέποτε οι Γάλλοι είδαν με καλό μάτι τον αμερικανικό τρόπο ζωής, αλλά και την κουλτούρα τους, ενώ από το σενάριο ξεκινώντας, χαρακτηρίζεται ως ένα ενοχλητικό κλισέ, χωρίς καμία πρωτοτυπία και με αρκετές δόσεις καθόλου ρεαλιστικών σημείων. 

Όπως γράφει η Sciolino οι Γάλλοι βρήκαν γελοίο το γεγονός ότι η Emily, ελάχιστα μετά τα 20 της χρόνια, όχι απλώς παίζει στα δάχτυλα τα social media (πού το παράξενο), αλλά στα καλά καθούμενα βρίσκεται και επικεφαλής instructor σε εταιρεία marketing με έδρα το Παρίσι και προκειμένου να τους μάθει πώς κάνουν δουλειές μέσω Instagram και Twitter (εντάξει, υπερβολικό. Και επίσης: μα καλά, ρε παιδιά, Twitter; Το Tik Tok τι το ‘χουμε;).

https://www.instagram.com/p/CF0Xo5tHKty/

Επίσης, οι Γάλλοι διαφωνούν με την εξτραβαγκάντζα της Emily που σε κάθε σκηνή “σκάει” και με διαφορετικό πανάκριβο σύνολο, το οποίο, όπως σχολιάζουν στα δικά τους social αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία θέση στην παρισινή πόλη ή τουλάχιστον όχι στον βαθμό που το παρουσιάζουν. 

Και μετά, θεωρούν γελοιότητα τον τρόπο με τον οποίο η Philippine Leroy-Beaulieu υποδύεται τη Sylvie Grateau, το κακό αφεντικό της εταιρείας που προσβάλλει σκαιότατα την πρωταγωνίστρια, σε μία επίδειξη γαλλικής ανωτερότητας προς το “αμερικανάκι” που νομίζει ότι ήρθε για να τους μάθει τα πάντα.

Ωστόσο, όντως κάτι γελοίο συμβαίνει στη σειρά και εδώ δεν έχουν άδικο οι Γάλλοι: στη σειρά, η πρωταγωνίστρια εμφανίζεται να μη μιλάει καθόλου γαλλικά και προκειμένου να συνεννοηθεί χρησιμοποιεί μια εφαρμογή μετάφρασης στο κινητό της.

Στον κόσμο των social media όλοι γνωρίζουν ότι η γλώσσα είναι το “Α” και το “Ω”, οπότε κάτι έχει ξεφύγει από τους σεναριογράφους και τους παραγωγούς εδώ. Και εντάξει, είπαμε, η γλώσσα της μόδας είναι παγκόσμια, αλλά και πάλι όση φωτογραφία και να χρησιμοποιήσει μία social media maaager ή μία influencer θα πρέπει να ξέρει επαρκώς την καθομιλουμένη για να “επικοινωνήσει” αυτά που θέλει στους followers, πόσο μάλλον αυτούς μίας εταιρείας που τυγχάνουν και πελάτες. 

«Δεν δουλεύουν ποτέ έτσι», εξηγεί η Caroline Valentin στους New York Times, καθώς κάτι παραπάνω θα ξέρει ως ιδιοκτήτρια και υπεύθυνη ενός ατελιέ που δημιουργεί κοστούμια για θεατρικές παραστάσεις, ενώ κατά τον Philippe Thureau-Dangin, ιδιοκτήτη του Exils, ενός μικρού γαλλικού εκδοτικού οίκου «τα κλισέ είναι τόσο πολλά που γίνονται κωμικά στην υπερβολή τους».

Στο ίδιο ρεπορτάζ οι Γάλλοι επισημαίνουν μία σειρά από λάθη συμπεριφοράς και κοινωνικής ευγένειας -ας πούμε το κάπνισμα, ενώ είναι γνωστό ότι στη Γαλλία κανείς δεν καπνίζει σε κλειστό χώρο- ή τα φιλιά και οι αγκαλιές σε επαγγελματικές συναντήσεις, ωστόσο, πέρα από αυτά ας μην ξεχνάμε και το κομμάτι της μυθοπλασίας. 

https://www.instagram.com/p/CF2pX9_Huc8/

Και σε τελική ανάλυση, οπως με κάποια συμπάθεια σημειώνει και η αρθρογράφος στο τέλος του κειμένου της, το Emily in Paris, μέσα στα κλισέ και την υπερβολή του δεν παύει να είναι ένα διασκεδαστικό διάλειμμα σε καιρούς πανδημίας. Διασκεδαστικό, ακόμη και για το Παρίσι που τους τελευταίους μήνες έχει δοκιμαστεί σοβαρά από τον Covid-19. 

Πηγη: New York Times