Για τις δύο στιγμές που σημάδεψαν τη ζωή της, κάνοντας τη να νιώθει μόνη και πραγματικά αβοήθητη μίλησε στην καλή της φίλη, Βίκυ Βολιώτη και την εκπομπή της στην ΕΡΤ, «Σημείο συνάντησης» η ηθοποιός, Ευδοκία Ρουμελιώτη.
Η μητέρα της ηθοποιού ήταν δωρήτρια οργάνων και έφυγε από τη ζωή, όταν έπεσε από τις σκάλες του σπιτιού της. Τότε είχε μεταφερθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο με σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη και τα πλευρά, καθώς και εσωτερική αιμορραγία και από εκεί ξεκίνησε μία εξαιρετικά επώδυνη σελίδα στη ζωή της Ρουμελιώτη.
«Η μητέρα μου ήταν δωρήτρια οργάνων από τα 30 της. Όταν σκοτώθηκε και μας είπαν ότι είναι εγκεφαλικά νεκρή μετά από τρεις μέρες, εμείς είπαμε ότι θέλουμε να γίνουν δωρεά τα όργανά της. Ήταν μια υγιέστατη γυναίκα. Η απάντηση του νοσοκομείου ήταν να μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία, γιατί είναι δύσκολη διαδικασία και έχουν χαθεί τα αρχεία των δωρητών οργάνων. Ντρέπομαι που το λέω», είπε και συνέχισε ακόμη πιο πικρά:
«Αναγκαστήκαμε και βάλαμε μέσο για να βρεθεί εντατική, όχι για να ζήσει η μητέρα μου, αλλά για να της πάρουνε τα όργανα. Έσωσε επτά ανθρώπους αυτή η γυναίκα με τη δική μας επιμονή. Όταν περιμένουν στη λίστα άνθρωποι χρόνια για να ζήσουν, δεν γίνεται να ζούμε σε μία χώρα που σου λένε άστο μην το ψάχνεις. Έχω ζήσει δύο τραγικά περιστατικά».
Η ηθοποιός, όμως, αναφέρθηκε και σε ακόμη ένα περιστατικό, για το οποίο δεν έχει κρύψει ποτέ την πικρία και τη θλίψη της και δεν είναι άλλο από τη διαδικασία ενός παιδιού που της στοίχισε σε χρόνο, σε ενέργεια και σε προσωπικές αντοχές, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα και αφήνοντας σε όλη την οικογένεια μία εξαιρετικά πικρή γεύση.
«Μία ανάλογη ιστορία ήταν αυτή. Να προσπαθείς να πάρεις ένα παιδί που είχε προβλήματα και αντί να πέσουν όλοι οι φορείς επάνω μας για διάφορους λόγους ήρθαν και το πήραν. Να πρέπει να παλέψεις. Ήταν οι δύο πιο σημαντικές στιγμές που έπρεπε σαν οικογένειες να μας βοηθήσει το κράτος και μας έκλεισε την πόρτα.
Τους ανθρώπους που αποκτούν τα όργανα του δικού σου ανθρώπου δεν τους γνωρίζεις ποτέ, γιατί μας είπαν πως μπορεί να δημιουργηθεί μια σχέση πολύ περίεργη», κατέληξε η Ρουμελιώτη.
