Σε μια προσπάθεια να μεταδώσουν το εορταστικό κλίμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς οι Έλληνες παρουσιαστές αποφάσισαν πως στην Ελλάδα το κοινό θέλει τραπέζια, λαϊκούς τρίτο-δεύτερους τραγουδιστές και πολύ αλκοόλ. Όποιο ελληνικό γιορτινό πρόγραμμα είδαμε αυτές τις μέρες ήταν μια προσπάθεια να μας μεταφέρει στο σαλόνι ή την κρεβατοκάμαρα του σπιτιού μας (ανάλογα με το πού βρίσκεται η συσκευή) στον μαγικό κόσμο των μπουζουκιών, κυρίως τις πρώτες πρωινές ώρες, εκεί που όλοι είναι σε μια γλυκιά μέθη και σε μια ακατάσχετη πολυλογία. Ατελείωτες ώρες τηλεοπτικού χρόνου αναλώθηκαν στο να ακούμε τραγουδιστές όπως ο Αντύπας σε λαϊκές επιτυχίες των ‘80s και να παρακολουθούμε καλεσμένους να δίνουν ρεσιτάλ κολακείας και να ανταλλάσσουν ακατανόητες συζητήσεις. Εντάξει μέχρι εδώ, αλλά μήπως το κουρασμένο concept του ψυχαγωγικού νυχτερινού προγράμματος πρέπει να αλλάξει; Μήπως ήρθε η ώρα τα κανάλια  να προβληματιστούν για το τρίπτυχο «λαϊκός τραγουδιστής, τραπέζια και φλυαρία ανάμεσα σε καψουροτράγουδα»; Κι αν όχι ούτε φέτος, πότε; Αν ο τηλεθεατής προτιμάει να δει το Μόνος στο Σπίτι για εκατοστή φορά και όχι μια ζωντανή εκπομπή, τότε κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να ψάξει τι φταίει. Κι αν δεν φταίει η συνταγή, μπορεί να φταίει κάτι άλλο. Όπως ίσως ότι το κοινό βαριέται πολύ εύκολα και ειδικά με συνταγές που κλείνουν πια μια δεκαετία.