Τι είναι αυτό που κάνει τις Άγριες Μέλισσες συνεχώς να ανεβαίνουν και να κάνουν τηλεθέαση που θυμίζει άλλες παλιές ένδοξές εποχές;
Μερικές απλές σκέψεις
- Δεν βασίστηκαν σε καμία πετυχημένη συνταγή. Δηλαδή προτάθηκαν ως κάτι νέο, ριψοκίνδυνο (σίριαλ εποχής) και με μεγάλο το ρίσκο της καθημερινής προβολής.
- Δεν πήραν γνωστούς πρωταγωνιστές. Κάτι που από ό,τι μαθαίνουμε έγινε κατά τύχη, αφού πολλά ονόματα είπαν όχι (Τσαρούχας, Φέρτης, Γεωργούλης, Λέχου) , και προτιμήθηκαν νέα άκαυτα πρόσωπα με προϋπηρεσία στο θέατρο και στον ελληνικό κινηματογράφο.
- Οι ηθοποιοί παίζουν φυσιολογικά σαν σε ξένη σειρά. Ακόμη και στις εντάσεις τους, στις διαμάχες, στις εκρήξεις δεν υπάρχει καμία υστερία που να θυμίζει ελληνικό σίριαλ.
- Τα προφανή. Άψογη φωτογραφία, υπέροχη μουσική, σκηνοθεσία (που και εκεί επιλέχτηκε ο άκαυτος στην τηλεόραση Λευτέρης Χαρίτος προερχόμενος από τον κινηματογράφο με διεθνή βραβεία) , και φυσικά τα κοστούμια.
- Η εποχή. Είναι 1958. Μια εποχή πολύ οικεία αφού τη γνωρίζουμε πολύ καλά από το Ελληνικό Σινεμά.
Με λίγα λόγια. Δεν υπάρχει συνταγή για την επιτυχία στην τηλεόραση. Πολλές φορές τα σίγουρα υλικά απογοητεύουν και ο τηλεθεατής αναζητάει συνεχώς την έξαψη του καινούργιου. Αρκεί το καινούργιο να είναι όντως μια νέα πρόταση, να έχει μια καλή παραγωγή και -το βασικότερο- μια πολύ έξυπνη ιδέα.
