1. Τα reality μόδας εξακολουθούν να είναι ένα top τηλεοπτικό προϊόν, ακόμη και σε μια χώρα που δεν φημίζεται για τη μόδα της. Εύπεπτη pop ή εύπεπτη ανοησία; Ο θρίαμβος της σαχλότητας ή ο θρίαμβος του pop; Τα reality μόδας αυξάνονται για έναν ακόμη ταπεινό λόγο. Αντικατέστησαν με πιο εντυπωσιακά σκηνικά και συντελεστές το κενό που άφησε η trash tv. Δηλαδή άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι να ξεκατινιάζονται για το τίποτα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για ένα κομμάτι τσίτι.

2. Όταν είσαι καλή γλάστρα δεν σημαίνει ότι μπορείς να γίνεις παρουσιάστρια. Το ότι το έχουν καταφέρει ελάχιστες (Ζέτα Μακρυπούλια) αποδεικνύει ότι αυτός είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Απόδειξη η Αντελίνα.

3. Προσοχή. Θέλει πολλή προσοχή στο τι λες, πώς σχολιάζεις, τι σχολιάζεις. Ζούμε την εποχή που τα πάντα -και πολλές φορές σωστά- μπαίνουν στο μικροσκόπιο. Ένα λάθος μπορεί να σε στιγματίσει. Ο Γιώργος Λιάγκας και η εκπομπή του είναι το παράδειγμα, που μετά τον σεξιστικό σχολιασμό για τη φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει.

4. Ο χορός δεν είναι σωτήρια λέμβος στο ναυάγιο της αμηχανίας για να γεμίσει ο χρόνος. Τα πρωινά πάνελ χορεύουν, άσχημα, προσπαθώντας να δημιουργήσουν χαρούμενο κλίμα. Να μας δείξουν ότι διασκεδάζουν, ότι η ζωή είναι όμορφη, αλλά η προσποιητή χαρά εύκολα μετατρέπεται σε στιγμή γελοιοποίησης των παρουσιαστριών.

5. Ένα ακριβό προϊόν με καλούς συντελεστές πάντα θα εκτιμάται από τους τηλεθεατές. Βλέπε Άγριες Μέλισσες και Κόκκινο Ποτάμι.

6. Μετά τον COVID-19 φαίνεται ότι το κοινό δεν θέλει πια ανούσια κουτσομπολιά, influencers και παίκτες reality να σχολιάζουν τα πάντα και να έχουν άποψη για όλα τα θέματα. Γιατί δεν έχουν.

7. Το Πάρα Πέντε, το Είσαι το ταίρι μου και το Κωνσταντίνου και Ελένης, όσες φορές και να παίζονται, θα έχουν τηλεθέαση.