Το μένουμε σπίτι παρουσιάζει μια ευκαιρία να γνωριστούμε με τα παιδιά μας βαθύτερα. Η τριβή που φέρνουν οι πολλές ώρες που περνάμε μαζί τους μας δίνει και τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τον χαρακτήρα, τα πιστεύω, τα θέλω, και τις ανάγκες των «μικρών ανθρώπων» που συγκατοικούν μαζί μας. Μπορούμε να αφήσουμε τα παιδιά μας να μας οδηγήσουν στον κόσμο τους, με στόχο την αγάπη, την κατανόηση, την αποδοχή, την ενσυναίσθηση και την οικειότητά τους. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να κάνουμε τα εξής.

1. Να είμαστε παρόντες συναισθηματικά και όχι μόνο σωματικά.

2. Να μην είμαστε απρόβλεπτοι στη συμπεριφορά μας. Τα παιδιά νιώθουν ασφάλεια εάν γνωρίζουν τις αντιδράσεις μας.

3. Να ωριμάζουμε και εμείς μαζί με τα παιδιά μας. Να βιώνουμε τις όποιες εμπειρίες και να τις αφήνουμε να μας εξελίσσουν όπως και τα παιδιά μας.

4. Να τους αφήνουμε χώρο να ακουστούν. Χωρίς προκαταλήψεις και με την αμέριστη προσοχή μας. Το να μιλάει ένα παιδί είναι σαν να τραγουδούν άγγελοι μια μελωδία που δεν πρόκειται ποτέ ξανά να ακούσουμε, ακόμα και εάν το θέλουμε.

5. Να θυμόμαστε πάντα ότι το να είμαστε γονείς σημαίνει ότι έχουμε μια σχέση. Η σχέση αυτή δεν έχει διαλείμματα και αναβολές. Και η αγάπη που προσφέρει αυτή δεν είναι όμοια με καμία άλλη.

6. Τα παιδιά μας τα διδάσκουμε με το παράδειγμά μας και όχι με τα λόγια μας.